Πάλι για «κοινές μάχες» μίλησε η μνημονική κυβέρνηση δια στόματος κατά τύποις πρωθυπουργού. Δεν είμαστε λοιπόν «μια οικογένεια» όπως θα ήθελε. Οι διαχωριστικές γραμμές που πάντα υπήρχαν αλλά έγιναν πιο έντονες τώρα με την οικονομική καπιταλιστική κρίση είναι πολύ ξεκάθαρες. Από την μια όσοι με πρόσχημα την κρίση βλέπουν τα κέρδη τους να απογειώνονται, ποντάροντας πότε στην χρεοκοπία της χώρας και πότε στο ξεπούλημα της. Από την άλλη μια κοινωνία εν βρασμώ ψυχής που κατακρεουργείται συνεχώς από την ανεργία, τους φορομπηχτικούς μηχανισμούς και την συνεχόμενη καταστολή σε όλα τα επίπεδα.
Η εφαρμογή παλιών και των νέων μέτρων που εξήγγειλε στην ΔΕΘ ο ΓΑΠ αφήνει αιμόφυρτη και σε βαριά κατάσταση την παιδεία, την υγεία κάθε είδους κράτους κοινωνικής πρόνοιας που υπήρχε και κάθε δημόσιο αγαθό που ξεπουλιέται fast track στους γύπες με τα κεφάλαια.
Αν ο Μητσοτάκης έμεινε το 1993 με το παρατσούκλι «Δράκουλας», ο ΓΑΠ θα μείνει ως Φρέντυ Κρουγκερ για την αγριότητα και τον κυνισμό με τον οποίο διαπράττει τα εγκλήματά του κατά της κοινωνίας.... γι' αυτό αγρυπνείτε.
Δημοσίευση σχολίου