Μάχη στα Ξενοδοχεία.

Του Μαριου Άνθη.

( Μέλους της Ενιαίας Αριστερής Κίνησης Κέρκυρας)

 Είναι κυνικά «εντυπωσιακή» η ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε στο τύπο, της – πασίγνωστης πλέον και στα μικρά παιδιά – εταιρείας ξενοδοχειακών συμφερόντων AQUIS HOTELS AND RESORTS. Εξαρχής αναφέρει: «Μέσα στο πλαίσιο της υφισταμένης οικονομικής συγκυρίας, με όλες τις ρυθμίσεις που επεβλήθησαν λόγω του μνημονίου και με μοναδικό σκοπό την διάσωση της εταιρείας μας αλλά και των θέσεων εργασίας των υπαλλήλων μας, ήρθαμε σε επαφές και διαπραγματεύσεις με τους εργαζόμενους των ξενοδοχείων μας, προκειμένου να επιτύχουμε την υπογραφή επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας στα ξενοδοχεία τα οποία εκμεταλλευόμαστε, με κύριο αντικείμενο την μείωση των αποδοχών των εργαζομένων μας κατά 15%...

. Παρακάτω η ανακοίνωση λέει ότι αυτούς τους στόχους της, τους επέβαλε στα 4 ξενοδοχεία της, στην Κρήτη – και – συνεχίζει η ανακοίνωση της AQUIS ότι «έχοντας σκοπό την επίτευξη ανάλογης συμφωνίας των εργαζομένων μας στα τρία ξενοδοχεία, τα οποία εκμεταλλευόμαστε στο νησί της Κέρκυρας (SANDY BEACH, PELEKAS, AGIOS GORDIOS) στελέχη της εταιρείας μας μετέβηκαν στο νησί της Κέρκυρας την Παρασκευή 22 Ιουνίου, προκειμένου να γίνει απευθείας ενημέρωση του προσωπικού και των τριών ξενοδοχείων μας στο νησί». Και συνεχίζει «Στο νησί της Κέρκυρας μετέβησαν οι ανωτέρω (στελέχη της εταιρείας) … και κατέλυσαν στο ξενοδοχείο SANDY BEACH όπου άρχισαν την ενημέρωση των εργαζομένων κατά ομάδες».

   Αυτά και μόνο, τα εισαγωγικά στην ανακοίνωσή της AQUIS, είναι αρκετά για να εξαχθούν αντικειμενικά συμπεράσματα. Μαζί όμως με τα συμπεράσματα, δημιουργούνται και συγκεκριμένα ερωτηματικά. Στα συμπεράσματα, διαφαίνεται ξεκάθαρα η πρόθεση της εταιρείας να «εκμεταλλευτεί» την οικονομική συγκυρία και το μνημονιακό καθεστώς, εις βάρος των εργαζομένων ξενοδοχοϋπαλλήλων, που – υπενθυμίζουμε – ότι όπως όλοι οι εργαζόμενοι, όλων των κλάδων, έχουν κυριολεκτικά εξοντωθεί, έχουν ήδη «γονατίσει» από τις γενικότερες πολιτικές των χαρατσιών και του πανάκριβου κόστους ζωής , έχουν, λοιπόν, ήδη βρεθεί σε δραματική θέση. Επιπλέον η επιχειρούμενη εξίσωση, της λεγόμενης «διάσωσης της εταιρείας» με την διάσωση των θέσεων εργασίας, οι πάντες γνωρίζουν ότι είναι «εκ του πονηρού» και ότι αποτελεί μια παλιά «εκβιαστική» εργοδοτική μεθόδευση.

 Αυτά που επιδιώκει και δημόσια ομολογεί η εταιρεία είναι, την παραπέρα μείωση των εργατικών αποδοχών κατά 15% και επιπλέον την υπονόμευση - κατάργηση της τοπικής συλλογικής σύμβασης, με την εφαρμογή των λεγόμενων επιχειρησιακών συμβάσεων, που είναι σε όλους γνωστές οι καταστροφικές συνέπειές που έχουν για τους εργαζόμενους. Αυτό που επίσης – επιδιώκει – η εταιρεία και το ομολογεί δημόσια, είναι και ο έμπρακτος «περιορισμός» του ρόλου του νόμιμου συνδικαλιστικού κινήματος που εκπροσωπεί το Σωματείο των Ξενοδοχοϋπαλλήλων, με την μέθοδο της «απευθείας ενημέρωσης του προσωπικού» όπως αναφέρει σαφέστατα στην ανακοίνωσή της η Aquis.

   Έτσι, γίνεται σαφής και ξεκάθαρη, μέσα από τα γεγονότα, η στόχευση της Aquis. Παράκαμψη, άρα χτύπημα του Σωματείου, που συγκροτεί την νόμιμη συλλογική έκφραση των εργαζομένων, επιβολή με κάθε μέσο των «επιχειρησιακών» συμβάσεων και άμεση μείωση των εργατικών αποδοχών. Ομολογουμένως, δεν ήρθαν με καθόλου «φιλικές» προθέσεις τα στελέχη της Εταιρείας στην Κέρκυρα και οπωσδήποτε δεν έφεραν μαζί τους τριαντάφυλλα.

   Στα ερωτηματικά που προκαλούνται από την κάπως «αριστοκρατικού ύφους» ανακοίνωση της Aquis, θέλουμε να σημειώσουμε:

1) Η αναφορά στο μνημόνιο, την οικονομική συγκυρία και την «διάσωση» της εταιρείας ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί; Μήπως η Aquis είναι «εναντίον των μνημονίων» και δεν το ξέραμε; Μήπως έβγαλε η εταιρεία καμιά ανακοίνωση, μήπως οργάνωσε καμιά διαδήλωση εναντίον των μνημονίων; Γιατί αυτό που εμείς βλέπουμε είναι ανακοινώσεις εκμετάλλευσης των επαίσχυντων όρων του μνημονίου καθώς – βέβαια - και της «οικονομικής συγκυρίας».

2) Γιατί για να «σωθεί» όπως λένε, η εταιρεία πρέπει πάλι να πληρώσουν οι εργαζόμενοι; Τι θα γίνει εάν οι εργαζόμενοι απαιτήσουν π.χ. αύξηση 50% ή και 100% προκειμένου να αναπληρώσουν τις γενικότερες οικονομικές τους απώλειες, λόγω «συγκυρίας» και έτσι να σωθεί η οικογένειά τους, να σωθεί το σπιτικό τους;

3) Γιατί η «νομότυπη» εταιρεία Aquis «στοχοποιεί» το Σωματείο και τα στελέχη του, αφού σαφέστατα ήρθε αποφασισμένη να τους παρακάμψει, να ανατρέψει εργασιακά δεδομένα και να προκαλέσει νέα «τετελεσμένα» με την μέθοδο της «ενημέρωσης εργαζομένων κατά ομάδες»; Μήπως ήθελε το Σωματείο να κάνει «στραβά μάτια» ή και να αυτοκαταργηθεί;

4) Έχει κάποιος αντικειμενικός άνθρωπος αμφιβολία ότι εάν οι εάν οι μνημονιακές νομοθεσίες περιόριζαν ασφυκτικά την δυνατότητα παρουσίας του Σωματείου στους χώρους δουλειάς, η Aquis θα δίσταζε να κάνει νομική αξιοποίηση ; Όσο και αν η «δίκη προθέσεων» δεν είναι δόκιμη, ακόμα περισσότερο δεν είναι δόκιμη η παραπλάνηση και η συσκότιση του ολοφάνερου.

   Βρισκόμαστε σε μία περίοδο που όλοι οι κλάδοι και τομείς του εγχώριου κεφαλαίου επιχειρούν ολομέτωπη επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους, με διπλό στόχο, την μείωση του εργατικού κόστους και την διάλυση της εργατικής νομοθεσίας και κάθε εργατικής κατάκτησης που περιέχεται σε αυτήν. Όλες οι άλλες ερμηνείες των γεγονότων είναι έωλες και προσχηματικές. Η μάχη στα ξενοδοχεία δεν είναι - για το σύνολο των εργαζομένων - μια «ξένη» μάχη. Είναι άμεσα συνδεδεμένη, είναι κρίσιμο τμήμα του ευρύτερου εργατικού αγώνα και της ενιαίας εργατικής αντίστασης. Η έκβαση αυτής της μάχης επηρεάζει το σύνολο των εργαζομένων, όπως κάθε εργατικός αγώνας, ειδικά στις παρούσες συνθήκες. Έτσι εδώ, δεν χωράνε ούτε αδιάφοροι, ούτε «ουδέτεροι». Εμείς με την Aquis και τους ξενοδόχους ούτε είμαστε, ούτε θα μπορούσαμε να είμαστε. Η θέση μας είναι με τους ξενοδοχοϋπαλλήλους όλης της χώρας και τον Σύνδεσμο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Κέρκυρας.