Home » , » Εγκώμια στην Εξουσία

Εγκώμια στην Εξουσία

Από β.ariaditis , Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012 | 1:04 μ.μ.

     Του Κωστή  Μουδάτσου

 Εμείς στελιώνομε στιχάκια με μελωδίες και γράφομε βιβλία γνωρίζοντας  ότι δεν θα ανοίξουν οι βρύσες της δεξαμενής με τα χρηματικά αποθέματα ….
  Εμείς στελιώνομε στιχάκια με μελωδίες και γράφομε βιβλία επειδή η βρύση της δεξαμενής με τα χρήματα είναι κλειστή και καλοσφιγμένη για μας…
   Εμείς στελιώνομε στιχάκια με μελωδίες και γράφομε βιβλία γιατί δεν έχομε τίποτα άλλο να κάνομε παρά να προσπαθούμε να βρούμε όμορφες στιγμές στη ζωή μας…


                   Γυμνός  και φοβισμένος

Σαν γεννηθείς  άνθρωπε έρχεσαι στον κόσμο γυμνός και με κλάματα…
 Κι όταν θα αποχαιρετάς αυτό τον κόσμο τον καλό τον χιλιομπαλωμένο
Θα πεθαίνεις καλοντυμένος, φοβισμένος και θα ανεστουλουχάς στην σιωπή…

  Ματαιότης Ματαιοτήτων…

    Πολιτισμός σημαίνει αξιοπρέπεια χωρίς χάδια και θωπείες στα εξουσιαστικά κυκλώματα , χωρίς δόξες , ματαιοδοξίες, εγωισμούς ή εγωκεντρισμούς. Η ματαιοδοξία είναι προνόμιο των μέτριων ασήμαντων και παρακμιακών που στερούνται ταλέντου και υπηρετούν μέτριες καταστάσεις επιζητώντας ανταλλάγματα..  Ο Καλλιτέχνης πρέπει να κινιέται μεταξύ ανταρσίας και αναρχίας με απόλυτη αίσθηση ελευθερίας και με τρομερή αίσθηση αξιοπρέπειας.
Πάντα πρέπει να έχει την επίγνωση ότι ματαιότης, ματαιοτήτων , τα πάντα ματαιότης!

                                                                 Η    Σκιά

 Η σκιά του πατέρα του Άμλετ δεν ακολουθούσε τυχαία τον σαιξπηρικό ήρωα . Δεν ενοχλούσε τυχαία την φαντασία του γιου …   Είχε σκοπό…και προσπαθούσε να υπενθυμίσει το χρέος….


   Η φαντασία χρειάζεται ζωντανή τροφή για να συλλαμβάνει εύκολα το τυχαίο και το ανέλπιστο. Δεν πρέπει να μοιάζει στα τεράστια μεσσαρίτικα τζάκια  και τη φωτιά  να την τροφοδοτούν με μικρά-μικρά ξυλαράκια  … Έτσι η φωτιά είναι μικρή κι ανεμική…κι αρρωστάρικη…

                                                                   Ο συγγραφέας


         Ικανός είναι εκείνος που δεν φοβάται να γράφει και να δείχνει τις κουζουλάδες του… Γράφομε για την κρητική ζωή χωρίς να γράφομε κριτική για την κρητική ζωή…Γι αυτό μόνο γράφομε…
         Ζούμε στα χωριά και στις πόλεις της επαρχίας. Το τσιμέντο έχει σκεπάσει τους δρόμους και τα τσιμεντένια πεζοδρόμια στρώνονται με κινέζικες πετρούλες. Τα βουνά τεμαχίζονται από δρόμους και παράδρομους…
Στους καφενέδες στενάζει η φτώχια στη ρουφηξιά της ρακής . Στην πιάτσα στενάζει ο μετανάστης που αναζητά μεροκάματο γονατισμένος από την κακοδαιμονία της εποχής των αυστηρών, συντηρητικών ηθών της παραπαίουσας  κοινωνίας.
  Ποιος έχει όρεξη να περιγράψει τα βάσανα της πλύστρας ή της καθαρίστριας ή εκείνης που έχει χρόνια να δει τους γονείς της και όμως φροντίζει γέροντες…
Είναι πιο δύσκολο να γράψεις για αυτήν παρά για τον Μέγα Αλέξανδρο!
 Στην εποχή που στα ορεινά χωριά η θέρμανση εξαρτάται από τις ορέξεις της Δ.Ε.Η. και την ενεργοβόρο πολιτική των καυστήρων που καίνε πετρέλαιο κανείς δεν κάνει τίποτα παρά να καταναλώνει τα πάντα. Έχομε χάσει το μίτο της Αριάδνης . Οι αντικριστές κουβέντες , οι σκέψεις, οι  ιδέες, τα όνειρα και οι ελπίδες είναι  ο σκοπός που θα βοηθήσει να απεικονίσομε με ειλικρίνεια την καθημερινότητα , τη συνήθεια της ρουτίνας της καθημερινότητας.
 Είναι εύκολο να κλέβομε τις συνταγές της τηλεόρασης με τους μοδάτους και χλιδάτους τύπους. Είναι πολύ δύσκολο να αντιληπτούμε τη δικασμένη ζωή  με τις απειλές που εκτοξεύουν οι μίζεροι γραφειοκράτες  και οι υπαλληλίσκοι  που κάνουν ακόμη πιο άσχημη την καθημερινότητα και πιο βαρύ το άγχος της επιβίωσης. Η ζωή μας έχει γονατίσει κι ας μην είμαστε ικέτες. Γερνάμε γρήγορα από τις τοξίνες που μας ταΐζουν . Τραγουδούμε γλυκανάλατες σάλτσες της ρουτίνας για να ξεχνούμε πως ζούμε το όνειρο της απελπισίας και αυτοηδονιζόμαστε με ότι μας προσφέρει ο καναπές και η τηλεόραση. Ζούμε πνιγμένοι στο λίπος. Παχυσαρκία στο νου και στο κορμί!  Ο Χάρος μας κοιτάει και χαμογελάει κι οι σκούληκες στήνουν χορτάτο χορό.
  Ας γράψομε λοιπόν για την ζωή που ζούμε μήπως έτσι μπορέσομε να καταλάβομε σε τι είδους λούκι μας έχουν καταδικασμένους να ζούμε… Ίσως τότε να καταλάβομε το κάλεσμα μιας καλύτερης ζωής, μιας διαφορετικής ζωής…


Μια ραβδιά στην πλάτη μας πονάει ! Είναι αδικία!!!
 Χίλιες ραβδιές σε ξένες πλάτες… Λίγες είναι!!!

Οι δεξιόστροφες πολιτικές φτιάχνουν στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες. Προχωρούν σε αναγκαστικές απελάσεις μεταναστών που πολλές φορές ισοδυναμούν με θανατική καταδίκη. Όποιος κατάγεται από χώρες με απολυταρχικά καθεστώτα ξέρει ότι μόλις τον παραδώσουν στις αρχές της χώρας του ή θα φυλακιστεί ή θα βασανιστεί ή θα εκτελεστεί ή θα σταλεί σε καταναγκαστικά έργα στις πιο άθλιες συνθήκες. Ο φόνος δεν είναι ορατός από τους δικούς μας καναπέδες  αλλά όλοι τον γνωρίζομε κι ας μην τον βλέπομε. Πολλοί μετανάστες που αναλογίζονται τι τους περιμένει αυτοκτονούν! Εμείς όμως έχομε καθαρά χέρια επειδή άλλοι κάνουν την βρώμικη δουλειά

Ψάχνοντας στον ήλιο μοίρα

Στη θάλασσα του Αιγαίου οι δουλέμποροι με τα σαπιοκάραβα  έχουν πνίξει περίπου εννέα χιλιάδες απελπισμένους μετανάστες που ψάχνουν απεγνωσμένα στον ήλιο μοίρα…Πορεία για στάση στον θάνατο…ήταν η επιθυμία για ζωή..
Παρατημένος στην χλεύη των τοκογλύφων και νικημένος από τις δόσεις των χρεών ζω τα αδιέξοδα του σήμερα χωρίς αύριο στον εναγκαλισμό του θανάτου!!!

 Ποια είναι η διαφορά του ενόχου στο δικαστήριο από τον πολιτικό ένοχο;
Α) Ένοχος δικαστηρίου : Αφού δεν έκανα τίποτα  δεν είμαι ένοχος ,άρα είμαι αθώος!
Β) Ένοχος  στην πολιτική : Αφού δεν έκανες τίποτα είσαι ένοχος  και   ανίκανος!!!     

ΚΟΥΖΟΥΛΟΙ  ΚΑΙ  ΜΟΣΚΟΚΟΥΖΟΥΛΟΙ…

Καταιγίδα … τρέλας!!!
Δεν θέλομε άλλη πρόοδο…
Δεν θέλομε άλλο να πηγαίνομε μπροστά…
Η  γραφειοκρατία και η διαφθορά έκαναν τα λαμόγια αφεντικά……μολογά ο Διογένης ο Μοσκοκούζουλος!!!!

 (Και μια βιβλιοκριτική για το βιβλίο του Συντρόφου και συνεργάτη του Σταθμού μας συντρόφου Κώστα «Ο Διογένης ο Μοσκοκούζελος»)

   Ο Διογένης ο Μοσκοκούζουλος είναι το νέο βιβλίο του Κωστή  Μουδάτσου που  κυκλοφόρησε   από τις εκδόσεις  ΝΕΟΙ ΔΡΟΜΟΙ  στα μέσα του Ιουλίου . Μια ιστορία που ξεκινώντας από τα παιδιά των φαναριών και την κακοτυχία τους ξετυλίγει το κουβάρι στους λαβυρίνθους της σύγχρονης κοινωνίας. Μπλέκεται με τις δαγκάνες των μηχανισμών των εξουσιών με τα πολλά παιγνίδια , την κερδοσκοπία, την απληστία  και την λαιμαργία. Ψάχνει συνεργασίες στις δυνάμεις που αντιστέκονται ενθαρρύνοντας με την δράση τους τα κοινωνικά κινήματα να πάρουν παραμάζωμα ότι διαφθείρει και χαλά την ζωή μας. Με κωμικοτραγικές καταστάσεις δημιουργούν ιστορίες για γέλια και για κλάματα… με σκοπό το μοίρασμα της ελευθερίας  και της ισχύος στους πολίτες ενάντια στους σκοπούς της εξουσιαστικής κάστας που θέλει την εξασφάλιση του πλούτου και των ιδιωτικών απολαύσεων προς όφελος των λίγων αρπακτικών…
    Είναι ένα  βιβλίο που προσπαθεί να δείξει ότι η δυστυχία των άλλων είναι και δική μας  δυστυχία… και ότι δεν έχομε το δικαίωμα να αφίνομε τους μηχανισμούς να μας σπρώχνουν στην ανέχεια και την φτώχια αλλά και σε απώλειες ακόμη και ανθρωπίνων ζωών για να πετύχουν του ανήθικους σκοπούς που επιβάλει η λαιμαργία και η απληστία τους! 
 Ο Διογένης ζει σε ένα ορεινό χωριό, στο Μέσα Λασίθι, απολαμβάνοντας τη ζωή του  όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με τα πλοκάμια του οργανωμένου εγκλήματος. Με χίλιους τρόπους προσπαθεί να βρει τον μίτο της Αριάδνης που θα τον οδηγήσει να απελευθερώσει τα παιδιά και να καθαρίσει την κοινωνία από τους σύγχρονους  κόπρους. Τα εγκληματικά στοιχεία έχουν διεισδύσει παντού διαλύοντας τον κοινωνικό ιστό. Ο υπόκοσμος και τα λαμόγια εξουσιάζουν….
   Η τιμή του βιβλίου είναι…άτιμη. Η αγορά του στοιχίζει μόνο δέκα ευρώ επειδή ο εκδοτικός οίκος και ο συγγραφέας πιστεύουν ότι στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς πρέπει να νοιώσομε την κακοδαιμονία που μας καταδίκασαν τα λαμόγια και οι πολιτικάντηδες με τους κερδοσκόπους και να συμπάσχομε μαζί με όλους τους άλλους τους συμπολίτες μας. Η φτώχια χτύπησε την πόρτα μας  και εμείς δεν έχομε το δικαίωμα να αφήνουμε τους μηχανισμούς να μας σπρώχνουν ακόμη πιο πολύ στη δυστυχία και στων βούρκων τα νερά.
  Το βιβλίο μιλάει για τα χωριά και τις πόλεις μας. Αγαπά την απλότητα των χωριανών μας και με σύγχρονο πνεύμα παλεύει με τις θύελλες της εποχής  και τις ανησυχίες των κοινωνιών. Θρέφεται με  χυμούς , χόρτα, βοτάνια και βλαστάρια της Κρητικής φύσης και βλαστοανθοκαρποδένει στους λαϊκούς πολιτισμούς. Έτσι έχομε τώρα την ευκαιρία να ξεκαρπουλίσομε τους καρπούς των κόπων του Κωστή Μουδάτσου.
   Με γνώριμους , παλιούς και νέους, χαρακτήρες , το βιβλίο μας μαθαίνει ότι: στην εποχή της διαφθοράς , της σπατάλης και της κακοποίησης της φύσης εμείς παίρνομε πράξη από τον Διογένη τον Μοσκοκούζουλο και αγωνιζόμαστε ενάντια στην μετριότητα  και στην υπερκατανάλωση.
 Αγαπάμε ότι καταγγέλει τους ασήμαντους κακοδιαχειριστές και στηρίζομε ότι χαρίζει ελπίδα , φως και δύναμη στον άνθρωπο προκειμένου να δει με αισιοδοξία το μέλλον.
  Αγαπάμε τη Φύση και το κάλεσμα της Φύσης κι ότι χαρίζει όραμα κι ελπίδα στα παιδιά μας.
   Αγαπάμε τους λαϊκούς πολιτισμούς και ότι συμβάλει στην βελτίωση του ανθρώπινου και φυσικού περιβάλλοντος και ότι σπρώχνει τον άνθρωπο να επιζητά το όμορφο, το ωραίο και το αγαθό!
  Γιαυτό αγαπάμε το νέο βιβλίο του Κωστή Μουδάτσου , τον Διογένη τον Μοσκοκούζουλο , επειδή βοηθά να βάζομε ζωή στα χρόνια μας!!!!   
.
                                                    Με σεβασμό
                                                 Ναταλία Ινιωτάκη
                                                 Green-Action – Photovolt
                                                
Μοιράσου το :

Δημοσίευση σχολίου

 
Copyright © ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Powered by Blogger