Σας ευχαριστώ που είστε εδώ. Πριν ξεκινήσω, θα ήθελα.
Να ευχαριστήσω τις εκδόσεις των συναδέλφων για την πραγματοποίηση αυτής της παρουσίασης και κυρίως για την έκδοση του βιβλίου, το ρίσκο που πήραν για έναν άγνωστο συγγραφέα.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τη Γιάννα, τον Ντίνο, και τον Πέτρο που δεν ζει πια, γιατί ήταν ο πρώτοι που διάβασαν το βιβλίο και έκαναν θετικά σχόλια. Ανθρώπους που συνομίλησα μαζί τους και μου μετέδωσαν γνώσεις, συνήθειες και βιώματα από τη Ρωσία και χρησιμοποίησα στο βιβλίο. Τον Γιώργο Διαμαντή για την επιμέλεια, τις σημαντικές διορθώσεις του και παρεμβάσεις. Τους φίλους που βοήθησαν στη διάδοση το βιβλίου, την Ευγενία που προσφέρθηκε να μοιραστεί αυτή την παρουσία.
Τέλος να ευχαριστήσω τον Κρίτωνα, για την εμπιστοσύνη του στην νέα περιπέτεια, για τις παρατηρήσεις του και τις διορθώσεις του.
Ξεκίνησα να γράφω το βιβλίο, από μια ανάγκη. Ανάγκη να οργανώσω τις σκόρπιες γνώσεις που αποκόμιζα διαβάζοντας ιστορία. Η ιστορία κατέχει ένα σημαντικό κομμάτι των διαβασμάτων μου. Η γνωστή ιστορία με τα γεγονότα, τα πρόσωπα, τις
χρονολογίες, οι επιρροές στην εξέλιξη των κοινωνιών. Ίσως είναι ένας τρόπος να κατανοείς τη ροή του χρόνου.
Εννοείται ότι η ιστορία με βοηθάει και για το σήμερα. Να το εξηγώ. Να αισθάνομαι ότι κι εγώ είμαι μέρος της εξέλιξης, για το παρόν που θα γίνει ιστορία σε λίγα χρόνια.
Είμαστε κομπάρσοι της «επίσημης», της μεγάλης ιστορίας, ένα κομματάκι από το μωσαϊκό της. Την ίδια συμβολή που είχαν η Κάτια, ο Γκριγκόρ, η Ελένα, η κυρία Ξένια, ο μπάρμπα Σάββας, μνημονεύοντας κάποια από τα πρόσωπα του βιβλίου.
Ήθελα λοιπόν να μελετήσω ιστορία, όχι απλώς να διαβάζω. Όπως μελετά ο επιστήμονας και καταλήγει τις γνώσεις του να τις κάνει ένα μεταπτυχιακό για παράδειγμα, επιχείρησα να συγκεντρώσω γνώση, πληροφορία, και με το υλικό να κάνω δική μου λογοτεχνία.
Διότι ενώ ο ιστορικός, ο επιστήμονας, κάνει συνήθως γενικεύσεις και αφαιρέσεις, η λογοτεχνία μπορεί να κάνει την ιστορία με πρόσωπα με ονοματεπώνυμο που ζουν την καθημερινότητα του καιρού τους. Είναι γοητευτικό να προσπαθείς να μαντέψεις ανθρώπους που κινούνται σαν σκιές κάτω από μεγάλα ή μικρά γεγονότα τα οποία αλλάζουν τον κόσμο, προσωπικότητες που γεννιούνται, ερωτεύονται και το πέρασμά τους από τη ζωή αφήνει τα χνάρια του σε έναν μικρό περίγυρο για λίγο χρόνο.
Η ιστορική περίοδος μέσα στην οποία ήθελα να φανταστώ τις ζωές των ανθρώπων, είναι οι αρχές του 20ου αιώνα στη Ρωσία. Νομίζω ότι οι Ρώσοι είναι αυθόρμητοι, παρορμητικοί, με απρόσμενη συμπεριφορά. Υπάρχει λοιπόν πλούσιο υλικό ως προς τους χαρακτήρες. Έχει επίσης ενδιαφέρον γιατί από τα γεγονότα αυτής της περιόδου, επηρεάστηκαν οι μετέπειτα εξελίξεις όχι μόνο στη χώρα, αλλά παγκόσμια.
Η επανάσταση του 1905 επιτάχυνε τα γεγονότα που ακολούθησαν. Ξεκίνησε στην Αγία Πετρούπολη με απεργίες και η πρώτη κορύφωσή της ήταν την ματωμένη Κυριακή, στις 9 Γενάρη εκείνης της χρονιάς.
Ένα πλήθος κουρελιασμένων εργατών με τις οικογένειές τους, κατευθύνθηκε προς τα ανάκτορα. Ηγέτη είχαν τον παπά Γκαπόν πράκτορα της Οχράνα, της μυστικής υπηρεσίας του τσαρικού καθεστώτος. Είχε διεισδύσει στους χώρους όπου συναντιόταν εργάτες, αλλά στο τέλος ξέχασε το ρόλο του και ενστερνίστηκε αυτόν του εργατικού ηγέτη. Είναι γνωστό ότι αυτή η διαδήλωση πνίγηκε στο αίμα. Η αναταραχή γενικεύτηκε σε πολλές περιοχές της Ρωσίας με απεργίες, πολιτικές δολοφονίες, με την εξέγερση στο θωρηκτό Ποτέμκιν. Στα μέσα περίπου της χρονιάς, ένα καθοριστικό γεγονός που ανέτρεψε το αήττητο του στρατού της αυτοκρατορικής χώρας, ήταν η ήττα του ρώσικου στρατού από τους Ιάπωνες στο ρωσο-ιαπωνικό πόλεμο.
Στη Μόσχα το φθινόπωρο ξεκινάει με άγριες απεργίες, και το Δεκέμβρη οι εργάτες της πόλης επαναστατούν. Στήνουν οδοφράγματα, δίνουν μάχες. Για μέρες, μετακινούνταν στρατός από την Πετρούπολη προς τη Μόσχα. Έπειτα από λίγες μέρες η εξέγερση πνίγεται στο αίμα, οδηγείται στην ήττα. Κάποιες παραχωρήσεις για δούμα από τον τσάρο, γρήγορα ακυρώθηκαν και συνέχισε η ίδια αυταρχική πολιτική.
Η επανάσταση του 1905 ηττήθηκε. Ωστόσο ασκεί μια γοητεία, διατήρησε μια νεανικότητα και μια φρεσκάδα. Οι επαναστάσεις που νικούν και θριαμβεύουν έχουν έναν κύκλο ζωής.
Γεννιούνται, ενηλικιώνονται και μοιραία γερνάνε και πεθαίνουν.
Διαβάστε τη συνέχεια στην ηλεκτρονική μας εφημερίδα πατώντας εδώ.
Δημοσίευση σχολίου