“Κι αν είμαι ροκ (αριστερός) μη με φοβάσαι......”

Το πρόβλημα είναι ότι ακόμα και σήμερα κάποιοι πιστεύουν ότι σε επίπεδο εξουσίας δεν υπάρχουν χρηματισμοί και συνδιαλλαγές, δεν υπάρχει το εγχώριο ή ξένο κεφάλαιο που κινεί τα νήματα, ότι δεν υπάρχει καθεστώς κατοχής. Βέβαια έρχονται τα ίδια συστημικά εργαλεία (γκάλοπ κτλ) να διαψεύσουν και αυτούς τους λίγους.

Τη λύση την ξέρουν και οι μετριοπαθείς πια και ολοένα και περισσότερο στριφογυρίζει στο κεφάλι τους ή μαζικοί αλληλέγγυοι αγώνες με κοινωνική ανόρθωση από τα κάτω ή αιώνιος ραγιαδισμός.

Μην περιμένετε καμιά βοήθεια από τους έξω (Ε.Ε,Γερμανία κτλ) και προπαντός από τους ντόπιους εκπροσώπους τους, κεφάλαιο και συγκυβέρνηση. Αρχίστε να προασπίζεστε τις πεζούλες σας και τον τόπο σας για να πείτε το μεγάλο "ΟΧΙ" την ώρα που θα χρειαστεί.

Ναι χάσαμε πολύτιμο χρόνο γιατί δεν αξιοποιήσαμε πολιτικά ή έστω εκπαιδευτικά πανανθρώπινα αντιστασιακά-αγωνιστικά κινήματα του περασμένου αιώνα όπως τον Ισπανικό Εμφύλιο, Γιουγκοσλαβική Αντίσταση, το δικό μας ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, το ανεξάντλητο σε εμπειρία παγκόσμιο εργατικό κίνημα. Ενσωματώνουμε όμως όση απ αυτή την γνώση προλαβαίνουμε και προχωράμε μπροστά.

Ναι η αριστερά σαν φυσικός εκφραστής του πανανθρώπινου αγωνιστικού πνεύματος δεν έπαιξε τον πολιτικό ή “εκπαιδευτικό” ρόλο που έπρεπε, αλλά αναλογιζόμενος ο καθένας μας σήμερα τις διαστάσεις του καπιταλιστικού εποικοδομήματος αντιλαμβάνεται με τι είχε και με τι έχει να αναμετρηθεί.

Ήρθε η στιγμή που πολλοί από μας έχουμε χαράξει πορεία προς αριστερά είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα αλλά ακόμα δεν έχουμε καταλήξει σ αυτή την αριστερή πορεία. Το σίγουρο είναι όχι σε μια δογματική καταπιεστική αριστερά αλλά σε μια αντρίκια αριστερά που δεν θα είναι κάτι ξένο και αποκρουστικό, αλλά ο νέος τρόπος ζωής εάν και όποτε τον αποφασίσουμε ΕΜΕΙΣ. Μια αντρίκια αριστερά που θα λέει πέντε πράγματα θα τα εννοεί, θα αγωνίζεται γι' αυτά και θα τα εφαρμόζει.΄Όπως οι παλιοί έλεγαν “άνθρωπος με μπέσα” εμείς πρέπει να φτιάξουμε “την κοινωνία με μπέσα”. Την αριστερά που πέρα από ταμπέλες δεν είναι τίποτα άλλο από τον συνεχή και αδιάκοπο αγώνα για το χτίσιμο της διαρκούς ελεύθερης και ανεξάρτητης κοινωνίας μέσα από την χειραφέτηση του υποκειμένου που είναι ο άνθρωπος.

Τα πέντε αυτά πράγματα,χρησιμοποιώ συμβολικά την έκφραση, λίγο-πολύ στριφογυρίζουν σ' όλων μας τα κεφάλια απλά χρειάζονται οι ανοιχτές διαδικασίες και από τα κάτω για να εκφραστούν. Ένα απ' αυτά τα πέντε πράγματα πάντως αν αποφασίσουμε να κινηθούμε προς την ολοκληρωμένη κοινωνική χειραφέτηση μας θα είναι η αυτοδιαχείριση και ενεργή συμμετοχή. Εμείς θα λειτουργήσουμε τα εργοστάσιά μας, τα σχολεία μας, τα νοσοκομεία μας, εμείς θα διαχειριστούμε τον ορυκτό μας πλούτο όπως άλλωστε κάναμε τόσα χρόνια και δεν το καταλαβαίναμε, τώρα που οι διοικήσεις παραπαίουν γίνεται πέρα από ορατό.

Προς αυτή τη κατεύθυνση δεν είμαστε μόνοι, ο αλληλέγγυος κινηματικός αγώνας των Λαών (Λατινική Αμερική, Ευρωπαϊκός Νότος, Αφρική και Μέση Ανατολή) μας τροφοδοτεί όχι μόνο με αγωνιστική εμπειρία, αλλά και με αναπτυξιακά αγαθά αν χρειαστεί.

Ο δρόμος της σύγκρουσης, γιατί γι' αυτό πρόκειται ας μην γελιόμαστε, θα είναι τραχύς και οδυνηρός, μας προετοιμάζουν τα λόγια του μεγάλου μας θεατρανθρώπου Θανάση Βέγγου που όταν τον φωνάζανε προς το τέλος της ζωής του “καλέ μου άνθρωπε” αυτός αντέτεινε ότι “ σήμερα δεν υπάρχει καλός άνθρωπος”, μας προετοιμάζει επίσης η κυνική όσο και αφοπλιστική διαπίστωση του ανώνυμου γηραλαίου μπαρμπέρη της γειτονιάς μου ότι “σήμερα δεν υπάρχει κανένας να βασιστείς”, αν και πολλοί βασίστηκαν σ' αυτόν σε κάποια άλλη ταραχώδη εποχή.

Ήρθε η ώρα να διαψεύσουμε θετικά τους προγενέστερους αλλά κυρίως τους εαυτούς μας,δεν νομίζετε;