«Κάθε πρωί, μόλις ξυπνήσω, το χέρι μου ασυναίσθητα κινείται προς το διακόπτη για να δω αν η ΔΕΗ μού έκοψε το ρεύμα. Αν το φως ανάψει, νιώθω ανακούφιση: άλλη μια μέρα με φως! Αύριο βλέπουμε».
Έτσι λέει μια φίλη από μια οικογένεια χωρίς κανέναν εργαζόμενο. Δεν είναι ούτε ένας ούτε δύο αυτοί που επαναλαμβάνουν την ίδια κίνηση κάθε πρωί. Πληθαίνουν oι άνθρωποι που αναγκάζονται να ζουν από μέρα σε μέρα, χωρίς να είναι σίγουροι αν θα έχουν ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, φαγητό και δουλειά σήμερα. Η μοίρα τους έχει μπει σε καθεστώς κινητικότητας, η ζωή τους σε διαθεσιμότητα.
Σύμφωνα με την κλασική διατύπωση, δημοκρατία είναι να σου χτυπούν την πόρτα σου το πρωί κι εσύ να ξέρεις ότι είναι ο γαλατάς. Σήμερα που οι γαλατάδες έχουν εξαφανιστεί, ξέρουμε ότι δημοκρατία είναι να μη λείπει το γάλα από το ψυγείο σου ή ακόμα και να έχει ψύξη, να λειτουργεί το ψυγείο.
Αυτοί που φωνάζουν «Η χούντα δεν τελείωσε το ’73» δεν βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου: εκτός πραγματικότητας είναι εκείνοι που τους επικρίνουν και οι οποίοι, στις περισσότερες περιπτώσεις, επί επταετίας δεν είχαν κουνήσει ούτε το δαχτυλάκι τους για να φύγει η χούντα... και δεν πρόκειται να το κουνήσουν όσο συνεχίζεται το ροκάνισμα και η μετάλλαξη της δημοκρατίας.
«Καραγκιοζάκια» είναι, σύμφωνα με γνωστό αρθρογράφο, όσοι «πιπιλίζουν τις ανοησίες για “χούντες”, “δικτατορίες” και “πραξικοπήματα”». Όλα αυτά, συνεχίζει, είναι «μπουρδολογίες» που θέλουν να δείξουν ότι η δημοκρατία στη χώρα μας δεν έχει καμιά νομιμοποιητική βάση -και εδώ «συμπλέουν πολιτικές δυνάμεις της άκρας αριστεράς και της άκρας δεξιάς».
Ο λαός ζει στο πετσί του τη δημοκρατία των απολύσεων, του μαύρου στην ΕΡΤ, των πολυνομοσχεδίων που ψηφίζονται αδιάβαστα, των πράξεων νομοθετικών περιεχομένων. Τη δημοκρατία του διακόπτη που κάνει «τσακ», αλλά το φως δεν έρχεται. Φαίνεται ότι δεν είναι μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι υπεράριθμοι: υπεράριθμος, περιττός είναι όποιος δεν υποτάσσεται στον αυταρχισμό, που δεν αποδέχεται την προπαγάνδα και τις αποφάσεις της κυβερνητικής μειοψηφίας. Περιττή και πλεονάζουσα είναι η ίδια η λογική μέσα στο μαύρο ωκεανό του παραλογισμού. Περιττό γίνεται και το γάλα.
(ΠΡΙΝ, "Το τέλος της αγοράς", 28-7-2013)
Δημοσίευση σχολίου