Περί Ευρωλαγνείας και Ε.Ε. ο λόγος!

Της Αλέκας Ζορμπαλά

Πολύ λόγος γίνεται για την Ευρώπη των Λαών, την Ευρώπη των εργαζομένων!
Είναι όμως, άλλο αυτό και άλλο η θεσμική-νομική-πολιτική και οικονομική οργάνωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης.

Ευρώπη των εργαζομένων, μπορεί και πρέπει να σημαίνει διεθνιστική ενότητα των «από κάτω» τάξεων και στρωμάτων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο ενάντια στο κεφάλαιο.
Και αυτή είναι μια Ευρώπη, που δεν την χαρίζουμε.

Θεσμική-νομική-πολιτική και οικονομική οργάνωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης σημαίνει ενότητα των αστικών τάξεων της Ευρώπης, υπό την ηγεμονία των πιο επιθετικών μερίδων του ολιγοπωλιακού κεφαλαίου, ιδίως του Γερμανικού, για την επίταση της ταξικής εκμετάλλευσης.
Αυτή η Ευρώπη είναι η Ευρώπη του κεφαλαίου, που συνταγματοποιεί τον καπιταλισμό ως το μοναδικό νόμιμο πολιτικό σύστημα, γιατί κατεδαφίζει κατακτήσεις των λαών 200 ετών, γιατί υποθάλπτει και πριμοδοτεί το φασισμό και τον νέο-ναζισμό με την ανοχή αλλά και την στήριξη αντίστοιχων κομμάτων και κυβερνήσεων.
Γιατί χαράσσει τα σύνορά της με τα νεκρά κορμιά παιδιών, γυναικών και ανδρών, στα νερά του Αιγαίου και της Μεσογείου.

Γιατί είναι αυτή η ΕΕ που με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης και το Σύμφωνο για το Ευρώ, προσδιορίζουν την επιτήρηση σε όλες τις χώρες, κατά τρόπο που καταπατά κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας.

Γιατί είναι η ΕΕ, που δεν σέβεται ούτε τις ίδιες της τις ιδρυτικές συνθήκες, που δεν επιτρέπουν την ανάμιξη σε θέματα φορολογικά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά θέματα
Και παρεμβαίνει ακόμα και σε θέματα, ιερά, ταμπού, όπως αυτό της κίνησης κεφαλαίων στην Κύπρο.

Γιατί η ΕΕ, είναι η επιτομή της αντιδημοκρατικής λειτουργίας στο εσωτερικό της(ακόμα και με τα κριτήρια της αστικής δημοκρατίας).
-Ευρωκοινοβούλιο, άνευ ουσιαστικής αρμοδιότητας
-Η δικτατορία των Κομισιόν, Εκοφίν, Γιούρογρουπ αντικαθιστά κάθε άλλο κυρίαρχο όργανο
-Καμία συμμετοχή στην λήψη των αποφάσεων

Γιατί είναι η ΕΕ, που έχει καταργήσει στην κυριολεξία, ακόμα και αυτόν τον λεγόμενο Ευρωπαϊκό Νομικό Πολιτισμό, και τον έχει αντικαταστήσει με ένα σκοτεινό Νομικό Μεσαίωνα.
Τρομονόμοι, Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης, Συνθήκη Σέγκεν.
Μετάλλαξη του Ποινικού Δικαίου από Δίκαιο δικονομικών εγγυήσεων υπέρ του κατηγορουμένου, σε Ποινικό Δίκαιο του Εχθρού.
Από την ατομική ευθύνη στη συλλογική ευθύνη.
Από την δίωξη της πράξης στη δίωξη του φρονήματος
Από την προστασία της προσωπικότητας στην βίαιη λήψη προσωπικών δεδομένων, ακόμα και γενετικών.
Γιατί η θέσπιση του «Ευρωπαίου Εισαγγελέα» , ως αιτιολογική της βάση έχει την «δράση για την ανάπτυξη»!!! δηλ. συγκροτούνται δικαστικοί θεσμοί ταγμένοι εξολοκλήρου στα οικονομικά συμφέροντα.
Την ίδια ώρα, που απαγορεύει την λειτουργία των κομμουνιστικών κομμάτων και επιδίδεται σε ένα κυνήγι μαγισσών κατά της «Τρομοκρατίας» και των «Τρομοκρατών» με εννοιολογικούς προσδιορισμούς τέτοιους για να χωρούν όλοι οι ιδεολογικοί και πολιτικοί αντίπαλοι.

Γιατί υπογράφει συνθήκες έκδοσης ευρωπαίων πολιτών στο πλέον ανελευθερο δικαστικά καθεστώς, στις ΗΠΑ.

Γιατί είναι η ΕΕ, που ετοιμάζεται να συνάψει συμφωνία με τις ΗΠΑ, σύμφωνα με την οποία δίνεται η δυνατότητα στις πολυεθνικές να σύρουν σε διεθνή δικαστήρια κυβερνήσεις χωρών που ψηφίζουν νόμους ενάντια στα συμφέροντα τους, όπως π.χ. αυξήσεις των μισθών και μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος, να διεκδικούν αποζημιώσεις όταν σημειώνονται απεργίες και «κοινωνικές αναταραχές» και να συρρικνώνουν την ελευθερία στη χρήση του ίντερνετ.

Γιατί είναι η ΕΕ, που στρατικοποιείται, όχι μόνο στα πλαίσια ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, όπου την συμφέρει, αλλά και για την αντιμετώπιση λαών και κοινωνοιών στο εσωτερικό της, όλων όσων δηλ. αντιστέκονται και διεκδικούν, αλλά και των «ξένων» των προσφύγων και των μεταναστών. (Frontex, Europol, Europoljust, Eurogend4 και πληθώρα άλλων στρατιωτικών σωμάτων).
Γιατί τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα τείχη του αίσχους, οι Λεμπεντούζες, Φαρμακονήσι, Σάμος, δεν είναι κάποιες απλές παρεκκλίσεις, αλλά συστατικά στοιχεία της μεταναστευτικής πολιτικής της.

Αυτή η Ευρώπη δεν είναι παρά ένα «κολαστήριο των λαών», μια «φυλακή», και δεν φτιασιδώνεται, ούτε μετασχηματίζεται, θα ήταν άλλωστε αντίθετο στη φύση και στο προορισμό της.
Και ούτε αρκεί να αναμένει κανείς την αλλαγή των συσχετισμών.

Επομένως η πάλη για την «Ευρώπη των λαών και των εργαζομένων » προϋποθέτει τη διάλυση, την ανατροπή της Ευρώπης του κεφαλαίου.