Με τους πρωθυπουργούς ισχύει σε όλο τον κόσμο ένας κανόνας: Όταν τους καρπαζώνουν στο εξωτερικό, την πληρώνουν οι υπήκοοί τους στο εσωτερικό. Κανόνας που η ισχύς του αποδείχτηκε τελευταία, και μάλιστα με οδυνηρό τρόπο, στην περίπτωση της Ελλάδας και του Αντώνη Σαμαρά.
Ο πρωθυπουργός αποφάσισε να εξαγγείλει την έξωση του ΔΝΤ από τη χώρα και την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια. Και οι λεγόμενες αγορές καρπάζωσαν τον ίδιο και το σχέδιό του με τόσο βίαιο τρόπο, ώστε το ελληνικό χρηματιστήριο να βυθιστεί στο κραχ και τα ελληνικά ομόλογα να απογειωθούν στη στρατόσφαιρα. Εννοείται ότι στο βάθος αυτού του στραπάτσου υπάρχει αυτό που η ελληνική κυβέρνηση και η τρόικα έχουν κρυφό καμάρι, αλλά oι όπου γης οικονομολόγοι και οι αγορές το έχουν τούμπανο: «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» και μάλιστα εδώ και πολύ καιρό. Μπορεί να γίνεται μια τεράστια προσπάθεια από τους αυτουργούς των μνημονίων στο Βερολίνο, στη Φρανκφούρτη και στην Αθήνα, αυτή η αλήθεια να κρυφτεί. Μπορεί να τα καταφέρνουν με τη συνδρομή των ΜΜΕ, να κοροϊδεύουν τους Ευρωπαίους ότι τα λεφτά τους πιάνουν τόπο και η Ελλάδα ανακάμπτει. Αλλά οι καπιταλιστικές αγορές τρέφονται με αίμα και όχι με παραμύθια. Kαι τη στρουθοκάμηλο που κρύβει το κεφάλι της στην άμμο την κάνουν μια χαψιά.
Αυτή είναι η αλήθεια, σχετικά με την τελευταία κρίση. Η φούσκα έσκασε στα μούτρα όλων τους. Και έχουν σημασία τα πολιτικά συμπεράσματα που μπορεί να βγάλει κανείς απ' αυτή την φάρσα που εξελίχθηκε σε άλλη μια πράξη της ελληνικής τραγωδίας. Για να καταλάβουμε ποιοι, πώς, με ποιο σχέδιο και ποια σοβαρότητα μας κυβερνούν. Διότι θα θυμάστε τις φιγούρες ότι βγαίνουμε οσονούπω στις αγορές.
Θα θυμάστε μάλιστα τη φιέστα πριν τις ευρωεκλογές ότι βγήκαμε στις αγορές. Όπως θα θυμάστε επίσης την παρέλαση της νίκης που στήθηκε πριν τη νίκη για την αποχώρηση της τρόικας και το τέλος του ΔΝΤ και των μνημονίων, νωρίτερα από ότι προβλεπόταν.
Δηλαδή, για να γίνει σαφές. Έχουμε μια κυβέρνηση που, προφανώς τρομαγμένη από το φάντασμα του επερχόμενου ΣΥΡΙΖΑ, τα έκανε όλα επικοινωνία. Όλα φιγούρα. Όλα προπαγάνδα. Και τελικώς όλα λαμπόγυαλο. Γιατί έριξε στη μάχη της πολιτικής της επιβίωσης το χαρτί της εξόδου από τα μνημόνια και της εισόδου στις αγορές.
Και έφαγε τέτοια πόρτα και τέτοια καρπαζιά, ώστε να το αισθανθούν όλοι οι Έλληνες το τράνταγμα. Αισθανόμενοι ταυτόχρονα και οι πιο αφελείς -ουδέν κακόν, αμιγές καλού- ότι δεν υπάρχει δυστυχώς κανένα success story, καμιά έξοδος στο φως, καμιά ανάκαμψη, καμιά απελευθέρωση από τα μνημόνια και την τρόικα.
Και ποιο ήταν το μάθημα για τον Σαμαρά; Ότι για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ που τρομάζει τις αγορές. Kαι ποιο είναι το νέο success story του; Ότι θα βγούμε από τα μνημόνια, αλλά σιγά-σιγά, και αφού τα εφαρμόσουμε κατά γράμμα. Και θα μπούμε σε προληπτική πιστωτική γραμμή -τι ευφάνταστο όνομα για το νέο μνημόνιο!-μέχρι νεωτέρας.
Τουτέστιν: η θανατική ποινή θα αρθεί, αφού όμως ο κατάδικος εκτελεστεί. Τα υπόλοιπα αφορούν στη γελοιότητα μιας κυβέρνησης της καρπαζιάς κι ενός πρωθυπουργού της καρπαζιάς, που κέρδισαν τον τίτλο με το σπαθί τους. Και που διαχειρίζονται, δυστυχώς για μας, τις τύχες μας, στην πιο αβάσταχτη περίοδο με την πιο αβάσταχτη ελαφρότητα.
Δημοσίευση σχολίου