«Οταν παίρνονται παρουσίες στη Βουλή, είναι πολλοί βουλευτές που δεν ξέρουν τι πρέπει να απαντήσουν: “Παρών” ή “αθώος”...». Αυτή είναι μια φράση που αποδίδεται στον Ρούσβελτ.
Αλλά ας αφήσουμε την Αμερική κι ας έρθουμε στην Ελλάδα.
Στην Ελλάδα, τα τελευταία 40 χρόνια -για να μην πάμε στις εποχές των «αποστατών» και των «Τσιριμώκων»- κινούμαστε μεταξύ Κοσκωτά και «Ζίμενς». Κινούμαστε μεταξύ των μιζών για τα εξοπλιστικά και των υποβρυχίων που γέρνουν. Μεταξύ των καταγγελιών για «οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα που ρίχνουν κυβερνήσεις» (δηλώσεις Μητσοτάκη το ’93) και της ομολογημένης διακίνησης μαύρου πολιτικού χρήματος (Τσουκάτος). Μεταξύ των αδήλωτων «οφ-σόρ» εταιρειών από πολιτικούς αρχηγούς και της «λίστας Λαγκάρντ». Κινούμαστε ανάμεσα στο «έκανε ένα δωράκι στον εαυτό του» και στο «ό,τι είναι νόμιμε και ηθικό».
Μετά από όλα αυτά, φτάσαμε πλέον και στο στημείο να γίνεται λόγος για επιχείρηση εξαγοράς βουλευτών εν όψει της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας. Εχουν βάση οι καταγγελίες; Δεν ξέρουμε. Ξέρουμε ότι οι καταγγέλοντες έχουν το βάρος της προσκόμισης στοιχείων που να στηρίζουν τους ισχυρισμούς τους και ότι η Δίκαιοσύνη οφείλει να διερευνήσει εξονυχιστικά την υπόθεση
Αλλά ξέρουμε, επίσης, κάτι ακόμα: Οτι αυτό το δυσώδες κλίμα δεν θα μπορούσε να «πιάνει» και, πολύ περισσότερο, να κατακλύζει την πολιτική ζωή, αν δεν το επετρεπε ένα αναμφισβήτητο ιστορικό και πολιτικό δεδομένονο: Οτι επί δεκαετίες τώρα ο βασιλιάς κυκλοφορεί γυμνός...
Δημοσίευση σχολίου