Πουλιά πάνω στο σύρμα...

Tης Ευγενίας Λουπάκη (Πηγή: stokokkino.gr)

Like a bird on the wire

I have tried in my way

to be free

 (Leonard Cohen)

Τέσσερα παιδιά, φυλακισμένα στον Αυλώνα, έδωσαν πανελλήνιες και πέρασαν σε διάφορα ΑΕΙ. Χωρίς τη μαμά να φτιάχνει πορτοκαλάδες. Χωρίς μια βόλτα με τους φίλους και δυο φιλιά με το κορίτσι. Χωρίς φροντιστήριο.

Σπουδαία επιτυχία και των παιδιών και των διδασκόντων στο Γυμνάσιο-Λύκειο που λειτουργεί εντός της φυλακής. Επιτυχία και του σωφρονιστικού συστήματος, που επιτρέπει σ' έναν έφηβο, ανεξάρτητα από το είδος του παραπτώματος για το οποίο κρατείται και από το είδος της ποινής, να σπουδάσει, να μορφωθεί και να αποδοθεί κάποια στιγμή πίσω στην κοινωνία.

Αναγνωρίζοντας την υπερπροσπάθεια των παιδιών αυτών,μάλιστα, ο υπουργός Δικαιοσύνης αυτοπροσώπως, επισκέφθηκε τις φυλακές για να τα συγχαρεί και να τους δώσει έπαθλο χρηματικό, 500 ευρώ.

Τί ωραία εικόνα πολιτισμένης χώρας, ε;;;

Για να δούμε τη συνέχεια: Στη σεμνή τελετή, παρέστησαν μόνο δύο από τους τέσσερις επιτυχόντες. Ενας είχε μεταχθεί και ένας αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο.

Για να δούμε και τη συνέχεια της συνέχειας: Από τα τέσσερα παιδά που πέρασαν στο Πανεπιστήμιο, μόνο σε δύο δόθηκε η προβλεπόμενη εκπαιδευτική άδεια για να παρακολουθήσουν τη σχολή τους. Ο ένας από τα παιδιά που δεν πήραν άδεια, είναι "κατά σύμπτωση" αυτός που αρνήθηκε το βραβείο. Και βρίσκεται ήδη σε απεργία πείνας, εδώ και 15 σχεδόν μέρες.

Ο σύλλογος των διδασκόντων στις φυλακές Αυλώνα έκανε έκκληση, μη αναφέροντας ονόματα, διότι τα ονόματα δεν θα έπρεπε νάχουν καμμιά σημασία. Αν είχαμε ένα σύστημα που πραγματικά θέλει να σωφρονίσει και όχι να εξοντώσει. Αν είχαμε κυβερνήτες και δημόσιους λειτουργούς, που θεωρούν τους νέους μέλλον και όχι απειλή.

Αλλά δεν έχουμε τίποτα απ' αυτά. Γι' αυτό πρέπει να πούμε το όνομα του απεργού πείνας, που η ζωή του ήδη κινδυνεύει σύμφωνα με τους γιατρούς που τον παρακολουθούν. Πρέπει να πούμε ότι είναι ο Νίκος Ρωμανός. Το παιδάκι του 2008, που στην αγκαλιά του ξεψύχησε ένα άλλο παιδάκι, ο κολλητός του: Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος. 

Είναι λοιπόν,ένα από τα παιδιά που πιάστηκαν για τη ληστεία στο Βελβεντό. Ενα από τα τέσσερα παραμορφωμένα πρόσωπα, που πολιόρκησαν το "κοίταζε τη δουλειά σου" με την κραυγή της απόγνωσής τους. Με το απονεννοημένο τους διάβημα.
Είναι ο πιο ακραίος στις αντιδράσεις του ο Ρωμανός, γι' αυτό δεν είναι "δημοφιλής". Δεν μας γουστάρει, δεν θέλει κανένα πάρε- δώσε μαζί μας. Μας θεωρεί συλλήβδην υποκριτές και συμβιβασμένους.

Γι' αυτό πρέπει να πούμε τ' όνομά του. Και του Μιχαηλίδη που απεργεί για συμπαράσταση στο φίλο του. Γιατί η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να εκδικείται. Ούτε να κάνει διακρίσεις. Και γιατί η κοινωνία δεν αντέχει άλλο ένα παιδί νεκρό.
Κι αν έτυχε ποτέ να δείτε ένα πουλί παγιδευμένο σε κάποιο δωμάτιο, να προσπαθεί να ξεφύγει σαν τρελλό και να χτυπάει στα τζάμια μ' όλη του τη δύναμη, καταλαβαίνετε τα υπόλοιπα που θέλω να πω...