Την πρωτοβουλία των κινήσεων την έχει ο ισχυρός. Ισχυρός είναι αυτός που εκτός από υλική δύναμη, έχει και γνώση του πού θέλει να πάει και τι να κάνει. Γιατί αυτό του δίνει αποφασιστικότητα. Αν είναι και αδίστακτος, ακόμα καλύτερα.
Για το βασιλιά Αλέξιο και την εντός σύριζα αντιπολίτευση ο λόγος.
Ο μεν πρώτος είναι ο διεθνούς φήμης «αριστερός» ηγέτης, έχει το «μέλι» της εξουσίας που πολλοί θέλουν να γλείψουν, έχει στόφα, κι ας μην έχει πει μια φορά μια δική του ιδέα, ταλέντο είναι εξάλλου και το να μιλάς χωρίς να λες τίποτα. Το πικρό ποτήρι της κοινωνικής χλεύης θα το γευτεί, όχι ακόμα όμως. (αλήθεια, θα έρθει στην κινητοποίηση στη ΔΕΘ;)
Η εντός σύριζα αντιπολίτευση δεν είναι "ένα πράμα". Όμως, με ελάχιστες εξαιρέσεις, σύσσωμη έχει βολευτεί για χρόνια σε μια μπάντα του μαντριού, αριστερή ή και δεξιά άμα λάχει. Και να lafazan-ίζει ("φλυαρεί" στα τούρκικα) εκ του ασφαλούς και φυσικά με το αζημίωτο. Τώρα πώς να βρει κουράγιο να ξεμακρύνει η δόλια; Και κατά που να τραβήξει; Αυτά τα ερωτήματα τη βασανίζουν, σαστίζει και βραδυπορεί. Γι’ αυτό και φωνάζει για τη χαμένη εσωκομματική δημοκρατία. Γιατί αυτός που ήδη έχει χάσει, δεν έχει παρά να φωνάζει.
Ο βασιλιάς Αλέξιος, όπως και κάθε βασιλιάς, είναι αδίστακτος, αλλά πρέπει κάποιες φορές να δείχνει και μεγάθυμος. Γι’ αυτό δε θα να πετάξει από το κάρο του σύριζα τους βραδυπορούντες. Θέλει να τους σέρνει μέχρι να σκοντάψουν και να σβαρνιούνται. Για να τους τελειώσει φθείροντάς τους.
Δημοσίευση σχολίου