Η Ελλάδα φλερτάρει ανοικτά με το να μπει σε περίοπτη θέση στο βιβλίο των ρεκόρ, το βιβλίο Γκίνες, ως η μοναδική ίσως ευρωπαϊκή χώρα όπου η κατάπτωση αξιών και η κυριαρχία των υπάκουων κάτω του μέτριου είναι απόλυτη σε όλες τους τομείς.
Στην οικονομική ζωή, στο πολιτικό προσωπικό όλων των βαθμιδών, στους κυρίαρχους ή wannabe κυρίαρχους επιχειρηματίες, στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και ασφαλώς -στα χρόνια που χαρακτηρίζονται από την επιβολή των μνημονίων- και στους δημοσκόπους.
Η τελευταία αυτή κατηγορία σφυροκοπείται πλέον αλύπητα από τους πολίτες, αφού στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις καθώς και στο δημοψήφισμα οι εκτιμήσεις τους έπεσαν τελείως έξω.
Το θέμα αυτό δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από τη διεθνή των συνωμοσιολόγων, που προσπάθησε να ερευνήσει εάν οι δημοσκοπήσεις στην Ελλάδα είναι τελείως στημένες ή οι δημοσκόποι έχουν χάσει τελείως τα αυγά και τα πασχάλια γιατί οι πολίτες τούς τρολάρουν και τινάζουν στον αέρα στατιστικολόγους και πολιτικούς αναλυτές.
Μετά από ανάλυση όλων των τελευταίων δημοσκοπήσεων, η creme de la creme των θεωριών συνωμοσίας κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, ακόμα και αν οι πολίτες τους τρολάρουν, οι δημοσκόποι από κεκτημένη ταχύτητα προσπαθούν να προσαρμόσουν την πραγματικότητα στη δική τους -ή κάποιων συστημάτων- εικονική πραγματικότητα.
«Τσίμπησέ τα, τα τιμημένα»
Σύμφωνα με τους εξπέρ των θεωριών συνωμοσίας, το σύνθημα «Τσίμπησέ τα, τα τιμημένα» ακούγεται στο παρά πέντε της δημοσίευσης μιας έρευνας, που καταγράφει είτε την πρόθεση ψήφου στις εκλογές είτε την επιλογή των πολιτών στο δημοψήφισμα του «Ναι» ή «Όχι» στη συμφωνία.
Η creme de la creme των συνωμοσιολόγων εκτιμά ότι ανάλογα με ποιος είναι ο πελάτης, ποιος έχει δώσει την παραγγελία για τη δημοσκόπηση, γίνονται οι αντίστοιχες τροποποιήσεις, έτσι ώστε, κατά το δυνατόν, το αποτέλεσμα της δημοσκόπησης να επηρεάσει και να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο χειραγώγησης. Η μέθοδος είναι ασφαλής, αφού ακόμα κι αν η ζωή, δηλαδή τα εκλογικά αποτελέσματα αποδείξουν ότι οι δημοσκοπήσεις ήταν για τα μπάζα, οι δημοσκόποι και οι πελάτες τους έχουν έτοιμες επιστημονικοφανείς απαντήσεις.
Εάν έχουν πέσει τελείως έξω, λένε ότι οι δημοσκοπήσεις είναι η «φωτογραφία» της στιγμής σε ένα ιδιαίτερα ρευστό πολιτικό σκηνικό.
Εάν η αποτυχία συνδέεται με κάποιο δημοψήφισμα όπως του «Ναι» και του «Όχι» και η αποτυχία είναι παταγώδης, η απάντηση που δίνουν είναι πως η Ελλάδα δεν έχει «κουλτούρα» δημοψηφισμάτων, οπότε οι αναλυτές τους δεν έχουν εμπειρία σε μια τόσο σύνθετη έρευνα με πολλούς απρόβλεπτους παράγοντες.
Η δεύτερη γραμμή άμυνας έχει τη λογική της ομοιογένειας, με σύνθημα «εάν είναι να ξεφτιλιστούμε, ας ξεφτιλιστούμε όλοι μαζί».
Η διεθνής των συνωμοσιολόγων διαπίστωσε ότι οι εταιρίες δημοσκοπήσεων έχουν άριστες σχέσεις μεταξύ τους και ανταλλάσσουν απόψεις και στοιχεία. Ο λόγος που γίνεται αυτό το παράδοξο για ανταγωνιστικές εταιρίες έχει και πάλι δυο αναγνώσεις.
Η πρώτη ανάγνωση είναι ότι υπάρχουν κρίσιμες περίοδοι για τη χώρα όπου οι πελάτες συντονίζονται ως προς τα συμφέροντά τους. Έτσι οι νουθεσίες, που κάνουν προς την εταιρία δημοσκοπήσεων που έχουν επιλέξει, είναι προς την ίδια κατεύθυνση, με αποτέλεσμα τα στοιχεία που βγαίνουν να είναι ταυτόσημα.
Η δεύτερη ανάγνωση είναι ότι οι δημοσκόποι, για να απορροφήσουν τους κραδασμούς και τη χλεύη των πολιτών σε περίπτωση αποτυχίας της έρευνας, προσαρμόζουν από κοινού τα στοιχεία τους ώστε να πουν ότι όλοι έπεσαν έξω προκειμένου κανείς να μην ξεχωρίσει και έτσι να μην υπάρχει καμιά ρωγμή στο σύστημα.
Τα συμπεράσματα αυτά είναι των εξπέρ των θεωριών συνωμοσίας. Τώρα το λόγο έχει η ίδια η ζωή και η κάλπη.
Δημοσίευση σχολίου