Οσο οι δημοσκόποι εξακολουθούν να συμπεριφέρονται σαν πρόθυμα δεκανίκια συμφερόντων η φαιδρότητα των πορισμάτων τους θα γιγαντώνεται
Η εφετινή χρονιά δεν ήτανε και η καλύτερη για τις εταιρείες δημοσκοπήσεων. Από δουλειά, βεβαίως, είχανε και με το παραπάνω. Τρεις φορές στηθήκανε κάλπες μέσα σε εννιά μήνες και είχαμε ραγδαία γεγονότα στα μεσοδιαστήματα μεταξύ των εκλογικών αναμετρήσεων. Δυο-τρεις δημοσκοπήσεις διαβάζαμε κάθε εβδομάδα· πρωτοσέλιδη δημοσκόπηση από δω, ηλεκτρονική σφυγμομέτρηση παραπέρα, έρευνα για τον τάδε τηλεοπτικό σταθμό παρακάτω.
Και δώσ’ του να χτυπάνε τα τηλέφωνα του κοσμάκη και να πέφτουνε βροχή οι ερωτήσεις απ’ την άλλη άκρη της γραμμής. Να μην προλαβαίνεις να τη ζυγίσεις και να την καλοσκεφτείς την απάντησή σου, να μην αναγνωρίζεις τις παγίδες και τα ψευτοδιλήμματα που σου έχουν ετοιμάσει.
Καλά να ’ναι οι άνθρωποι και να ’χουνε δουλειές, να παίρνουμε κουράγιο κι εμείς οι υπόλοιποι που μαστιζόμαστε από την ανεργία ή την ημιαπασχόληση σ’ ετούτο το ζόρικο σταυροδρόμι των καιρών. Αλλά από αποτελέσματα, μηδέν στο τετράγωνο. Λες και κάνανε διαγωνισμό για το ποια εταιρεία θα πέσει περισσότερο έξω στην εκτίμησή της.
Οριακά ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά, λέγανε τον Γενάρη· εννιά μονάδες η διαφορά εν τέλει. Στήθος με στήθος πηγαίνανε το «όχι» με το «ναι» στο δημοψήφισμα κατά τους δημοσκόπους, μ’ είκοσι δυο μονάδες κέρδισε περίπατο το «όχι». Κι αποκορύφωμα οι τελευταίες εκλογές, που ακόμα και με μισή μονάδα μπρος δίνανε τη Νέα Δημοκρατία, βέβαιοι πως ο Καμμένος με τίποτα δεν μπαίνει στη Βουλή· αντιθέτως, είχανε σίγουρη τη ΛΑ.Ε. Στην καφετζού να πήγαινες, πιο εύστοχη πρόβλεψη θα σου ’κανε. Και θα έπινες και το καφεδάκι σου ήρεμος κι ωραίος, χωρίς το άγχος της καταιγιστικής ανάκρισης.
Δεν είναι δα και μυστικό πως οι εταιρείες δημοσκοπήσεων είναι εργαλείο του πολιτικού συστήματος και των εκάστοτε συμφερόντων που αυτό υπηρετεί. Οτι μαζί με τους αστέρες παρουσιαστές των τηλεοπτικών σταθμών και τους εντεταλμένους κονδυλοφόρους του δήθεν έγκριτου Τύπου, αποτελούν το πλέγμα των μέσων χειραγώγησης της επονομαζόμενης κοινής γνώμης – δικό τους δημιούργημα κι αυτό το ευφυολόγημα.
Κι ο πιο ανυποψίαστος θα σου πει πια ότι οι δημοσκόποι δεν καταγράφουν παρά κατευθύνουν, δεν ερευνούν παρά προπαγανδίζουν, δεν βοηθούν στην επιλογή πολιτικής κατεύθυνσης αλλά την επιβάλλουν.
Ακόμα και με τη συνειδητοποίηση αυτή, η απορία παραμένει: Γιατί τόσο μεγάλες οι αποκλίσεις των προβλέψεών τους από την πραγματικότητα; Είναι τόσο χοντροκομμένη, απροκάλυπτη κι απέλπιδα πια η προσπάθειά τους να επηρεάσουν το εκλογικό σώμα, είναι τόση η αγωνία τους να πουλήσουν εκδούλευση και τόσο μεγάλη η εθελοδουλία τους που δεν κρατάνε ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα;
Ενδεχομένως ναι, αλλά δεν είναι η μοναδική ερμηνεία. Οι εταιρείες δημοσκοπήσεων αποτυγχάνουν παταγωδώς στις προβλέψεις τους, με ολοένα και πιο αποκαρδιωτικές επιδόσεις μάλιστα, απλούστατα γιατί δεν μπορούν πια να ερμηνεύσουν την κοινωνία. Είτε γιατί τα εργαλεία τους είναι ανεπαρκή κι απαξιωμένα είτε γιατί η κοινωνία τις αποδόμησε και τις ξεπέρασε.
Με το δημοψήφισμα του Ιουλίου αποδείχτηκε ότι ο λαός βρίσκεται μπροστά από το πολιτικό σύστημα. Και πως η προπαγάνδα των μέσων δεν βρίσκει πια ευήκοα ώτα κι ανυποψίαστα μυαλά. Οσο οι δημοσκόποι εξακολουθούν να συμπεριφέρονται σαν πρόθυμα δεκανίκια συμφερόντων και όχι σαν επιστήμονες που επιδίδονται σε ερευνητικό έργο, το χάσμα που τους χωρίζει από την κοινωνία θα διευρύνεται και η φαιδρότητα των πορισμάτων τους θα γιγαντώνεται.
Δημοσίευση σχολίου