Και κάποιοι από εμάς τυχαίνει να είναι αεκτζήδες, κυρ-Αλέκο, αλλά όχι μόνο δεν μας κάνει παρέα ο Μελισσανίδης, αλλά έστειλε και τους μπράβους του να μας ξυλοκοπήσουν (στέλνοντας καμπόσους στο νοσοκομείο, άνδρες και γυναίκες αδιακρίτως), επειδή πάνω από την όποια οπαδική προτίμηση βάζουμε το συμφέρον αυτού του τόπου κι αυτού του λαού και γι’ αυτό προσπαθούμε να υπερασπιστούμε το Αλσος της Νέας Φιλαδέλφειας από τα αρπακτικά του σχέδια.
Τι έκανες εσύ τότε, κυρ-Αλέκο; Αυτό που δεν τολμάς να πεις στη συνέντευξή σου. Εκανες κρυφές συναντήσεις με τον Μελισσανίδη στα γραφεία του ομίλου του, συνοδευόμενος από τον Στρατούλη (γκεσέμι της ΛΑΕ σήμερα) κι εκείνον τον Πάντζα, που μάλλον τον είχατε επειδή σας αρέσουν τα αστεία του. Κλείσατε και συμφωνία ΣΥΡΙΖΑ-Μελισσανίδη. Εσείς θα υποστηρίζατε στη Βουλή το καταστροφικό του σχέδιο (παρέα με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ και ΔΗΜΑΡ). Τι αντάλλαγμα θα σας έδινε αυτός δεν το ξέρουμε, αλλά επειδή ζούμε στην Ελλάδα, μπορούμε να το μαντέψουμε.
Βγήκε, όμως, στο δρόμο κόσμος, προέταξε τα στήθη του μπροστά στους μπράβους, έγινε ντόρος μέγας κι αναγκαστήκατε να πάρετε πίσω την υποστήριξή σας στο έκτρωμα. Δεν το καταργήσατε, όμως, όταν γίνατε κυβέρνηση. Απλώς αφήσατε την υλοποίησή του για ευθετότερο χρόνο (άλλωστε, και ο διαπλεκόμενος μαζί σας Μελισσανίδης δεν έχει λεφτά για να φτιάξει γήπεδο, φύκια για μεταξωτές κορδέλες πουλάει στους αεκτζήδες).
Ολ’ αυτά δεν έγιναν σε κάποια μακρινή εποχή. Το Μάη του 2014 έγιναν οι συναντήσεις της διαπλοκής στα γραφεία του ομίλου Μελισσανίδη και κλείστηκε το «ντιλ» (όποιος θέλει περισσότερες πληροφορίες μπορεί ν’ ανατρέξει εδώ).
Μη μας παριστάνεις, λοιπόν, τον αγνό και άδολο αεκτζή, κυρ-Αλέκο, που πήγε για να δει τον Μπουονανότε και κατά τύχη έπεσε πάνω στον «Τίγρη». Ψηφαλάκια αεκτζίδικα πήγες να μαζέψεις, κατεργαράκο, γι’ αυτό και διαβεβαίωσες τους οπαδούς ότι μετά τις εκλογές το θέμα θα κανονιστεί (κι ας πάει στα κομμάτια η νομιμότητα, στην οποία κατά τα άλλα ομνύετε όλοι σας). Γι’ αυτό πανηγύριζαν τα υπαλληλικά Μέσα του «Γατούλη».
Δυστυχώς γι’ αυτόν, ο κυρ-Αλέκος είναι κατεργαράκος που δεν μπορεί να σταθεί ούτε σε επίπεδο συνοικιακού καφενείου (για το κολωνακιώτικο στέκι που σύχναζε για χρόνια, παρέα με τους άλλους αστέρες της «ανανεωτικής αριστεράς», δεν ξέρουμε, μπορεί εκεί να ισχύει άλλο «σαβουάρ βιβρ»).
Τον έπιασαν στα πράσα με την υπόθεση της εργολαβικής του εταιρίας. Την Τρίτη βγήκε φουριόζος στα κανάλια (ούτε τον αγαπημένο του φρέντο εσπρέσο δεν πρόλαβε να παραγγείλει), για να πει: «Εγώ, έχω αποχωρήσει από την εταιρία, έκλεισα το επάγγελμα μόλις έγινα υπουργός, παρέδωσα το πτυχίο μου, το εργολαβικό πτυχίο, και υπέβαλα τα χαρτιά μου για σύνταξη». Καμιά αντίρρηση, σε πιστεύουμε σε όλα. Λείπει, όμως, η… ταμπακιέρα: τι έγινε με τις μετοχές της εταιρίας, η οποία είναι ΑΕ; «Κάθε Ελληνας μπορεί να έχει μετοχές σε διάφορες εταιρίες. Δεν απαγορεύεται να έχει μετοχές σε εταιρίες ούτε ο υπουργός», είπε ο κυρ-Αλέκος, ομολογώντας πως ναι μεν παρέδωσε το πτυχίο του, έκλεισε το ατομικό του επάγγελμα και υπέβαλε αίτηση συνταξιοδότησης, όμως κράτησε τις μετοχές της ανθηρότατης (μεσαίου επιπέδο) εταιρίας του.
Την έκανε τη γκάφα του (γι’ αυτό μιλάμε για κατεργαριές που σε συνοικιακό καφενείο δεν περνάνε), την πήραν χαμπάρι οι γνωρίζοντες τα θεσμικά, οπότε μπήκε μπροστά η επιχείρηση συγκάλυψης. Την Τετάρτη, ο κυρ-Αλέκος εμφανίστηκε με νέα εκδοχή: Πούλησα και τις μετοχές στον συνεταίρο μου, να και το ιδιωτικό συμφωνητικό, με ημερομηνία 26 Γενάρη, θεωρημένο μάλιστα και για το γνήσιο της υπογραφής από την αστυνομία, για να μην λέτε ότι το έφτιαξα εκ των υστέρων.
Και τι φαίνεται από το ιδιωτικό συμφωνητικό που έδωσε στη δημοσιότητα; Οτι ο κυρ-Αλέκος και ο συνεταίρος του δεν πήγαν στο ΚΕΠ ή στο αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς τους για να θεωρήσουν το γνήσιο των υπογραφών τους, αλλά μια και δυο τράβηξαν για την Κατεχάκη, όπου εδρεύει το Αρχηγείο της ΕΛΑΣ. Εκεί βρήκαν τον ανθυπαστυνόμο Πανταζή Βασίλειο, που υπηρετεί στη Διεύθυνση Οικονομικών, του Κλάδου Οικονομικοτεχνικών και Πληροφορικής, του Αρχηγείου Ελληνικής Αστυνομίας, και τον παρακάλεσαν να θεωρήσει το γνήσιο των υπογραφών τους!
Κι εμείς πρέπει να πιστέψουμε ότι ακριβώς έτσι έγιναν τα πράγματα και δεν υπάρχει τίποτα το σάπιο στα βασίλειο της Συριζίας! Η διαπλοκή είναι ελάττωμα των άλλων αστικών κομμάτων, όχι του ΣΥΡΙΖΑ. Το λέει κι ο κυρ-Αλέκος: «Η ιστορία μου, 50 χρόνια στην Αριστερά και 40 χρόνια στο επάγγελμα, είναι τέτοια που κανείς δεν μπορεί να μου καταμαρτυρήσει απολύτως τίποτα».
Και για να το σοβαρέψουμε. Δεν αμφιβάλλουμε ότι ο Φλαμπουράρης 40 χρόνια μάζευε λεφτά ως εργολάβος. 1.100.000 ευρώ κάνουν μόνο οι μετοχές που με βάση το μουσαντένιο ιδιωτικό συμφωνητικό φέρεται να πούλησε στον συνεταίρο και διάδοχό του στις μπίζνες. Μαγκιά του, που λένε και στην πιάτσα. Ενας εργολάβος, όμως, δεν τρέχει σαν λιγούρης να γίνει υπουργός, και μάλιστα χωρίς να ρυθμίσει ούτε τα τυπικά, δηλαδή να «ξεφορτωθεί» τις μετοχές του.
Ακόμα, όμως, και αν είχε ρυθμίσει στην εντέλεια τα τυπικά, το ουσιαστικό ζήτημα θα παρέμενε. Ενας πρώην εργολάβος, ιδρυτής, βασικός μέτοχος και κουμανταδόρος μιας εταιρίας που παίρνει εργολαβίες από το Δημόσιο, έγινε υπουργός στα γεράματά του, αφού την παραμονή της υπουργοποίησής του μεταβίβασε τις μετοχές του στο συνεταίρο του! Η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει μόνο να είναι τίμια, αλλά και να φαίνεται τίμια…
Οταν όμως είσαι επί μισό αιώνα ευρωρεβιζιονιστής του κερατά, το ‘χεις απωθημένο να γίνεις υπουργός. Κι όταν σου δίνεται αυτή η ευκαιρία, την οποία δεν γεύτηκαν οι κορυφές του ευρωρεβιζιονισμού, ο Μπερλίνγκουερ, ο Καρίγιο, ο Κύρκος, δε λογαριάζεις τίποτα. Βουρ στον πατσά, χωρίς να σκεφτείς ότι κάποια στιγμή θα σε ψάξουν και θα βρουν τους σκελετούς που κρύβεις στη ντουλάπα σου. Και θα είναι και προεκλογική περίοδος…
Και μια και το έφερε η κουβέντα γι’ αυτά τα 50 χρόνια. Πενήντα χρόνια στον οπορτουνισμό του Δρακόπουλου, του Κύρκου και των άλλων αστέρων του ευρωρεβιζιονισμού, με παράλληλη κονόμα ως εργολάβος δημοσίων έργων, δεν σου επιτρέπει να μιλάς για αριστερά, κύριε Φλαμπουράρη. Αν είχες λίγη τσίπα, θα σεβόσουν τουλάχιστον την ιστορία εκείνων που έζησαν σε συνθήκες ανείπωτης φτώχειας, με μοναδικό τους μέλημα την προσφορά στο κίνημα, συχνά κρυπτόμενοι, κυνηγημένοι, βασανιζόμενοι σε φυλακές και εξορίες.
Αν είχες λίγη τσίπα, κύριε εργολάβε, θα θυμόσουν ότι του Μαρξ του πέθαιναν τα παιδιά από την πείνα στο Σόχο του Λονδίνου…
Πηγή: "ΚΟΝΤΡΑ"
Δημοσίευση σχολίου