Οχτρός σε λέω!

Γράφει ο mitsos175

Ένας εχθρός! Το βασίλειο μου για έναν εχθρό! Η δικτατορία κινδυνεύει χωρίς εχθρό. Εσωτερικό, Εξωτερικό δεν έχει σημασία, αρκεί να είναι εχθρός. Γιατί πως θα κάνουν δικτατορία χωρίς να φοβάται ο κόσμος;

"Ο όρος δικτατορία με την σύγχρονη χρήση της αναφέρεται στην απόλυτη εξουσία ενός ηγέτη (δικτάτορα) ή ομάδας που κυβερνά χωρίς να περιορίζεται από τους νόμους, το σύνταγμα, ή άλλους κοινωνικούς και πολιτικούς παράγοντες του κράτους. Κύριο χαρακτηριστικό της δικτατορίας είναι η συγκέντρωση της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας στο πρόσωπο του δικτάτορα, η οποία συνδυάζεται και με έλεγχο επί της δικαστικής εξουσίας. Μάρτυρες δικτατοριών στην Ελλάδα είναι οι περισσότεροι «αναγκαστικοί νόμοι» και τα περισσότερα «νομοθετικά διατάγματα»"...

Πως άρχισε αυτό το κακό;
"Κατά τη ρεπουμπλικανική περίοδο της Ρώμης, το αξίωμα του δικτάτορα ήταν ένα έκτακτο αξίωμα που έδινε για έξι μήνες την απόλυτη εξουσία να δράσει για να αντιμετωπίσει την κατάσταση που απειλούσε τη Ρώμη"...

Να πως: Ένας κίνδυνος. Μια κατάσταση που απαιτούσε "έκτακτα μέτρα". Γιατί, αν πάνε όλα καλά, για πιο λόγο να παραχωρήσεις Ελευθερίες και Δικαιώματα; Εμφανίζεται μια "σοβαρή απειλή" και τσουπ! σου βγαίνει ο Παπαδόπουλος "Φάντης μπαστούνι".

Γιατί έκανε ο συγκεκριμένος δικτατορία; "Εξ αιτίας του Κομμουνιστικού κινδύνου"! Για να μην έλθουν οι Κομμουνιστές, ρήμαξαν τον κόσμο στο ξύλο, έκαναν λογοκρισία, βασανιστήρια, εξορίες, καταπάτησαν κάθε ανθρώπινο δικαίωμα, σκότωσαν, καταπίεσαν και στο τέλος έχασαν και τη μισή Κύπρο. Δηλαδή, αν έρχονταν οι Κομμουνιστές, τι θα γινόταν; ΚΑΝΕΝΑ από τα παραπάνω εγκλήματα προφανώς...

Για να γίνει λοιπόν η δικτατορία τότε το 1967, βρήκαν ένα "εσωτερικό κίνδυνο". Βέβαια τα χρόνια περνούσαν, οι Κομμουνιστές εκτελούνταν, εξορίζονταν και βασανίζονταν, έτσι κανείς δεν πείθονταν ότι μπορούσαν να είναι "απειλή". Όταν μάλιστα οι χουντικοί φασίστες είχαν ξεσαλώσει. Το μόνο που έφτανε τη Βία και την Τρομοκρατία την εποχή της Επταετίας ήταν η Κλεψιά. Ο "Λαδάς" και τα "θαλασσοδάνεια", έχουν μείνει ως έκφραση ακόμα και στις μέρες μας. Το σάπιο κρέας, τα ρουσφέτια συγγενών... τι να πρωτοπούμε;

Μοιραία λοιπόν έπρεπε να βρεθεί ένας νέος "επικίνδυνος αντίπαλος" για να διατηρήσουν την κατάσταση... χάλια, όπως ήταν. Αφού η Χούντα έψαξε, βρήκε το Μακάριο στην Κύπρο. Μην σχολιάσω πόσο "Κομμουνιστής" ήταν ο Αρχιεπίσκοπος, όσοι είμαστε Μαρξιστές, ξέρουμε τη "σχέση" Διαλεκτικού Υλισμού και θρησκείας... αλλά αφού τα αφεντικά, οι Αμερικάνοι, έλεγαν πως... πετά ο γάιδαρος, θα τους χάλαγαν το χατίρι οι ναζιστές συνταγματάρχες;

Εκεί την πάτησαν, καθόσον οι ΗΠΑ είχαν τα δικά τους σχέδια και μπήκαν στη μέση οι Τούρκοι. Οι Τούρκοι, ήταν κάποιοι που δεν γίνονταν να τους κάνουν εχθρούς. Ίσως επειδή είχαν κι αυτοί όπλα, ε! ήταν και στο ΝΑΤΟ, κι έτσι φώναξαν τον Καραμανλή.

"Ο θείος", ο Κότσος ο Α' (υπάρχει λόγος που δεν τον γράφω με "ω" γιατί "κότσο" μας έπιασε), ήθελε να τη γλυτώσουν οι συνεργάτες των SS στην κατοχή (άλλη μια ιδιότητα των χουντικών), αλλά ο κόσμος κατάλαβε ποιός ήταν ο πραγματικός εχθρός, ποιός έκανε κακό στη χώρα, κι απαίτησε να μπουν στην Στενή. Κάποιοι άλλοι της ΕΣΑ και κάμποσοι ρουφιάνοι του καθεστώτος, που δεν ήταν τόσο γνωστοί, τη γλύτωσαν όμως.

Όποιος λοιπόν σου μιλά για εχθρό, δεν έχει καλό στο νου του, ειδικά εκείνος που βλέπει παντού εχθρούς, είναι επικίνδυνος, μπορεί να δει και σένα σαν εχθρό του...