Η μαύρη κι άραχνη πλευρά της Γαλλίας

Πηγή: Στέλιος Ελληνιάδης – «Δρόμος της Αριστεράς»

Η άλλη όψη της Γαλλίας, η καθεστωτική, ήταν και παραμένει μαύρη κι άραχνη. Αλλά όχι πολύ γνωστή, τουλάχιστον στους νεότερους, γιατί αφενός η βιτρίνα της Γαλλίας ήταν πάντοτε πολύ λαμπερή, από τα μουσεία και τα πανεπιστήμιά της, μέχρι τους οίκους μόδας, την haute couture, το σινεμά και τα κρασιά της, και αφετέρου η σκοτεινή της πλευρά, η ιμπεριαλιστική, η αποικιοκρατική, συγκαλύφθηκε από την αμερικάνικη βαρβαρότητα που κυριάρχησε στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα και από την απουσία ενός ανοιχτού πολέμου που θα καταλάμβανε τις πρώτες σελίδες της ειδησεογραφίας. Ο γαλλικός πόλεμος στο Βιετνάμ και οι σφαγές στην Αλγερία, πάνω από ένα εκατομμύριο νεκροί, σχεδόν ξεχάστηκαν μετά από πενήντα χρόνια ή πέρασαν πολύ χαμηλά στη συλλογική μνήμη των Ευρωπαίων.

Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η Γαλλία έπαψε να είναι ιμπεριαλιστική και καταπιεστική, ιδιαίτερα στις πρώην αποικίες της, που με διάφορους τρόπους, άμεσους και έμμεσους, τις κράτησε υπό τον έλεγχο και την κηδεμονία της. Κι απ’ αυτό προκύπτει το εξής: το γεγονός ότι αγαπούσαμε τη Γαλλία για τον Μποντλέρ, τον Σαρτρ, την Σιμόν ντε Μποβουάρ, τον Ζαν Λικ Γκοντάρ και την Κατρίν Ντενέβ, και ταυτιζόμασταν με τους εξεγερμένους του Μάη του ’68, δεν σημαίνει ότι και οι λαοί της Αφρικής ή της Ασίας θα έπρεπε να έχουν την ίδια γνώμη. Μόνο στη δεκαετία του ’60 και του ’70, οι Γάλλοι οργάνωσαν αιματηρά πραξικοπήματα στις πρώην αποικίες τους, για να επιβάλουν δικτάτορες της αρεσκείας τους και να κρατήσουν αυτές τις χώρες υπό καθεστώς εκμετάλλευσης και λεηλασίας. Είναι ανατριχιαστικές οι ιστορίες της γαλλικής εμπλοκής στην Αφρική.

Η γαλλική διοίκηση με τη συνδρομή της Λεγεώνας των Ξένων ανέτρεπε καθεστώτα, δολοφονούσε ηγέτες και λεηλατούσε, στο όνομα της Γαλλικής Δημοκρατίας, τους λαούς της Αφρικής, συμμετέχοντας σε γενοκτονίες και προκαλώντας λιμούς και εμφυλίους πολέμους. Από την ανατροπή του ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ