Πατριώτης είναι μόνο αυτός που τον μισούν τα τζάκια γιατί δεν τα ‘κάνε ποτέ με τον εχτρό πλακάκια, που για της γης του την τιμή τα ‘βάλε μ’ όλα κι όλους όποιους κι αν είχε απέναντι Θεούς είτε διαβόλους.
Γιατί με τους κατακτητές ποτέ δεν πήγε πάσο, δεν είπε σε κανένα τους «Σφάξε με αγά ν’ αγιάσω!» Πατριώτης είναι μόνο αυτός που πολεμάν οι ξένοι γιατί τον βλέπουν πάντοτε στη μύτη να τους μπαίνει και να σηκώνει απάτητο κι άπαρτο κάστρο τ’ Όχι όταν στης γης του το λαιμό πάνε να βάλουν βρόχι.
Πατριώτης είναι μόνο αυτός που ξέρει να πεθαίνει έτσι που να μην πάει η στερνή θυσία του χαμένη και να 'χει μιας πολύτιμης αξίας τη σημασία την ηθική αβγαταίνοντας του τόπου περιουσία...
Μες στην αξύπνητη νυχτιά, το ζοφερό καμιόνι στου Χάρου και του Διγενή σταμάτησε τ’ αλώνι.
Τ’ αμερικανο-ελληνικού πολέμου άλλη μια μάχη μπρος στον αμίλητο Υμηττό τέλος κι αρχή θε να ‘χει: ένας θνητός θα σκοτωθεί τώρα με ξένες κάνες και θα προβάλλει αθάνατος ο Νίκος Μπελογιάννης!
Είναι τραγούδια που γοργά τα κάνει ο χρόνος πέρα και φεύγουν σαν τα σύννεφα στο θέλημα τ’ αγέρα. Όμως υπάρχουνε κι αυτά που τα βαθιοριζώνει κάθε λαός στο χώμα του, κάθε παππούς στο εγγόνι. Πλατάνια είναι τα λόγια τους και στα γερά κλωνάρια κρεμάν αστέρια κι άρματα χρόνοι και παλικάρια.
Την πλόσκα τους με το κρασί της λευτεριάς γεμάτη απ’ τον παλιόν αρματολό στον τωρινόν Αντάρτη, την πέρασαν μύριες ψυχές απ’ το ‘να στόμα στ’ άλλο μεθώντας από τ’ όνειρο τ’ αγνό και το μεγάλο...
Οι προβολείς από τα τζιπ το στόχο δείχνουν ίσα: «Σπεύσατε! Πυρ ομαδόν!»... Κι οι σφαίρες τους θέρισαν. Κι έπεσε εκείνος μπρούμυτα κι αναγερτός λιγάκι σαν Οδυσσέας προσκυνητής που ‘φτάσε πια στο Θιάκι!
(Απόσπασμα από το επικό ποίημα με τους δυόμισι χιλιάδες στίχους, όπως κυκλοφόρησε ξαναδουλεμένο, από τις εκδόσεις Εκδοχή, το2001) (Ο Νίκος Μπελογιάννης εκτελέστηκε μαζί με άλλους καταδικασμένους για κατασκοπεία σε θάνατο, στο Γουδή, στις 30 Μαρτίου 1952. Ήταν μόλις 36ετών.)
Το βρήκαμε στον «Δρόμο της Αριστεράς»
Δημοσίευση σχολίου