Το κράτος του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, δεν αναγνωρίζει δικαιώματα στους υπηκόους του.

Της Αντωνίας Λεγάκη 

Aυτές τις μέρες το Τριμελές Στρατοδικείο αθώωσε ομόφωνα τους σπουδαστές της σχολής Ευελπίδων που είχαν προκαλέσει χημικό τραύμα στο μάτι συναδέλφου τους, κατά τη διάρκεια καψωνιού. Το θύμα τους παραιτήθηκε.
Ο νέος στρατός δεν έχει χώρο για ευαισθησίες.

Το κράτος του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, δεν αναγνωρίζει δικαιώματα στους υπηκόους του. Είτε αυτοί είναι εχθροί (όπως η Επιτροπή Αλληλεγγύης) είτε οι ίδιοι οι πραιτοριανοί του.

Το κοινωνικό συμβόλαιο έχει οριστικά διαρρηχθεί, οι κοινωνικές συμμαχίες με τους κάτω είναι πολυτέλειες και την κοινωνική ειρήνη μπορεί να εξασφαλίσει μόνο ένα μοντέλο διαχείρισης αυστηρά καταναγκαστικό, στα πλαίσια του οποίου οι πραιτοριανοί θα κερδίζουν κάτι μόνο μέσω της ανώτερης οργανικής τους θέσης στην καταπίεση των κατωτέρων στην κοινωνική ιεραρχία.

Έχει ήδη καταστεί σαφές ότι η συγχώνευση των κατασταλτικών μηχανισμών και η εργαλειακή χρήση του στρατού σε καιρό «ειρήνης» (ή κοινωνικού πολέμου χαμηλής έντασης) αποτελεί κεντρική επιλογή του κεφαλαίου και του κράτους του.

Σ’ αυτό το στρατό, ο φαντάρος δεν μπορεί να είναι πολίτης με στολή και δικαιώματα. Πρέπει να είναι όργανο πειθήνιο, υπάκουο και άβουλο. Να βασανίζεται για να μάθει να βασανίζει, Να αποδέχεται την πλήρη εξουσία του ανωτέρου στη ζωή του και να απολαμβάνει την πλήρη δική του εξουσία στις ζωές αυτών που θα κληθεί να καταστείλει. Αρχικά τους πρόσφυγες, μετά τους αντιφρονουντες, τους εργαζομένους τους ανέργους τη νεολαία.