Μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο ένας δωσίλογος στην Κρήτη πολλά εμφανίσιμος αλλά χέστης όπως όλοι οι ρουφιάνοι κατάφερε να επιζήσει όλως τυχαία από απόπειρες δολοφονίας και με την βοήθεια βεβαία του δωσιλογικού καθεστώτος.
Μαθημένος να επιβιώνει πουλώντας την εμφάνιση του, όταν αποκαλύφθηκε η στάση του απέναντι στον κατακτητή απομονώθηκε και για να επιβιώσει μοναδική διέξοδος ήταν να καταφύγει στην κλεψιά, από αυτά που καλλιεργούσαν οι άλλοι αγρότες.
Κάποτε συνελήφθηκε από ένα αγρότη να κλέβει το μποστάνι του και αντί να ζητήσει συγγνώμη προσπάθησε να πουλήσει καπετανιά στον αγρότη. Τότε ο αγρότης παίρνει την μαγκούρα του και μια του κλέπτη δύο του κλέπτη, αφού του της έβρεξε για τα καλά του λέει το αμίμητο "για να μάθεις πως οι καπετανιές σου δεν περνούνε ούτε στα κολοκύθια".
Όλοι οι πολιτικάντηδες έχουν καταστεί τόσο γελοίοι που ενώ είναι πλήρως ξεβράκωτοι νομίζουν ότι φορούν την πιο λαμπρή φορεσιά. Το σύστημα εκμετάλλευσης επειδή έχει αποκαλυφθεί στα μάτια των εργαζομένων προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατήσει τα κεκτημένα του.
Μοναδικός του αντίπαλος είναι η αριστερά. Προσπαθεί με κάθε τρόπο, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, να διαστρεβλώσει να ευνουχίσει να συκοφαντήσει όλη την διαδρομή και ιστορία της αριστεράς.
Καλύτερος σύμμαχος του συστήματος από του σημερινούς κυβερνώντες δεν θα μπορούσε να βρεθεί. Το ηθικό πλεονέκτημα που είχε η αριστερά ότι πάλευε μέχρι θανάτου το άδικο -την εκμετάλλευση-για ισότητα - για την δικαιοσύνη- για την ελευθερία και όχι με λόγια αλλά με έργα προσπαθούν να το εξανεμίσουν.
Τους αριστερούς τους κακοποιούσαν τους έβγαζαν τα νύχια τους εξόριζαν και δεν έχουν τέλος τα μαρτύρια που υπέστησαν και όμως δεν έβαζαν μια υπογραφή να αποκηρύξουν τις ιδέες τους.
Οι σημερινοί κυβερνώντες αφού κάνουν ότι τους περνά από το χέρι τους να διαστρεβλώσουν και να κακοποιήσουν κάθε έννοια αριστεράς απονεκρώνοντας την από κάθε ηθικό πλεονέκτημα που είχε, προσπαθούν να ασελγήσουν πάνω στις ιδέες της και στην ιστορία της. Σαν κακοί θεατρίνοι προσπαθούν να πείσουν ότι υπέγραψαν τα μνημόνια γιατί τάχα τους έβαλαν το πιστόλι στον κρόταφο. Μα πόσα πιστόλια του συστήματος δεν εκπυρσοκρότησαν στο κρόταφο των αριστερών και όμως δεν υπέγραψαν. Και τούτοι εδώ σαν φουκλάνες υπέγραψαν και υπογράφουν σαν σπασμένοι αριστεροί τα πάντα.
Τι σχέση μπορεί να έχει ο Τσίπρας με το σκοπευτήριο της Καισαριανής που πήγε και κατέθεσε στεφάνι εκεί που ο Σουκατζίδης αρνήθηκε να πάρει άλλος την θέση του και πήγε περήφανα και αντιμετώπισε τον θάνατο; Τι σχέση μπορεί να έχει ο θεατρίνος Τσίπρας με τον δεκαεξάρη πιτσιρικά που σηκωνόταν στις μύτες των ποδιών του μην τυχόν και δεν τον βρει η σφαίρα του εχθρού;
Τι σχέση μπορεί να έχει ο άλλος θεατρίνος Πολάκης με την φωτογραφία του Άρη μαζί με σαμπάνιες και τούρτες βγάλετε εσείς το συμπέρασμα.
Τι σχέση μπορεί να έχει ο εξουσιομανής Πολάκης με τον Άρη το σύμβολο της ΕΑΜικής αντίστασης που προτίμησε να τινάξει τα μυαλά του στο αέρα παρά να υποταχθεί στο σύστημα αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα. Ο Άρης με καθαρές κουβέντες και έργα πολέμησε ενάντια στην υποδούλωση της Ελλάδας από κάθε κατακτητή ενώ ο Πολάκης σηκώνει το μαλθακό χεράκι του και υπογράφει ότι θέλει ο σημερινός κατακτητής που δεν είναι άλλος παρά η συνέχεια του προηγούμενου. Μόνο που ο σημερινός κατακτητής δεν εκτελεί, οι σφαίρες κοστίζουν. Κόβει μισθούς, συντάξεις και φάρμακα.
Το αποτέλεσμα παρόμοιο. Δεν καίει πλέον σπίτια, ανακάλυψε ότι είναι καλύτερο να τα βγάζει στο σφυρί. Δεν έχει φούρνους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά το σκεπτικό είναι ίδιο: Σκλάβοι εργάτες – αγρότες, φθηνά εργατικά χέρια. Κι αν δεν υπάρχουν φούρνοι, υπάρχουν κόφτες μέχρις ότου επέλθει η πλήρης αφαίμαξη των εργαζομένων. Δεν εγκρίνει καμία δαπάνη για την υγεία για την παιδεία, έτσι η Ελλάδα όπως και οι άλλες φτωχιές χώρες και λαοί αργοπεθαίνουν από την απληστία των κεφαλαιοκρατών.
Το μόνο καλό που σας μένει να κάνετε είναι να πάρετε πίσω το στεφάνι που καταθέσετε στη Καισαριανή να κατεβάσετε τις φωτογραφίες του Άρη να ζητήσετε συγνώμη από την ιστορία της αριστεράς, να σταματήσετε να ασελγείτε στο πτώμα της και να πείτε ξεκάθαρα δεν έχουμε καμία σχέση με την αριστερά. Να πείτε φωνακτά ότι είσαστε συνέχεια των προηγούμενων δωσiλογικών κυβερνήσεων.
Πόσο επίκαιρα φαντάζουν σήμερα τα γραφόμενα του Νίκου Μπελογιάννη.
«Γενικά η πολιτική ζωής της χώρας μας μέσα στα 120 χρόνια της ελεύθερης ύπαρξης της επηρεάστηκε σημαντικά από τις θελήσεις και τα συμφέροντα των ξένων κεφαλαιούχων και των χωρών τους. Και τα συμφέροντα αυτά ήταν πάντοτε αντίθετα με τα συμφέροντα της Ελλάδας και του λαού της. Παρ’ όλα αυτά όμως οι ελληνικές κυβερνητικές κλίκες όταν έφταναν στο σταυροδρόμι που οδηγούσε ή στην υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της πατρίδος τους ή στην υποταγή και στις επιθυμίες των ξένων, προτίμησαν πάντοτε, σχεδόν χωρίς εξαίρεση τον δεύτερο δρόμο».
Νίκος Μπελογιάννης – «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα»
Δημοσίευση σχολίου