Προφανώς έχει την σημασία της η αποκάλυψη που κάνει ο «Ελεύθερος Τύπος» και η οποία μας λέει ότι ανοίγεται παράθυρο σε νομοσχέδιο για να εξαιρεθούν οι συντάξεις των βουλευτών –και όχι μόνο- από την εφαρμογή των διατάξεων του ασφαλιστικού νόμου 4387 και να παραμείνουν ως έχουν.
Πιθανόν να έχουμε αναγνώστες από τα λαϊκά στρώματα που είναι συνταξιούχοι. Ας προσπαθήσουν να μην εξοργιστούν βλέποντας ότι οι ίδιοι παίρνουν πολύ μικρότερη σύνταξη μετά από 35 και 40 χρόνια σκληρής δουλειάς, από την σύνταξη που παίρνει ένας εθνοπατέρας μόνο με 4 χρόνια στα βουλευτικά έδρανα. (Για 4 χρόνια βουλευτικής θητείας η σύνταξη ανέρχεται στα 1.476 ευρώ ενώ για 8 εκτοξεύεται στα 2.953 ευρώ).
Αυτό όμως δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου. Πιστεύει κανείς ότι τα απίστευτα προκλητικά προνόμια και η βουλευτική αποζημίωση είναι οι μόνες απολαβές για την συντριπτική πλειοψηφία των «εθνοπατέρων» μας; Δεν νομίζουμε να έχουμε αφελείς αναγνώστες. Ολοι/ες έχουμε σχηματίσει εικόνα για το τι «καπνό φουμάρουν» τα περισσότερα στελέχη των αστικών κομμάτων που συχνάζουν στο «εργοστάσιο παραγωγής σκανδάλων» που λέγεται κοινοβούλιο.
Θα το κάνουμε παρακάτω αφού πρώτα τονίσουμε ότι ποτέ ένα αστικό κόμμα –ειδικά ελληνικό- δεν θα παραδεχθεί ότι στέλεχος του και μάλιστα υπουργός, λαδωνόταν από καπιταλιστές για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους. (Κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις που υπάρχουν τύπου Τσοχατζόπουλου είναι για να δημιουργείται η μαζική ψευδαίσθηση ότι το αστικό σύστημα έχει την δυνατότητα της "αυτοκάθαρσης").
Το πολύ – πολύ να τους αποδοθεί «πολιτική ευθύνη» για «άστοχους χειρισμούς» (ή να θεωρήσει "παραπλανημένους" κάποιους υπουργούς, όπως έγινε στο σκάνδαλο Βατοπεδίου) και να τον καταδικάσει σε πολιτικό θάνατο για να εξακολουθήσει το υπόλοιπό αστικό πολιτικό προσωπικό του συστήματος να δουλεύει σαν οικιακή βοηθός των πλουτοκρατών.
Θα προσπεράσουμε καραμπινάτες περιπτώσεις όπως αυτή του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη ο οποίος έχει καταγγελθεί επώνυμα και δημόσια –σε τηλεοπτική εκπομπή- ότι ήταν «τροχονόμος στην λεωφόρο της μίζας» που γινόταν με τους πολεμικούς εξοπλισμούς. Και μόνο ότι δεν θεώρησε αναγκαίο, ο Κ. Σημίτης, να αντιδράσει στις σοβαρότατες κατηγορίες που υπήρξαν σε βάρος του λέει πολλά.
Ούτε για τον Ευαγ. Βενιζέλο θα κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά, αφού κατόρθωσε να γλυτώσει την φυλακή, όπως φοβόταν ότι μπορεί να συνέβαινε με την έλευση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, και να βρεθεί παρέα με τον Τσοχατζόπουλο στις φυλακές του Κορυδαλλού.
(Εδώ να θυμηθούμε ότι ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είχε βγάλει αθωωτικό πόρισμα για τον Ακη, τότε που πρωτοήλθαν στο φως της δημοσιότητας οι λαμογιές του πρώην υπουργού Αμυνας).
Αρχικά να θυμίσουμε ένα γεγονός που δεν νομίζουμε να έχει προηγούμενο στις δυτικές χώρες. Το να έχει παρουσιαστεί δηλαδή στις δικαστικές αρχές ένας καπιταλιστής, να καταθέσει ένορκα ότι δωροδοκούσε με εκατομμύρια έναν πρωθυπουργό για να ευνοεί με το αξίωμα του τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του και αυτή την υπόθεση να την τρώει το σκοτάδι.
Οπως πιθανόν να γνωρίζετε ο Αριστείδης Αλαφούζος, ο πλουτοκράτης ο οποίος έθεσε και τα θεμέλια της Αλαφουζέικης δυναστείας, κατέθεσε ένορκα ότι λάδωνε με εκατομμύρια τον τότε πρωθυπουργό Μητσοτάκη (για να πηγαίνουν πρίμα οι μπίζνες του. Αυτό το λέμε εμείς. Αυτός ισχυρίστηκε ότι το έκανε γιατί αγαπούσε το κόμμα της Ν.Δ). Γι΄αυτό το θέμα, υπήρξαν δημοσιεύματα, αποτέλεσε αντικείμενο τηλεοπτικών εκπομπών και όμως δεν ίδρωσε το αυτί κανενός "λειτουργού της δικαιοσύνης".
Ξεκινάμε από την περίπτωση του Θόδωρου Τσουκάτου. Το "πράσινο" στέλεχος παραδέχτηκε ότι πήρε μίζα από την SIEMENS -που κατέληξε σύμφωνα με τον ίδιο στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ, κάτι που το κόμμα της Φ. Γεννηματα αρνείται- το ποσό του 1 εκ. γερμανικών μάρκων για την «διευθέτηση» της υπογραφής από το ΚΥΣΕΑ της αγοράς του συστήματος « PATRIOT».
Ακρη σ' αυτή την υπόθεση δεν έχει βρεθεί, ενώ πρόσφατα δημοσιεύματα παρουσίαζαν τον Θ. Τσουκάτο να έχει αποκτήσει μεγάλη ακίνητη περιουσία, να συχνάζει στη Μύκονο και να ζει μέσα στη χλιδή.
Τι ήταν προηγουμένως αυτός ο τύπος πριν γίνει στρατηγός του Σημίτη; Ενας συνοικιακός φαρμακοποιός, με σύζυγο μια τραπεζική υπάλληλο, συνδικαλίστρια της ΠΑΣΚΕ. Η εμπλοκή του όμως με την πολιτική εκτός από "στρατηγό" τον "προβίβασε" σε ένα πολύ ευκατάστατο άτομο.
(Βλέπετε τί αξία έχει μια υπουργική υπογραφή;!). Το ωραίο είναι ότι ο πρώην ΠΑΣΟκος υπουργός δεν παραδέχτηκε ότι πήρε μίζα ισχυριζόμενος ότι η Ζήμενς του πρόσφερε "χορηγία" αυτό το τεράστιο ποσό για να ανταποκριθεί στις προεκλογικές του δαπάνες στις αρχές του 2000!
Κατέληξε σχεδόν ανώδυνα απ΄όλη αυτή την ιστορία ο Τ. Μαντέλης, αφού παρουσιάστηκε με δηλώσεις του να γνωρίζει ποια "στελέχη του ΠΑΣΟΚ μοιράστηκαν μίζες από την Ζήμενς ύψους 10 εκατομμυρίων μάρκων". Και προφανώς για να μην ανοίξει το στόμα του βρέθηκε μεθόδευση για να "πέσει" και η περίπτωση του στα "μαλακά".
Οι καταγγελίες του τελευταίου ότι αναγκάστηκε να δώσει ένα εκατομμύριο ευρώ στον ιδιαίτερό του Παυλίδη την περίοδο 2006 - 2007, προκειμένου τα πλοία του να αναλάβουν την κάλυψη των δρομολογίων στα νησιά της άγονης γραμμής, έφεραν παροδικά σε πολύ δύσκολη θέση τον τότε υπουργό. Αν και του αποδόθηκαν κατηγορίες για εκβίαση και του χρηματισμό, οι συνάδελφοι του έκαναν το "καθήκον" τους. Η πρόταση για παραπομπή του Παυλίδη στο ειδικό δικαστήριο απορρίφθηκε από τη βουλή, αφού κατά την ψηφοφορία βρέθηκαν 146 υπέρ, 144 κατά, 3 παρών και 5 λευκά σε σύνολο 298 βουλευτών.
Οι αστείες δικαιολογίες που πρόβαλε ο Παυλίδης για τις λαμογιές του, έδωσε τα περιθώρια στις εφημερίδες να το αντιμετωπίσουν με σαρκαστικό τρόπο.
Τον λέμε "ψιλικατζή" γιατί το περιοδικό έφερε στην δημοσιότητα έγγραφο που έχει συντάξει και γράψει χειρόγραφα ο ίδιος ο Α. Πάλλης με τίτλο «ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ» κείμενο που τροποποίησε και υποβλήθηκε από τον Μιχαλάκη στη βουλή, όταν ήταν βουλευτής, στα πλαίσια κοινοβουλευτικού ελέγχου, για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα του προφυλακισμένου επιχειρηματία.
Φυσικά ο «εθνοπατέρας» δεν το έκανε αυτό για την «ψυχή της μάνας του». Το περιοδικό δημοσιεύει έγγραφα από το «εξοδολόγιο» του επιχειρηματία στα οποία φαίνεται να δίνονται στον νεοδημοκράτη βουλευτή 7.000 και 5.000 ευρώ.
Επίλογος. Σε ένα σύστημα τόσο διεφθαρμένο όσο ο καπιταλισμός όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας δεν είναι ούτε η κορυφή του παγόβουνου.
Μην πέσουμε στην λούμπα να συζητάμε περί διεφθαρμένων και άφθαρτων, περί ηθικών και ανήθικων, έντιμων και ανέντιμων, εθνοπατέρων. Σε μια τέτοια περίπτωση ο αποπροσανατολισμός παραμονεύει στη γωνία να μας τυλίξει με τα αόρατα πέπλα του. Κινδυνεύουμε να κοιτάζουμε το δέντρο και να μας ξεφεύγει το δάσος.
Η ουσία είναι μία: Ο καπιταλισμός δεν «καθαρίζεται» παρά μόνο ανατρέπεται και το πολιτικό προσωπικό που τον υπηρετεί είναι ανάλογο του ανήθικου, σάπιου καθεστώτος.
Δημοσίευση σχολίου