Από το site της Ελληνικής Αστυνομίας
«Η Ενδοοικογενειακή βία είναι ένα έγκλημα που τιμωρείται από τις διατάξεις του Ν. 3500/2006. Η άσκηση κάθε είδους βίας ή κακοποίησης (ψυχολογικής, σωματικής, σεξουαλικής και συναισθηματικής), διώκεται από το Νόμο. Αν γνωρίζετε κάποιον που είναι θύμα εκφοβισμού, μην φοβηθείτε να το πείτε σε ένα γονέα, φροντιστή, φίλο, δάσκαλο, αστυνομικό ή κάποιον άλλο που εμπιστεύεστε…»
Κι αν ο θύτης είναι μπάτσος και γονέας σε ποιόν να το πούμε;
Για μένα είναι λάθος να μην πάρουμε θέση σε ένα τόσο σοβαρό θέμα. Ναι, είναι πολύ λεπτό το ζήτημα - δυστυχώς πολύ γενικότερο και φυσικά τέτοια ζητήματα δεν προσφέρονται για πολιτικές κόντρες, ούτε είναι αυτή η πρόθεσή μας.
Υπάρχει μια πολύ άσχημη νοοτροπία, η οποία δηλητηριάζει τις ανθρώπινες σχέσεις ακόμα και αυτές των γονιών με τα παιδιά τους. Έχω ακούσει από διάφορους ανθρώπους - ακόμα χειρότερα από παιδιά, την άποψη ότι «κάποιες φορές η βία είναι για το καλό μας»! Λέγεται μάλιστα σε διάφορες παραλλαγές ότι τάχα «όποιος αγαπάει παιδεύει», πως δήθεν «το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο» κοκ.
Αυτά τα... σαδομαζοχιστικά τα θεωρώ τη μεγαλύτερη ανοησία. Αν όσοι μας αγαπούν μας δέρνουν, τότε οι τοκογλύφοι μας… «λατρεύουν», δεν νομίζω να χρειάζεται να πω τίποτε περισσότερο. Ακόμα κι η βία που θα υπάρξει στην Επανάσταση για Αταξική Κοινωνία, δεν είναι μέσον, αλλά συνέπεια του ότι ο εχθρός, οι πλούσιοι, δεν θα σταματήσουν την εκμετάλλευση και θα καταφύγουν σ’ αυτήν.
«Μα οι γονείς που βαράνε τα παιδιά τους, δεν τα αγαπάν»; Οι γονείς, παλιότερα οι εκπαιδευτικοί, που χρησιμοποιούσαν βίαιους τρόπους για να διδάξουν, έκαναν τεράστιο λάθος. Οι ίδιοι μεγάλωναν σε ένα περιβάλλον που διαφήμιζε τη βία, πότιζε με φασιστικό δηλητήριο τις ψυχές τους. Κι όλα αυτά έκρυβαν σκοπιμότητα, όχι των γονιών αλλά κάποιων άλλων.
Η χρήση βίας γεννά φόβο, έχει δε σκοπό την υποταγή. Πράγματι, όταν δεν υπάρχει επιχείρημα από κάποιον δυνατό, τότε αυτός συνήθως καταφεύγει σε δυναμικά μέσα για να επιβάλλει την άποψη του με το ζόρι. Η θρησκεία είναι ένα παράδειγμα, όταν βασάνιζε κι εξόντωνε χιλιάδες με την ηλίθια δικαιολογία «της σωτηρίας των ψυχών τους»! Στην πραγματικότητα για να υποτάξει στη θέληση της όλους τους ανθρώπους. Ο Γαλιλαίος πχ παραλίγο να γίνει… ψητός. Και να φανταστείτε είχε απόλυτο δίκιο...
Η έλλειψη λογικής, η ανικανότητα της δήθεν αυθεντίας, οδηγούσε στη βία. Βία που διαιωνίζονταν αφού δικαιολογούνταν, ωραιοποιούνταν και ήταν δήθεν «για καλό»! Κι αν κάποιοι τσακίζονταν στο ξύλο κινδύνευε ξ ακεραιότητα τους ακόμα και η ζωή τους, εκεί ήταν υπερβάλλον ζήλος αλλά... «τα ήθελε» και το θύμα!!!
Υποταγμένοι, φοβισμένοι, «λοβοτομημένοι» και βίαιοι. Βία προς τη σύζυγο, προς τα παιδιά, προς τον αδύναμο, το συνάνθρωπο. Ποιόν εξυπηρετεί κάτι τέτοιο; Σίγουρα κάποιους που είναι δυνατοί, έχουν λεφτά και μπορούν να επιβληθούν. Χρειάστηκαν χρόνια σκληρών αγώνων για να βγάλουν τις βέργες οι δάσκαλοι από τις τάξεις. Φυσικά η βία δεν γεννά μαθητές, γεννά υποταγμένους. Ή υποκριτές. Μόλις ο δήμιος έστριβε το κεφάλι, ξανάρχιζαν οι αταξίες…
Φανταστείτε λοιπόν ένας άνθρωπος που έχει και επάγγελμα την άσκηση βίας, την καταστολή. Πόσο επηρεάζει την συμπεριφορά του; Ας μην πω άλλα, αν και το θέμα είναι πραγματικά τεράστιο…
Για μένα η χειρότερη συμφορά είναι να χάσει κάποιος το παιδί του. Σίγουρα κάποιος που επίτηδες κάνει κακό στο ίδιο του το παιδί, δεν είναι άνθρωπος, ούτε καν ζώο, γιατί ακόμα και τα ζώα φροντίζουν τα μικρά τους…
Δημοσίευση σχολίου