Του Γ. Γ.Δεν θα μπούμε στην διαδικασία εδώ να σχολιάσουμε το πώς έγινε η ανατροπή -συνταγματική εκτροπή κατ' άλλους- της λαϊκής βούλησης στο Δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη 2015.
Είναι ευκαιρία όμως να επαναλάβω, τηλεγραφικά, κάποιες πάγιες "παλαιοκομμουνιστικές" απόψεις μου, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι κάποιους συντρόφους μου, ειδικά απ' τον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς δεν θα τους βρουν σύμφωνους.
Οι εκλογικοί συσχετισμοί καθώς και τα όποια αποτελέσματα εκλογικών διαδικασιών δεν έχουν καμιά απολύτως σημασία από κοινωνική-ταξική άποψη. Ο ριζικός κοινωνικός μετασχηματισμός θα γίνει επαναστατικά και ένοπλα ή δεν θα υπάρξει.
Στο ερώτημα επίσης αν πρέπει ή όχι οι κομμουνιστές και οι επαναστάτες να συμμετέχουν σε τέτοιες αναμετρήσεις έχω τοποθετηθεί και από προηγούμενες αναρτήσεις μου.
Σύμφωνα με τον Λένιν πρέπει να αξιοποιείται κάθε δυνατότητα, συνεπώς και η συμμετοχή μας στις εκλογές για να πηγαίνει ένα βήμα μπροστά το ταξικό κίνημα, αλλά στις δεδομένες πολιτικές και κοινωνικές καταστάσεις είναι θέμα οπτικού πεδίου του καθένα μας αν όντως η συμμετοχή μας στις όποιες εκλογές πηγαίνει το κίνημα μπροστά.
Όπως μας έλεγε ο μεγάλος αυτός θεωρητικός μας η «ζωντανή ψυχή του μαρξισμού» είναι η «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης», οπότε μ’ αυτή την αντίληψη, πυξίδα, πρέπει να καθορίζουμε αν είναι σκόπιμο ή όχι να συμμετέχουμε σε τέτοιες διαδικασίες.
Tα όσα ακολούθησαν μετά την εκδήλωση της "λαϊκής βούλησης" στο δημοψήφισμα του 2015 μας δίνουν την ευκαιρία να σκεφτούμε που οδηγεί η λογική της "ανάθεσης" όταν αυτή εκφράζεται και μέσα από εκλογικές διαδικασίες.
Δημοσίευση σχολίου