Φλογερή αναρχοκομμουνίστρια, πρότυπο επαναστάτριας και φεμινίστριας, η Εμμα Γκόλντμαν, που πεθαίνει σαν σήμερα στα 1940, καθορίζει με τα κείμενα και τη δράση της την εξέλιξη του εργατικού κινήματος στο πρώτο μισό του προηγούμενου αιώνα.
Στον τάφο της είναι χαραγμένη η σημαδιακή φράση: "Η ελευθερία δε θα κατέβει στον λαό, ο λαός πρέπει να ανυψωθεί προς την ελευθερία".
Γεννιέται το 1869 στο Κάουνας της Λιθουανίας, όπου η εβραϊκή, πατρική της οικογένεια διευθύνει ένα μικρό πανδοχείο. Μετακομίζει στα δεκατρία της στην Αγία Πετρούπολη και πιάνει δουλειά σε βιοτεχνία κατασκευής κορσέδων.
Εκεί πρωτοέρχεται σε επαφή με τις αριστερές ιδέες ενώ το "Τι πρέπει να γίνει" του Τσερνισέφσκι καλλιεργεί μέσα της τον σπόρο του αναρχισμού.
Μεταναστεύει στην Αμερική σε ηλικία δεκαεπτά ετών και εργάζεται σε εργοστάσιο υφασμάτων.
Ωστικό κύμα για τη ριζοσπαστικοποίηση της αποτελεί η εξέγερση του Χέιμαρκετ που λήγει με τον απαγχονισμό τεσσάρων αναρχικών εργατών.
Εκτοτε η Εμμα εντάσσεται ενεργά στο αντιεξουσιαστικό κίνημα. Παρέα με τον σύντροφο της Αλεξάντερ Μπέρκμαν ταξιδεύουν παντού στις ΗΠΑ, οργανώνοντας συγκεντρώσεις και απεργίες.
Αποκτά τεράστια φήμη στους εργατικούς κύκλους. Φυλακίζεται τρεις φορές, την πρώτη το 1893 επειδή προτείνει την πρακτική της απαλλοτρίωσης που έχει ήδη επεξεργαστεί, τη δεύτερη στα 1916 για διανομή προκηρύξεων στις εργαζόμενες υπέρ της αντισύλληψης και την τρίτη το 1917 για παρακώλυση στρατολόγησης και διοργάνωση συλλαλητηρίων ενάντια στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατόπιν απελαύνεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και μαζί με τον Μπέρκμαν καταφεύγουν στη Ρωσία.
Συμμετέχει ενεργά στην Οκτωβριανή Επανάσταση, έτοιμη να υποστηρίξει τους μπολσεβίκους. Την ίδια περίοδο βρίσκονται στη Σοβιετική Ενωση οι φίλοι της Νεοϋορκέζοι κομμουνιστές Τζον Ριντ και Λουίζ Μπράιαντ.
Καταδικάζει νωρίς το πείραμα των σοβιέτ εξαιτίας της γραφειοκρατίας και της στέρησης των ελευθεριών που το χαρακτηρίζει. Τα βιβλία της "Η απογοήτευσή μου στη Ρωσία" και "Η επιπλέον απογοήτευση μου στη Ρωσία" απηχούν τις απόψεις της σχετικά.
Η χρησιμοποίηση του Κόκκινου Στρατού στην καταστολή απεργιών την αναστατώνει. Σταδιακά απορρίπτει τη βία, εκτός από περιπτώσεις αυτοάμυνας.
Το 1940 επισκέπτεται την Καταλονία για να υποστηρίξει την Ισπανική Επανάσταση.
Στις 14 Μαΐου 1940 πεθαίνει από καρδιακή προσβολή στο Τορόντο.
Οι αμερικανικές αρχές επιτρέπουν τη μεταφορά της σορού της στις ΗΠΑ και κηδεύεται σε προάστιο του Σικάγου, κοντά στον τόπο ταφής των μαρτύρων του Χέιμαρκετ.
Δημοσίευση σχολίου