Να μη βολευόμαστε, να 'μαστε ανυπόμονοι, σκληροί, γιομάτοι ανησυχία και πίστη, να ΄θεμε τα αδύνατα, σαν τους ερωτευμένους.
Να ξέρουμε πως ότι λένε σήμερα δικαιοσύνη είναι οργανωμένη αδικία κι ότι λένε ηθική είναι η βολική ταπεινή συνεννόηση των ανάνδρων. .. Και να μην το ανεχόμαστε ...
Ποιοί θα νικήσουν; Οι πιο σοφοί, οι πιο πολλοί, οι πιο ξύπνιοι, οι πιο δυνατοί;
Θα νικήσουν όσοι πιστεύουν.
Αχ, πότε θα συνεργαστούμε όλοι μαζί σε μια επίθεση!".
Νίκος Καζαντζάκης
Σαν σήμερα, το 1883 γεννιέται ένας απ’ τους σπουδαιότερους, σημαντικότερους και μεγαλύτερους Ελληνες λογοτέχνες του 20ού αιώνα. Ο Νίκος Καζαντζάκης.
Υπήρξε, ίσως ο πιο αμφιλεγόμενος Ελληνας συγγραφέας, που στο πρόσωπο του συγκέντρωσε φανατικούς αντιπάλους με πρώτο το παπαδαριό, δεχόμενος παράλληλα σφοδρή κριτική από αριστερούς διανοούμενους.
.
Από την άλλη έτυχε παγκόσμιας αναγνώρισης και προτάθηκε από την Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών το 1946 για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας μαζί με το Σικελιανό, ενώ το συγγραφικό του έργο μεταφράστηκε σε πολλές ξένες γλώσσες και πολλά από τα μυθιστορήματά του έγιναν επιτυχημένες κινηματογραφικές ταινίες ή διασκευάστηκαν σε θεατρικά έργα.
Πίσω του άφησε ένα τεράστιο λογοτεχνικό έργο με τα βιβλία του «Ασκητική» (1927), «Οι Αδερφοφάδες», «Θέλει λέει να' ναι ελεύθερος, σκοτώστε τον!», (1963), «Συμπόσιον (1973)», «Ο Τελευταίος Πειρασμός» (1951), «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» (1948) και αρκετά άλλα.
Αυτά γράφει, ο Νίκος Καζαντζάκης, σε γράμμα του προς τη στην πρώτη του σύζυγο, την Γαλάτεια, από τη Γερμανία.
«Είμαστε σκουληκάκια μικρά μικρά, απάνω σ' ένα φυλλαράκι γιγάντιου δέντρου. Το φυλλαράκι αυτό είναι η γης μας. τ' αλλα φύλλα είναι τ' αστέρια που βλέπεις να κουνιούνται μέσα στη νύχτα. Σουρνόμαστε απάνω στο φυλλαράκι μας, και το ψαχουλεύουμε με λαχτάρα τ' οσμιζόμαστε, μυρίζει, βρωμάει, το γευόμαστε, τρώγεται, το χτυπούμε, αντηχάει και φωνάζει σαν πράμα ζωντανό. Μερικοί άνθρωποι, οι πιο ατρόμητοι, φτάνουν ως την άκρα του φύλλου. Από την άκρα αυτή σκύβουμε, με τα μάτια ανοιχτά, τα αυτιά ανοιχτά, κάτω στο χάος. Ανατριχιάζουμε. Μαντεύουμε κάτω μας το φοβερό γκρεμό, ακούμε ανάρια ανάρια το θρο που κάνουν τα φύλλα του γιγάντιου δέντρου, νιώθουμε το χυμό ν' ανεβαίνει από τις ρίζες του δέντρου και να φουσκώνει την καρδιά μας. Κι έτσι σκυμμένοι στην άβυσσο, νογούμε σύγκορμα, σύψυχα, να μας κυριεύει τρόμος. Από τη στιγμή εκείνη αρχίζει... ο μεγάλος κίντυνος. 'Αλλοι ζαλίζουνται και παραμιλούν, άλλοι φοβούνται και μοχτούν να βρούν μιαν απάντηση, που να τους στυλώνει την καρδιά και λένε: "Θεός". 'Αλλοι κοιτάζουν από την άκρα του φύλλου το γκρεμό ήσυχα, παλικαρίσια και λένε: Μου αρέσει.»
Ν. Καζαντζάκης - απόσπασμα από το «Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά»
Διαβάστε επίσης:
18 Φλεβάρη 1883 γεννιέται ο Νίκος Καζαντζάκης
Ο Νίκος Καζαντζάκης «συναντά» τον Γκρέκο στο Τολέδο το 1926 – 27
Θρησκευτικές επιθέσεις στον Νίκο Καζαντζάκη (ντοκουμέντο)
Ο Νίκος Καζαντζάκης στον Αλικιανό και στη Μαλάθυρο Κισσάμου Χανίων. Οι απίστευτες ωμότητες των Γερμανών Ναζί στη Βιάννο.
Ο Νίκος Καζαντζάκης το 1945 στα Χανιά ως μέλος της Επιτροπής Διαπιστώσεως Ωμοτήτων Κρήτης
“Σ’ αυτό εδώ το μετόχι, σκοτώθηκαν από τους γερμανούς”
Καζαντζάκης – Ιστράτι – Γληνός: Η δίωξη του 1928
Νίκος Καζαντζάκης: Η κραυγή της Ρόζας Λούξεμπουργκ
Νίκος Καζαντζάκης – “Νέα Πομπηία”.
+ σχόλια + 2 σχόλια
Ο λόγος του Νίκου Καζαντζάκη είναι συγκλονιστικός, μοναδικός και ανεπανάληπτος. Κατά την ταπεινή μου γνώμη δίκαια θεωρείται από πολλούς ο μεγαλύτερος Έλληνας πεζογράφος του 20ου αιώνα.
Όσο για τις φιλοσοφικές, πολιτικές ή ιδεολογικές του αναζητήσεις και αντιφάσεις, ναι υπάρχουν, όπως υπάρχουν σε πολλούς μεγάλους λογοτέχνες και καλλιτέχνες στη διάρκεια της ιστορίας, παντού στον κόσμο. Έχουν την εξήγησή τους στις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες μέσα στις οποίες πλάστηκε η προσωπικότητα του δημιουργού.
Όμως, το έργο του Καζαντζάκη, συνολικά, εντάσσεται στα αριστουργήματα της παγκόσμιας προοδευτικής λογοτεχνίας και θα αποτελεί εσαεί κτήμα τόσο του ελληνικού λαού όσο και όλων των λαών του κόσμου. Δεν είναι τυχαίο ότι 63 χρόνια μετά το θάνατο του συγγραφέα, το έργο αυτό διαβάζεται πάντα με μεγάλο ενδιαφέρον και συγκινεί τις καρδιές των ανθρώπων που αγαπάνε το δίκιο και τη λευτεριά σε όλο τον κόσμο. Για τη νέα γενιά της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων της πατρίδας μας, η γνωριμία της και η μελέτη από μέρους της του έργου του Νίκου Καζαντζάκη θα ήταν ένα μεγάλο διαχρονικό όπλο στην προσπάθεια διαμόρφωσης από μέρους της μιας αληθινά προοδευτικής δημιουργικής σκέψης. Θα ήταν εργαλείο ανεκτίμητο στον αγώνα για το πλάσιμο ενός στέρεου και πλούσιου γλωσσικού υπόβαθρου και για την αντιμετώπιση, με κριτικό άγρυπνο νου, ολάκερης αυτής της μαύρης «ψηφιακής» σαβούρας με την οποία το σύστημα της σαπίλας προσπαθεί να πνίξει τους λαούς. Δεν είναι τυχαίο ότι το πανάθλιο εκπαιδευτικό σύστημα έχει συστηματικά υποβαθμίσει στα σχολεία τη βαθιά και πλατιά κριτική μελέτη της λογοτεχνίας και μαζί και του έργου του Νίκου Καζαντζάκη.
Έργο που σκίζει τα σκοτάδια, που δίνει φως, ελπίδα και προοπτική στο λαό, ενώ κατ’ ουσίαν αποτελεί φόβητρο των εκμεταλλευτών και των αδικητάδων όπου γης.
Έργο αθάνατο, αληθινά κλασικό, σαν του Τολστόι, του Ντοστογιέφσκι, του Μπαλζάκ και του Ζολά. Ας σκύψουμε όλοι ξανά πάνω του, με πνεύμα πάντα κριτικό και άγρυπνο, όπως θα το ήθελε πρωτίστως ο ίδιος ο Καζαντζάκης, αλλά και με σεβασμό και, πάνω απ’ όλα, με απέραντη, αληθινή αγάπη τόσο στη μνήμη του δημιουργού, όσο και -πάνω απ’ όλα στις μεγάλες αλήθειες- που μας έδωσε μέσα από τις σελίδες του.
Γιατί ο Νίκος Καζαντζάκης είναι πλέον ένας Νεοέλληνας κλασικός της παγκόσμιας λογοτεχνίας, που ξεκινώντας από το καμίνι του μεγαλειώδους 20ου αιώνα θα ανήκει για πάντα στη ζώσα ιστορία της Ανθρωπότητας.
Στην ιστορία εκείνη που αποτελεί τη βάση για να χτίσουμε ένα καλύτερο αύριο.
Ωραιος οπως παντα σε ολα τα κειμενα σου.
Δημοσίευση σχολίου