Πρώτα συμπεράσματα απ' την αποχώρηση των ΜΑΤ από Λέσβο και Χίο.

Της Τ. Γ.

Η αποχώρηση των ΜΑΤ από Λέσβο και Χίο, ήταν μια μεγάλη, αδιαμφισβήτητη νίκη. 
 Ήταν κι ένα τεράστιο πλήγμα για την εξουσία, που έδειξε πως τα θεμέλια της- η μπατσάδικη βια και καταστολή- δεν είναι ακλόνητα...

Ηταν όμως και ένα δείγμα πως η λαϊκή αντιβία κάποιες φορές είναι και «στοιχείο αναγκαστικότητας»... (Γλυκά το λέω κ. Τσεκουράτε μου)...

Μα ήταν κι ένα μεγάλο μάθημα, για όποιον έχει την ικανότητα να το αντιληφθεί, πως οι μπάτσοι ήταν, είναι και θα είναι προστάτες της εξουσίας και όχι των πολιτών...

Ακουσα πολλές φορές, τούτες τις μέρες στην Καράβα, απορημένους κατοίκους να αναρωτιούνται: "Μα γιατί μας χτυπούν με χημικά, αφού δεν τους πειράξαμε".
Η απάντηση, απλή. Γιατί αντιστέκεστε

Γενική απεργία και σήμερα στη Λέσβο, και μια μεγαλειώδη συγκέντρωση στη πλατεία Σαπφούς, από ΠΑΜΕ, Ανταρσυα, αντιφασιστικές συλλογικότητες, μα και πάρα πολλούς απλούς πολίτες που στη συνέχεια πραγματοποίησαν δυναμική πορεία στο υπουργείο Νησιώτικης Πολιτικής.

Η πορεία ξεκίνησε γύρω στις 11.30 το πρωί, και λίγο αργότερα υπήρχε κάλεσμα από γνωστούς χρυσαυγήτες της πόλης, για μάζωξη των μπατριωτών έξω από την Περιφέρεια και για στήριξη του περιφερειάρχη Μουτζούρη, που ηρωποιήθηκε μετά τη γνωστή χειρονομία, την ώρα της συνομιλίας του με τον Γεραπετρίτη.
(Για τον διαχρονικό ρόλο του Μουτζούρη θα γράψει αναλυτικά άλλος σύντροφος).

Και φυσικά δεν έλειψαν οι χρυσαυγήτικες ουγκανιές. Ανεγκέφαλα φασιστοειδή, επιτέθηκαν με μένος εναντίον διερχόμενου αυτοκινήτου που άνηκε σε ΜΚΟ, το βανδάλισαν, και χτύπησαν με μανία τους επιβαίνοντες.
Ευτυχώς, δεν υπήρξε σοβαρός τραυματισμός.
Να 'ναι η αρχή;

Το αντιφασιστικό κίνημα του νησιού, επαγρυπνεί... Μπορεί να υπάρχουν ύαινες, μα και μεις δεν είμαστε πρόβατα...