Μετά από δύο εβδομάδες κορονο-δίνης, η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να σκεφτεί την επόμενη μέρα. Στο διάγγελμά του ο Μητσοτάκης είχε τάξει επιδόματα για 1 εκατομμύριο εργαζόμενους και λεφτά για ολους τους ελεύθερους επαγγελματίες. Σήμερα ο Πέτσας έκανε τη χαρακτηριστική δήλωση: "Δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα". Πρώτα θύματα ήταν οι αυτοαπασχολούμενοι δικηγόροι και οι επιστήμονες που δεν θα πάρουν τελικά το επίδομα των 800 ευρώ.
Η πολιτική που επιλέγεται είναι: "Όλα για τις επιχειρήσεις". Μείωση μισθών στο 50% με μερική και εκ περιτροπής απασχόληση, πάρτυ εργοδοτικής αυθαιρεσίας με δήλωση του ωραρίου εκ των υστέρων (στο πρώτο δεκαήμερο του επόμενου μήνα!), ανάληψη κόστους μισθών και ασφαλιστικών εισφορών, κλπ.
Η στροφή αυτή - αργά ή γρήγορα - θα εκφραστεί και στην αντιμετώπιση της επιδημίας. Η καραντίνα επιβλήθηκε γρήγορα λόγω του φόβου της Ιταλίας, μαζί και η απαγόρευση κυκλοφορίας και η αναστολή πλήθους συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων. Όμως τώρα γίνεται κατανοητό ότι η καραντίνα κοστίζει. Η Λαγκάρντ πριν αρκετές εβδομάδες υπολόγισε το κόστος κάθε κλειστού μήνα σε -2,1% του ΑΕΠ. Τώρα τα νούμερα έχουν απογειωθεί, οι υπολογισμοί είναι για έως και μείον 10% στην ευρωζώνη, τα σενάρια του Σταϊκούρα για μείον 3% είναι αστεία.
Έτσι, θα ακούμε σύντομα γελώντας τις δηλώσεις του καθηγητή Σύψα (από τους επικεφαλής με τον Τσιόδρα της ιατρικής ομάδας ειδικών): «Το τεστ δεν είναι το κρίσιμο σημείο στην αντιμετώπιση της επιδημίας... Αν υποθέσουμε ότι κάνουμε τεστ σε 10.000 ανθρώπους και βρίσκουμε 30 θετικούς. Τι θα τους πούμε; Μείνετε σπίτι. Εμείς λέμε και στους 10.000 μείνετε σπίτι».
Για να μείνουν σπίτι οι 10.000 πρέπει το οικονομικό επιτελείο να σχεδιάσει δέσμη μέτρων δισεκατομμυρίων ευρώ. Και αν ο Απρίλιος είναι βέβαιο ότι θα περάσει κλειστός, ο Μάιος θα είναι πιο αμφισβητούμενος: σύντομα λοιπόν, μαζί με την οικονομική στροφή του "Δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα", θα υπάρξει στροφή και στην ιατρική διαχείριση της επιδημίας.
Γιατί πώς να το κάνουμε; Τίποτα δεν είναι έξω από την πολιτική.
Δημοσίευση σχολίου