Πηγή: Του Γιώργου Ρούση - f/b
Εκείνοι οι οποίοι υπηρετούν ένα κοινωνικό σύστημα γεννήτορα ανταγωνιστικών, εγωιστικών ατομικοτήτων, απαιτούν τώρα από αυτές να λειτουργήσουν ως κοινωνικές προσωπικότητες και ως τέτοιες να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στους συνανθρώπους τους και το κοινωνικό σύνολο.
Από την άλλη αυτές οι αποξενωμένες, εγωιστικές ατομικότητες, ενώ απαιτούν από ένα αστικό κράτος να λειτουργήσει για το κοινό καλό, οι ίδιοι αποποιούνται τις προσωπικές τους ευθύνες και φέρονται αντικοινωνικά.
Ε!!! λοιπόν, ας συνειδητοποιήσουμε ότι η κοινωνική, συλλογική, και η προσωπική ευθύνη είναι αδύνατον να συγχρονιστούν, αν δεν ανατραπεί το σύστημα που τις οδηγεί σε αντιπαράθεση, οπότε και θα είναι δυνατόν να να διαμορφωθούν και να κυριαρχήσουν οι σπανίζουσες σήμερα κοινωνικές προσωπικότητες που θα μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτόν τον συγχρονισμό.
Μέχρι τότε, όσοι έχουμε επίγνωση αυτών των αντιφάσεων, και της αναγκαιότητας υπέρβασης τους, αντί να αντιπαραθέτουμε την προσωπική με την συλλογική ευθύνη, ας αναλάβει ο καθένας μας την πρώτη, και ας προσπαθήσουμε μέσα από ένα απαραίτητο όσο ποτέ πρωτοπόρο συλλογικό διανοούμενο, (ως αυτό που είναι στην κλασσική μαρξιστική φιλολογία, δηλαδή ένα πρωτοπόρο πολιτικό υποκείμενο της εργατικής τάξης, ή πιο απλά ένα ΚΚ) να επιβάλλουμε στο αποδεδειγμένα πια ανίκανο να αντιμετωπίσει την κρίση, κυρίαρχο σύστημα, να αναλάβει τη δεύτερη.
Και αυτό, εμποδίζοντας το να εκμεταλλευτεί αυτή του τη δράση, για να εντείνει και να παγιώσει τον κατασταλτικό του ρόλο.
Εκείνοι οι οποίοι υπηρετούν ένα κοινωνικό σύστημα γεννήτορα ανταγωνιστικών, εγωιστικών ατομικοτήτων, απαιτούν τώρα από αυτές να λειτουργήσουν ως κοινωνικές προσωπικότητες και ως τέτοιες να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στους συνανθρώπους τους και το κοινωνικό σύνολο.
Από την άλλη αυτές οι αποξενωμένες, εγωιστικές ατομικότητες, ενώ απαιτούν από ένα αστικό κράτος να λειτουργήσει για το κοινό καλό, οι ίδιοι αποποιούνται τις προσωπικές τους ευθύνες και φέρονται αντικοινωνικά.
Ε!!! λοιπόν, ας συνειδητοποιήσουμε ότι η κοινωνική, συλλογική, και η προσωπική ευθύνη είναι αδύνατον να συγχρονιστούν, αν δεν ανατραπεί το σύστημα που τις οδηγεί σε αντιπαράθεση, οπότε και θα είναι δυνατόν να να διαμορφωθούν και να κυριαρχήσουν οι σπανίζουσες σήμερα κοινωνικές προσωπικότητες που θα μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτόν τον συγχρονισμό.
Μέχρι τότε, όσοι έχουμε επίγνωση αυτών των αντιφάσεων, και της αναγκαιότητας υπέρβασης τους, αντί να αντιπαραθέτουμε την προσωπική με την συλλογική ευθύνη, ας αναλάβει ο καθένας μας την πρώτη, και ας προσπαθήσουμε μέσα από ένα απαραίτητο όσο ποτέ πρωτοπόρο συλλογικό διανοούμενο, (ως αυτό που είναι στην κλασσική μαρξιστική φιλολογία, δηλαδή ένα πρωτοπόρο πολιτικό υποκείμενο της εργατικής τάξης, ή πιο απλά ένα ΚΚ) να επιβάλλουμε στο αποδεδειγμένα πια ανίκανο να αντιμετωπίσει την κρίση, κυρίαρχο σύστημα, να αναλάβει τη δεύτερη.
Και αυτό, εμποδίζοντας το να εκμεταλλευτεί αυτή του τη δράση, για να εντείνει και να παγιώσει τον κατασταλτικό του ρόλο.
+ σχόλια + 2 σχόλια
Ένα παράδειγμα:
Έστω ότι είμαι σε μια περιοχή, που έχει πολλούς ασθενείς και φορείς οποιουδήποτε εύκολα μεταδιδόμενου ιού. Για σοβαρούς λόγους πρέπει να μετακινηθώ σε άλλη, που δεν υπάρχει επιδημία.
Τι γίνεται σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.); Κάνω δήλωση; Οι ιοί δεν ξέρουν να διαβάζουν. Μήπως ΤΕΣΤ, εφόσον υπάρχει, ώστε να δουν, αν κόλλησα; Αν δεν έχω τον ιό, δεν τον μεταδίδω. Γιαυτό χρειάζεται να ξέρουμε. Το πρώτο μέτρο λοιπόν είναι το τεστ, που η αδίστακτη κυβέρνηση έχει δώσει εντολή να κάνουν μόνο, αν κάποιος είναι στα τελευταία του!
Αν δεν υπάρχει τεστ, ή υπάρχει η υποψία πως μπορεί να είμαι ασυμπτωματικός, παίρνω μέτρα ατομικής προστασίας, προφυλάσσοντας έτσι και τους άλλους. Το δεύτερο λοιπόν που χρειάζεται, ειδικά στους γιατρούς είναι ο εξοπλισμός. Στα νοσοκομεία όχι μόνο ο ατομικός αλλά και αναπνευστήρες, σύριγγες, σεντόνια, κρεβάτια... γενικά όσα χρειάζονται γιατροί, νοσηλευτές, ασθενείς, αλλά και τυχόν επισκέπτες. Ούτε από αυτά έχουμε! Δεν φροντίσαμε να πάρουμε αν και γνωρίζουμε εδώ και μήνες τι γίνεται. Οπότε νόσησαν οι γιατροί! Πλήρης καταστροφή του Ε.Σ.Υ. λόγω των περικοπών και της νοοτροπίας απαξίωσης του δημοσίου τομέα.
Και αν δεν έχουμε εξοπλισμό, οφείλουμε να βρούμε. Να κατασκευάσουμε. Δεν είναι κάτι πολύπλοκο, ούτε πανάκριβο, αν βγει σε μαζική παραγωγή. Και φυσικά να υπάρχει μέριμνα ώστε να διατεθεί σε ΟΛΟΥΣ.
Κι αν κάποιος εν γνώση του δεν χρησιμοποιήσει τα μέσα που παρείχε δωρεάν το κράτος με αποτέλεσμα τον κίνδυνο εξάπλωσης, τότε μάλιστα έχει ευθύνη. Αλλά πριν πρέπει το κράτος να μεριμνήσει, πράγμα που δεν γίνεται.
Οι φασίστες τα ξέρουν αυτά, αλλά θέλουν χούντα. Κι ο Μητσοτάκης εκμεταλλεύτηκε τη συμφορά που έγινε χάρη στην αδράνεια του.
Το επόμενο βήμα είναι η καραντίνα. Σε ποιους όμως; Στις περιοχές και σε όσους νοσούν. Πως θα το βρούμε αυτό; Από τα ΤΕΣΤ! Ερχόμαστε λοιπόν πάλι στο πρώτο μέτρο.
Η κυβέρνηση επειδή δεν έχει ΤΕΣΤ για τον ιό μας βάζει όλους σε καραντίνα.
Κι εδώ έρχεται η ερώτηση. Αν δεν έχω ΤΕΣΤ και μέσα προστασίας πως θα αποφύγω να κολλήσω στη δουλειά ή στην ουρά του σούπερ μάρκετ;
Πιστεύετε σοβαρά πως μόνο η έξοδος για διασκέδαση μεταδίδει τον ιό; Αν πχ κάποιος ασυμπτωματικός σταθεί διπλά την ώρα που ψωνίζετε, δεν θα υπάρχει κίνδυνος, αν δεν έχει μέσα ατομικής προστασίας αυτός ή εσείς; Πόσοι πχ πιάνουν τα πράγματα στα souper market και μετά τ' αφήνουν; Χωρίς μέσα προστασίας μοιραία κάποιοι θα κολλήσουν σε μια από τις εξόδους. Η οποιαδήποτε άδεια δεν λέει τίποτε στον ιό. Είναι μόνο για φακέλωμα και πρόστιμο.
Η ΝΔ δεν ενδιαφέρεται για την υγεία. Ενδιαφέρεται να κάνει δικτατορία. Κι αυτό έκανε. Δεν φταίει ο κόσμος για τον ιό. Φταίει όμως για το αποτέλεσμα τω εκλογών
Εξαιρετικό άρθρο σ. Γιώργο!
Δημοσίευση σχολίου