Ο βρυκόλακας του εργοδοτικού κέρδους έσβησε και σήμερα την δίψα του "ρουφώντας" το αίμα και την ζωή των εργατών που πάλευαν για το μεροκάματο τους, εργαζόμενοι σε οικοδομή στο Παλαιό Φάληρο.
Δεν γνωρίζουμε τις ακριβείς συνθήκες κάτω από ποιες δολοφονήθηκαν τα ταξικά μας αδέλφια, σκορπώντας τον θρήνο πιθανόν σε χήρες γυναίκες και ορφανά παιδάκια.
Η είδηση απλώς αναφέρει ότι οι δύο εργάτες έπεσαν, υπό αδιευκρίνιστες έως τώρα συνθήκες, από αναβατόριο στο οποίο δούλευαν, από μεγάλο ύψος οκταώροφης πολυκατοικίας, στην οδό Τρίτωνος 12, στο Παλαιό Φάληρο.
Σύμφωνα με το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας, πρόκειται για πολυκατοικία στην οποία γίνονταν εργασίες ελαιοχρωματισμού (φρεσκάρισμα). Το Συνδικάτο καταγγέλλει το γεγονός ότι ο εργολάβος δεν είχε πιστοποίηση για τη λειτουργία του αναβατηρίου, ενώ δεν είχε γίνει καμία συντήρηση σε αυτό.
Οι θάνατοι στους χώρους δουλειάς δεν είναι απλώς ατυχήματα, είναι εργοδοτικά εγκλήματα. Δεν θα υπάρχουν στο διηνεκές μόνο εργάτες-θύματα.Κάποτε και οι θύτες - εγκληματίες, το ταξικό μας μίσος θα τους επιβάλει τις ποινές που τους αξίζουν.
Δεν γνωρίζουμε τις ακριβείς συνθήκες κάτω από ποιες δολοφονήθηκαν τα ταξικά μας αδέλφια, σκορπώντας τον θρήνο πιθανόν σε χήρες γυναίκες και ορφανά παιδάκια.
Η είδηση απλώς αναφέρει ότι οι δύο εργάτες έπεσαν, υπό αδιευκρίνιστες έως τώρα συνθήκες, από αναβατόριο στο οποίο δούλευαν, από μεγάλο ύψος οκταώροφης πολυκατοικίας, στην οδό Τρίτωνος 12, στο Παλαιό Φάληρο.
Σύμφωνα με το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας, πρόκειται για πολυκατοικία στην οποία γίνονταν εργασίες ελαιοχρωματισμού (φρεσκάρισμα). Το Συνδικάτο καταγγέλλει το γεγονός ότι ο εργολάβος δεν είχε πιστοποίηση για τη λειτουργία του αναβατηρίου, ενώ δεν είχε γίνει καμία συντήρηση σε αυτό.
Οι θάνατοι στους χώρους δουλειάς δεν είναι απλώς ατυχήματα, είναι εργοδοτικά εγκλήματα. Δεν θα υπάρχουν στο διηνεκές μόνο εργάτες-θύματα.Κάποτε και οι θύτες - εγκληματίες, το ταξικό μας μίσος θα τους επιβάλει τις ποινές που τους αξίζουν.
+ σχόλια + 1 σχόλια
Καπιταλιστικά,αντεργατικά εγκλήματα,που δυστυχώς τα βαφτίζουν "ατυχήματα" και τα περνάνε στα ψιλά των αστικών φυλλάδων... Πόσο αίμα και πόσος ιδρώτας, πόσος πόνος και πόσο δάκρυ, για ένα κομμάτι ψωμί του εργάτη και για τον πλουτισμό του κάθε κεφαλαιοκρατικού παράσιτου... Σίγουρα όμως το τόσο αδικοχυμένο εργατικό αίμα, θα τη βρει τη δικαίωσή του, όταν η ίδια η εργατική τάξη πάρει τις τύχες της στα χέρια της. Κι αυτό θα γίνει. Αργά ή γρήγορα, πάντως θα γίνει!
Δημοσίευση σχολίου