Πίσω του, αγέρωχο το πάνοπλο "όργανο", θεωρεί τον εαυτό του "άτρωτο" απ' την πανδημία, -δεν φοράει μάσκα- έχοντας το εξουσιαστικό ύφος του "γαμάω και δέρνω", κρατάει όμηρο τον "εσωτερικό εχθρό" -που θα οδηγηθεί στην συνέχεια να δικαστεί βαρυνόμενο με κακούργημα- και πιθανόν να αναλογίζεται την "εύσημον μνεία" που το αναμένει απ' τους προϊσταμένους του για τις επιδόσεις του.
Το πιο τρομερό όμως είναι άλλο. Και αφορά όλους/ες μας.
Πώς μπορούμε μωρέ να παρακολουθούμε αδιάφοροι τα παιδάκια μας, τα αδέλφια μας, τα φιλαράκια μας, τα βλαστάρια της ελληνικής κοινωνίας, να κακοποιούνται τόσο βάναυσα σωματικά μα κυρίως ψυχικά, από κάποια "άρρωστα" άτομα που θεωρούν ότι το κράτος είναι το γκλομπ, η ασπίδα τους, το "έτσι θέλω" τους;
Πώς ανεχόμαστε προβληματικά από κάθε μορφή, άτομα, να απολαμβάνουν μια ασυδοσία όχι απλώς προκλητική, αλλά στην κυριολεξία εγκληματική και να βιαιοπραγούν ακόμα σε σε βάρος της μαθητιώσας νεολαίας, της μόνης μερίδας του λαού μας που ακόμα έχει τα περιθώρια να χαμογελά, να κάνει όνειρα, να σκέφτεται αισιόδοξα.
Οχι, δεν έχουμε απαίτηση να "εκδημοκρατιστούν" οι κατασταλτικοί μηχανισμοί. Αυτή η "καραμέλα" που πιπιλίζουν κάποιοι σχεδόν μισό αιώνα, επί εποχής νεοδημοκρατικής "κανονικότητας" και Χρυσοχουντικής υπουργίας έχει πια λιώσει.
Ολοι/ες εμείς όμως είτε αποτελούμε τον κόσμο της δουλειάς, είτε προοριζόμαστε για νέα εργατική βάρδια, είτε στελεχώνουμε τις ατέλειωτες στρατιές των ανέργων, τι άλλο χρειαζόμαστε, απ' αυτή την συγκλονιστική εικόνα που παραθέτουμε για να πούμε: ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ;
Τι άλλο πρέπει να συμβεί μέχρι να πάρουμε την απόφασή μας και να βρεθούμε μαχητικά στους δρόμους αγωνιζόμενοι να βάλουμε ανάχωμα στην επέλαση του καπιταλιστικού οδοστρωτήρα που ισοπεδώνει τις ζωές μας, παλεύοντας ταυτόχρονα να μπει τέλος στα καθημερινά φαινόμενα άκρατης αστυνομικής κτηνωδίας;
Κι εδώ μια υπενθύμιση με το "ψυχογράφημα" που έκανε πριν καιρό ο ψυχίατρος Κλεάνθης Γρίβας για τα "όργανα της τάξεως".
+ σχόλια + 1 σχόλια
"Τι άλλο πρέπει να συμβεί μέχρι να πάρουμε την απόφασή μας και να βρεθούμε μαχητικά στους δρόμους αγωνιζόμενοι να βάλουμε ανάχωμα στην επέλαση του καπιταλιστικού οδοστρωτήρα που ισοπεδώνει τις ζωές μας, παλεύοντας ταυτόχρονα να μπει τέλος στα καθημερινά φαινόμενα άκρατης αστυνομικής κτηνωδίας;"
Όποιος αποδέχεται το κράτος καθώς και το "νόμιμο"δικαιωμά του στην μονοπώληση της βίας καλύτερα να μην βγει καν να διαμαρτυρηθεί.
Δύο καρπούζια σε μια μασχάλη δεν χωρούν.
Δημοσίευση σχολίου