Κοίτα πώς τα φέρνει η ζωή! Γνωρίζετε φυσικά έναν εγωπαθή ρεμπεσκέ, φλωρολελέ, παραλογοτέχνη που από τότε που έχασε την βουλευτική του αργομισθία –καθώς και τον ακραίο σεξισμό από τα έδρανα της βουλής- περιορίζεται περιστατικά να μας σερβίρει τηλεοπτικά και στην διαδικτυακή παρουσία του τις παπαριές του.Εννοούμε φυσικά τον Πέτρο Τσατσόπουλο, τον τύπο που κατά δήλωση του έχει «πηδήξει την μισή Αθήνα».
Πιθανόν μάλιστα να γνωρίζεται ότι πριν αρκετό καιρό «δίδασκε» τον ανδρικό πληθυσμό μέσα από την τηλεόραση του Mega πως θα κατορθώσει να έχει τις … σεξουαλικές του επιδόσεις: «Δεν ήμουν ποτέ φαλλοκράτης. Εγώ ακόμα και τότε ήμουν γατουλογαμούλης, στο τρίψιμο, στο σούξου μούξου! Πέσε πέσε πέσε... στο τέλος πήδαγες! Ποτέ δεν ήμουν ο macho τύπος», μας έλεγε, ο "διανοούμενος" -τον διαδέχτηκε ο Μπογδάνος- που κάποτε "κοσμούσε" τα βουλευτικά έδρανα.
Γιατί κάναμε αυτή την εισαγωγή; Ο λόγος είναι γιατί συναντήσαμε ένα ενδιαφέρον κείμενο, στην ιστοσελίδα της "ΕφΣυν" που υπογράφει η Ιωάννα Σωτήρχου. Αναφέρεται στον βαρύτατο τραυματισμού της καθηγήτριας Εγκληματολογίας Αναστασίας Τσουκαλά, από ρίψη φωτοβολίδας που έγινε πριν τρία χρόνια στα Εξάρχεια.
Από την πρώτη στιγμή ήταν φανερό, ότι αυτή η εγκληματική ενέργεια ήταν πιθανόν να ήταν έργο προβοκατόρων. Αυτό το ενδεχόμενο το αφήναμε ανοιχτό σε σχετική ανάρτηση που είχαμε κάνει τότε. (Δείτε και ένα σχετικά πρόσφατο κείμενο μας για το κυβερνητικό "δώρο", στους μπασκινοσυνδικαλιστές με την άρση ασυλίας βουλεύτριας του ΜΕΡΑ25 η οποία ανέφερε μεταξύ άλλων ότι "στην Ελληνική Αστυνομία υπάρχουν αστυνομικά όργανα, που φορούν κουκούλες και ρίχνουν βόμβες μολότοφ, προκειμένου να διαλύσουν τις διαδηλώσεις").
Με αφορμή, λοιπόν, την πρόσφατη κοινοποίηση στοιχείων της δικογραφίας ο συνήγορος της κ. Τσουκαλά, Βασίλης Παπαστεργίου με δηλώσεις του, εκθέτει τις παραλείψεις των Αρχών στη διερεύνηση μιας τόσο σοβαρής υπόθεσης. "Παραλείψεις Αστυνομίας και Δικαιοσύνης τέτοιου μεγέθους ώστε αναπόφευκτα οδηγούν σε σκέψεις περί συγκάλυψης των υπεύθυνων δραστών ενός σοβαρού τραυματισμού πολίτη και γεννούν ερωτήματα για το ποιος μπορεί να χαίρει τέτοιας... συστημικής ασυλίας", όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το δημοσίευμα.
Περιττό είναι να παραθέσουμε το συμπέρασμα που βγαίνει από το δημοσίευμα για το ποιοι ήταν οι δράστες της δολοφονικές επίθεσης που είχε σαν αποτέλεσμα τον βαρύτατο τραυματισμό της καθηγήτριας Εγκληματολογίας, αφού "τρία χρόνια μετά, τόσο χρειάστηκαν οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές για να διαβιβαστούν στοιχεία της δικογραφίας στην ενδιαφερόμενη, διαπιστώνεται ότι δεν έχει διερευνηθεί καν το περιστατικό ούτε έχει γίνει καμία ανακριτική πράξη για την ουσία της υπόθεσης".
Που κολλάει σε όλα αυτά το Π. Τατσόπουλος που αναφέραμε αρχικά; Στην ανάγκη που αισθάνθηκε να απαντήσει στην αγωνίστρια δικηγόρος, όταν αυτή και ενώ ακόμα νοσηλευόταν, θεώρησε σκόπιμο να γράψει ένα μήνυμα σε τόπο κοινωνικής δικτύωσης, ευχαριστώντας όσους/σες τις συμπαραστάθηκαν στο πρόβλημα υγεία που αντιμετωπίζει, δίνοντας παράλληλα υπόσχεση στους συναγωνιστές της ότι «θα ξαναβρεθούμε στο δρόμο».
Με την διαφορά ότι αυτοί που θα καταλήξουν σ' αυτό το συμπέρασμα δεν θα είναι κάποιοι εξωγήινοι που αναφέρει ο παραλογοτέχνης.
+ σχόλια + 3 σχόλια
Ο εν λόγω Τατσόπουλος -κι όχι μόνον αυτός- αντιπροσωπεύει στον τομέα της επικαιρικής- εμπορικής, λεγόμενης σύγχρονης "λογοτεχνίας", την αγιάτρευτη παρακμή και το σάπισμα, την πλήρη φθορά και το συνακόλουθο οριστικό εκφυλισμό και παρασιτισμό ολόκληρης της τωρινής αστικής "μοδάτης τέχνης" κάθε μορφής. Της "τέχνης" εκείνης που βρίσκεται συνειδητά δοσμένη στη δούλεψη των συμφερόντων του κατάμαυρου καπιταλιστικού καθεστώτος. Και ταυτόχρονα η περίπτωση της συμπεριφοράς Τατσόπουλου προς την αγωνίστρια δικηγόρο που περιγράφεται στο άρθρο σας, είναι ένα τυπικό δείγμα της νοοτροπίας, του ήθους, της πολιτικής και κοινωνικής συμπεριφοράς όλων των παρόμοιων και αντίστοιχων εκπροσώπων κάθε τέτοιας "τέχνης" των καιρών μας που υπηρετεί την εκμετάλλευση και τη σκλαβιά των λαών. Αυτού του είδους η απροκάλυπτη σαπίλα, που εμφανίζεται ακόμη στο προσκήνιο ως "τέχνη", ευνόητο είναι ότι θα σαρωθεί και θα ξεριζωθεί μία για πάντα, μαζί με όλα τα αντίστοιχα γνωρίσματα του παρασιτικού καπιταλισμού σε όλους τους τομείς, μόνο εφόσον η προλεταριακή επανάσταση τσακίσει επιτέλους το κοινωνικό αυτό καθεστώς από τη βάση ως την κορυφή του, δίνοντας ανάσα ζωής στην -ταλαίπωρη πια- υπόδουλη ανθρωπότητα. Τότε δημιουργείται νέα βάση για να ανθίσει ξανά μια πραγματική Τέχνη για τον εργαζόμενο άνθρωπο και την κοινωνία του, μια τέχνη που σήμερα είναι μειοψηφία και υπό διωγμόν στον τόπο μας, και να εμφανιστούν ξανά σπουδαίοι τεχνίτες του Λόγου,υποδείγματα για τους ανθρώπους της νέας σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής κοινωνίας. Όσο κι αν σήμερα φαντάζει μακρινή μια τέτοια προοπτική, ωστόσο είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να εξακολουθήσει να υπάρχει αληθινή τέχνη και γνήσιος ανθρωπιστικός πολιτισμός στην υπηρεσία της πανανθρώπινης λευτεριάς,ζωής και ευτυχίας.
Συμφωνοι σε ολα, φιλε Νικο. Αλλά οχι και να ασχολουμαστε με τον γελοιο, σοβαρα!!!Πραγματι ειναι ενα απο τα πολλα παραδειγματα της πολιτικης και κοινωνικης παρακμης. Ομως φυλαξου...μηπως εχει ελθει η σειρα του αλλου 50%! Το ατομο εχει ξεφυγει τελειως. Καλη επ-ανασταση.
Τώρα μόλις είδα το σχόλιό σου, φίλε John. Σίγουρα πρέπει να φυλαγόμαστε - και πολύ καλά, μάλιστα- από τον κίνδυνο που δικαίως επισημαίνεις. Δεν παλεύουμε για να αντικαταστήσουμε τη γελοιότητα του σήμερα με κάποια άλλη, διαφορετικού προσωπείου,αλλά εξίσου βλαβερή για τους σκοπούς μας. Κάθε άλλο! Άλλωστε η βάση για μια νέα αληθινά επαναστατική τέχνη είναι η βαθιά γνώση του ιστορικού γίγνεσθαι και η συνειδητή συμμετοχή στον αγώνα για την επαναστατική αλλαγή του. Η επανάσταση και η οικοδόμηση μιας νέας κοινωνικής πραγματικότητας είναι η αναγκαία προϋπόθεση για να μπορέσει να αναπτυχθεί και να κυριαρχήσει η αληθινή κοινωνική- ρεαλιστική Τέχνη, η Τέχνη που πηγαίνει μπροστά την ίδια τη Ζωή. Ενώ η διαρκής κριτική και αυτοκριτική σε όλους τους τομείς, και βεβαίως στο χώρο των τεχνών, μπορεί να μας απαλλάξει από ανεπιθύμητα φάλτσα,κυρίως δε από εγωισμούς, ύπουλους καριερισμους,φραξιονισμούς και στεγανά ιδιαίτερων ατομικών συμφερόντων, γραφειοκρατικούς στείρους φορμαλισμούς, αηδιαστικές κολακείες, υποκρισίες κι άλλα τέτοια δηλητηριώδη φρούτα, που δεν έχουν σχέση με το σοσιαλισμό, τα ιδανικά και τους στόχους του. Προπάντων δε η τέχνη όπως κι όλη η γνώση πρέπει να γίνει κτήμα κι αντικείμενο ενεργού ενασχόλησης των πλατύτερων λαϊκών μαζών.Μια αληθινή αναγέννηση στον τομέα της γνώσης και του πολιτισμού να σαρώσει τη σκουριά, τη μούχλα,τη ρουτίνα κάθε μορφής. Κι αυτό θα είναι φυσικά μια τεράστια μάχη, γιατί κάθε νέα κοινωνία στη γεννησή της κουβαλά ακόμη μπόλικα βαρίδια της παλιάς. Παλεύει δε ασυμβίβαστα ενάντια σε τέτοια βαρίδια για να απαλλαγεί οριστικά από δαύτα, κυρίως στον τομέα της νοοτροπίας και των συνηθειών που μας αφήνει αμανάτι επιζήμιο,το χτες. Θα συμφωνήσω λοιπόν απόλυτα μαζί σου και στην ευχή που δίνεις: Και σήμερα κι αύριο και μεθαύριο και πάντα: καλή επ-ανάσταση των λαών. Και καλή χρονιά,σε όλους και σε σένα ιδιαιτέρως, φίλε John.
Δημοσίευση σχολίου