Ενας υπέροχος άνθρωπος, μια καταπληκτική λαϊκή φωνή, ένας πραγματικός μάγκας γεννιέται σαν σήμερα στις 2 Απρίλη του 1948. Ο Δημήτρης Μητροπάνος.
Είδε το πρώτο φως σε μια συνοικία των Τρικάλων, στην Αγία Μονή, και από πιτσιρικάς ρίχτηκε στην βιοπάλη για να βοηθήσει οικονομικά την οικογένεια του.
Πάντα με το τραγούδι στο στόμα, εργάστηκε σαν σερβιτόρος, αργότερα σε ξυλουργείο και πριν τελειώσει το γυμνάσιο βρέθηκε σε λαϊκό πάρκο δουλεύοντας σαν τραγουδιστής.
Παιδί αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ που διώχθηκαν σκληρά από το αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του, μας χάρισε με την μοναδική του φωνή τραγούδια στα οποία βρήκαν έκφραση οι αγώνες, οι έρωτες, οι νταλγκάδες, τα μεράκια και η αγωνία ενός ολόκληρου λαού για ζωή.
Γνήσιος, πραγματικός μάγκας, ατόφιος, ο Δ. Μητροπάνος ερμήνευσε υπέροχα λαϊκά τραγούδια που όλοι έχουμε αγαπήσει, ανεπανάληπτα σπαραχτικά ζεϊμπέκικα, τραγούδια μεγάλων δημιουργών, απρόβλεπτες μπαλάντες και ξεχωριστές σύγχρονες λαϊκότροπες δημιουργίες.
Ο Δημήτρης Μητροπάνος θα γνωρίσει από παιδί τη λύσσα του αστικού κράτους κατά των κομμουνιστών και των οικογενειών τους και θα έλθει στην Αθήνα σε πολύ νεαρή ηλικία έχοντας στις αποσκευές του τη λατρεία του για το τραγούδι και παράλληλα γνωρίζοντας την ταξική του θέση οργανώνεται στην νεολαία "Λαμπράκη".
Στη μακρόχρονη πορεία του στο ελληνικό τραγούδι, συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους δημιουργούς του λαϊκού αλλά και του έντεχνου τραγουδιού. (Γιώργος Ζαμπέτας, Μίκης Θεοδωράκης, Δήμος Μούτσης, Απόστολος Καλδάρας, Λάκης Παπαδόπουλος, Μάριος Τόκας, Σπύρος Παπαβασιλείου, Τάκης Μουσαφίρης), προσφέροντας μας μοναδικά τραγούδια χωρίς ημερομηνία λήξης.
Πέθανε σε ηλικία 64 ετών, στο νοσοκομείο Υγεία, στις 17 Απρίλη 2012, εμφανίζοντας πνευματικό οίδημα.
Ο Δημήτρης Μητροπάνος στάθηκε δίπλα στο ΚΚΕ παρά τις όποιες διαφωνίες ή επιφυλάξεις είχε και δεν δίσταζε να τις εκφράζει ακόμα και μέσα από τον «Ριζοσπάστη» (31/12/2005):
«Από μια πλευρά θεωρώ μπας και είναι και λίγο καλό να ξυπνήσουμε και λίγο και να δούμε τι γίνεται, πού βαδίζουμε, πού πάμε, γιατί κάπου βολευτήκαμε, κάπου είπαμε εντάξει, είμαστε καλά, νόμιμο το ΚΚΕ, νόμιμο το ένα, νόμιμο το άλλο, όμως παραγίναμε νόμιμοι. Ισως μας ξυπνήσει λίγο και να ξαναμάθουμε να αγωνιζόμαστε. Καλό θα μας κάνει».
Είδε το πρώτο φως σε μια συνοικία των Τρικάλων, στην Αγία Μονή, και από πιτσιρικάς ρίχτηκε στην βιοπάλη για να βοηθήσει οικονομικά την οικογένεια του.
Πάντα με το τραγούδι στο στόμα, εργάστηκε σαν σερβιτόρος, αργότερα σε ξυλουργείο και πριν τελειώσει το γυμνάσιο βρέθηκε σε λαϊκό πάρκο δουλεύοντας σαν τραγουδιστής.
Παιδί αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ που διώχθηκαν σκληρά από το αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του, μας χάρισε με την μοναδική του φωνή τραγούδια στα οποία βρήκαν έκφραση οι αγώνες, οι έρωτες, οι νταλγκάδες, τα μεράκια και η αγωνία ενός ολόκληρου λαού για ζωή.
Γνήσιος, πραγματικός μάγκας, ατόφιος, ο Δ. Μητροπάνος ερμήνευσε υπέροχα λαϊκά τραγούδια που όλοι έχουμε αγαπήσει, ανεπανάληπτα σπαραχτικά ζεϊμπέκικα, τραγούδια μεγάλων δημιουργών, απρόβλεπτες μπαλάντες και ξεχωριστές σύγχρονες λαϊκότροπες δημιουργίες.
Ο Δημήτρης Μητροπάνος θα γνωρίσει από παιδί τη λύσσα του αστικού κράτους κατά των κομμουνιστών και των οικογενειών τους και θα έλθει στην Αθήνα σε πολύ νεαρή ηλικία έχοντας στις αποσκευές του τη λατρεία του για το τραγούδι και παράλληλα γνωρίζοντας την ταξική του θέση οργανώνεται στην νεολαία "Λαμπράκη".
Στη μακρόχρονη πορεία του στο ελληνικό τραγούδι, συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους δημιουργούς του λαϊκού αλλά και του έντεχνου τραγουδιού. (Γιώργος Ζαμπέτας, Μίκης Θεοδωράκης, Δήμος Μούτσης, Απόστολος Καλδάρας, Λάκης Παπαδόπουλος, Μάριος Τόκας, Σπύρος Παπαβασιλείου, Τάκης Μουσαφίρης), προσφέροντας μας μοναδικά τραγούδια χωρίς ημερομηνία λήξης.
Πέθανε σε ηλικία 64 ετών, στο νοσοκομείο Υγεία, στις 17 Απρίλη 2012, εμφανίζοντας πνευματικό οίδημα.
Ο Δημήτρης Μητροπάνος στάθηκε δίπλα στο ΚΚΕ παρά τις όποιες διαφωνίες ή επιφυλάξεις είχε και δεν δίσταζε να τις εκφράζει ακόμα και μέσα από τον «Ριζοσπάστη» (31/12/2005):
«Από μια πλευρά θεωρώ μπας και είναι και λίγο καλό να ξυπνήσουμε και λίγο και να δούμε τι γίνεται, πού βαδίζουμε, πού πάμε, γιατί κάπου βολευτήκαμε, κάπου είπαμε εντάξει, είμαστε καλά, νόμιμο το ΚΚΕ, νόμιμο το ένα, νόμιμο το άλλο, όμως παραγίναμε νόμιμοι. Ισως μας ξυπνήσει λίγο και να ξαναμάθουμε να αγωνιζόμαστε. Καλό θα μας κάνει».
Δημοσίευση σχολίου