Πέρασαν κιόλας 8 χρόνια ... Οχτώ χρόνια από τότε που ο Παύλος "έχτισε μια φωλιά στον ουρανό", μα και μια φωλιά στην καρδιά μας, για να τον κουβαλάμε μέσα μας, συνοδοιπόρο στους αντιφασιστικούς αγώνες, συνεργό στο όνειρο για δικαιοσύνη και λεφτεριά ...
Λένε πως, "οι άνθρωποι πεθαίνουν όταν σβήνει η μνήμη τους"... Μα η θύμηση του Παύλου μένει ατόφια, να πυροδοτεί την οργή μας, κάθε φορά που τα γεννήματα του φιδιού σηκώνουν κεφάλι, μένει αναλλοίωτη να ατσαλώνει τη θέληση μας, για διαρκή αγώνα ενάντια στη σαπίλα του φασισμού.
Πέρασαν κιόλας 8 χρόνια ...
Οχτώ χρόνια, που λέξεις ακριβές, "Μάνα", "αξιοπρέπεια'', "αγώνας", "δύναμη", "λεβεντιά", πήραν την μορφή της κ. Μάγδας Φύσσα, της Μάνας του αδικοχαμένου Παύλου, της δικής μας μονάκριβης Μάνας ...
Η σκέψη μας την αγκαλιάζει σήμερα σφιχτά, με πόνο, αγάπη, σεβασμό ... ΜΑΝΑ, ΚΟΥΡΑΓΙΟ.
Δημοσίευση σχολίου