Οσοι/ες είδαμε το συγκλονιστικό -κατά την υποκειμενική μου άποψη- ιστορικό ντοκιμαντέρ του σ. Τάσου Κατσαρού: "Αναζητώντας το χρυσάφι του χρόνου", ξαναθυμηθήκαμε αυτά που η επικρατούσα καθεστωτική ιστοριογραφία θέλει να αποκρύψει να παραποιήσει και να αναθεωρήσει.
Οτι δηλαδή ο αστικός πολιτικός κόσμος της χώρας αμέσως μετά την κατάληψη της Ελλάδας από τα στρατεύματα του άξονα έχει να επιδείξει ένα φάσμα συμπεριφορών και πρακτικών που ξεκινά από την... επένδυση στη φυγή ως την ανοιχτή συνεργασία με τους κατακτητές. (Από τον ερχόμενο Σεπτέμβρη το ιστορικό ντοκιμαντέρ σ. Τάσου θα προβληθεί σε μια σειρά κινηματικούς χώρους στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα).
Κι αυτό την στιγμή που οι κομμουνιστές στην κατεύθυνση των κελευσμάτων της Κομμουνιστικής Διεθνούς και με βάση τις αποφάσεις της 6ης Ολομέλειας του ΚΚΕ συγκροτούν τις πρώτες αντιστασιακές οργανώσεις στην Ελλάδα για να αντισταθούν στους κατακτητές.
Αυτά σαν εισαγωγή για να αναφερθούμε στο γεγονός ότι σαν σήμερα στις 3 Ιούλη 1942, εκτελέσθηκαν στην περιοχή του αεροδρομίου της Μίκρας για την υπέροχη αντιστασιακή τους δράση κατά των Γερμανών κατακτητών, οι φλογεροί νεολαίοι αγωνιστές της Ελευθερίας, Μιχάλης Καράνταης και Χρήστος Βακαλόπουλος. Η κατηγορία; Ότι υπήρξαν μέλη μιας ομάδας σαμποτέρ της εθνικοαπελευθερωτικής οργάνωσης «Ελευθερία» που είχε δημιουργηθεί στη Θεσσαλονίκη στις 15 Μάη 1941 αποτελώντας την πρώτη οργάνωση αντίστασης κατά των Ναζί στην κατεχόμενη Ευρώπη. Και δεν ήταν οι μόνοι αγωνιστές που προστέθηκαν στον πάνθεο των ηρώων της τάξης μας.
Δημοσίευση σχολίου