Τη δική μας Παναγιά προσκυνάμε σήμερα στον Έβρο, ζωντανή-νεκρή, με το άψυχο σώμα του μικρού παιδιού της αγκαλιά.
Μάνα προσφύγισσα, ζωή και πατρίδα προσδοκούσε για τα σπλάγχνα της. Τώρα ένα κομμάτι γης αναζητά την "καρδούλα της καρδιάς της" να θάψει.
Και μεις ... λόγια ψάχνουμε, να μιλήσουμε για τούτη την ανέμελη αναλγησία, που μας κυβερνά.
Για την ανείπωτη απονιά, που αναίσχυντα, αποτρόπαια αισχρά περιφέρουν σε ειδυλλιακά τοπία και ήρεμες θάλασσες. Γη και θάλασσες, που σε απέραντους τάφους έχουν μετατρέψει με τις πολιτικές του θανάτου που όρισαν.
Και τώρα, τη μάνα -Αντιγόνη μόνη άφησαν το άταφο σώμα του παιδιού της στο νερό να κρατά, του θανάτου τη σήψη πρόσκαιρα να διώξει.
Ατέρμονη αρχαία τραγωδία χωρίς κάθαρση, χωρίς έλεος, σε μια χώρα που οι ηθικοί νόμοι θάφτηκαν μαζί με τους ανθρώπινους. Μια χώρα που σβήνει εκκωφαντικά στα ερείπια ενός χαμένου πολιτισμού. Μια χώρα βορά σε ανήθικους διεφθαρμένους άρχοντες, με θεατές μοιραίους και άβουλους υπηκόους.
Υ.Γ. Ζητείται αριστερά, να τιμήσει την ιδεολογία της και τους αγώνες των ανθρώπων της, να βγει μπροστάρισσα και να δώσει λύση σε τούτο το τρομακτικό δράμα.
Δημοσίευση σχολίου