Ενας εξαναγκασμός σε παραίτηση γιατρού του ΕΣΥ, κινητοποιεί τον λαϊκό παράγοντα στο Ρέθυμνο.

Αποτελεί σφοδρό ράπισμα στον υπουργό υγείας Θάνο Πλεύρη, αλλά και συνολικά στην κυβέρνηση. το κείμενο με τίτλο "Παραιτούμαι από το ΕΣΥ ή μάλλον εξαναγκάζομαι σε παραίτηση" που ανάρτησε στον λογαριασμό της στο f/b η διευθύντρια της Παθολογικής κλινικής του νοσοκομείου Ρεθύμνου Ελένη Ιωαννίδου, Το ίδιο συγκλονιστικά ήταν και τα λεγόμενα της στην τηλεοπτική εκπομπή της Αναστασίας Γιάμαλη, στην οποία εμφανίστηκε πριν λίγες μέρες. 

 

Το μόνο αισιόδοξο που υπάρχει σ' αυτή την περίπτωση είναι ότι με την επιστολή που έδωσε στην δημοσιότητα η γιατρός που αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το ΕΣΥ, κινητοποιήθηκε ο λαϊκός παράγοντας. Ετσι χτες εκατοντάδες πολίτες του Ρεθύμνου ανταποκρίθηκαν μαζικά στο κάλεσμα για την υπεράσπιση του ιδρύματος και της δημόσιας υγείας, σχηματίζοντας ανθρώπινη αλυσίδα γύρω από το Νοσοκομείο Ρεθύμνου, διαμαρτυρόμενοι για την υποστελέχωση του νοσοκομείου και την συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης να απαξιώσει το ΕΣΥ. (Είναι από τις ειδήσεις που για τα καθεστωτικά ΜΜΕ είναι ανύπαρκτες). 

Ας αφήσουμε την γιατρό Ελένη Ιωαννίδου να μας περιγράψει την κατάσταση που βίωνε, μέσα από απόσπασμα συνέντευξης που έδωσε στην εφημερίδα "Documento":

Υπηρετώ το ΕΣΥ 20 χρόνια. Τα τελευταία έξι είμαι διευθύντρια της παθολογικής κλινικής. Η παραίτησή μου είναι η αναπόφευκτη κατάληξη ενός αγώνα τριών τεσσάρων χρόνων για επιβίωση με αξιοπρέπεια μες στο ΕΣΥ. 

Προφανώς και η δυσκολία στην απόφασή μου έχει να κάνει με το γεγονός ότι πρέπει να εγκαταλείψω αυτό που κάνω τόσα χρόνια και το αγαπώ, τους ασθενείς και την κλινική μου, γιατί δεν αντέχω πλέον να δουλεύω με αυτό τον τρόπο. Να εγκαταλείψω τα όνειρά μου για αυτή την κλινική και τους προσωπικούς μου στόχους.

Στην κλινική μου τα τελευταία χρόνια ήμασταν από δύο έως στην καλύτερη περίπτωση τέσσερις γιατροί για έξι οργανικές θέσεις. Εχουμε βάλει πλάτη αμέτρητες φορές κάνοντας οχτώ και εννιά εφημερίες τον μήνα, περικόβοντας ρεπό. Εχουμε φάει μια πανδημία στην πλάτη πρακτικά χωρίς καμιά ενίσχυση. 

Και μόνο το γεγονός ότι η υπηρεσία μού οφείλει 170 μέρες κανονικής άδειας δείχνει την πίεση που είχα βιώσει όλα αυτά τα χρόνια. 

Και φτάνουμε σήμερα με άλλο ένα εντέλλεσθε για υπερεφημέρευση, με αυταρχική επιβολή εφημεριών, διακομιδών διασωληνωμένων ασθενών και κυρίως χωρίς καμιά προοπτική αλλαγής αυτής της κατάστασης. 

Διά στόματος διοικητικών αρχών δεν υπάρχει σχέδιο προκηρύξεων, δεν υπάρχει σχέδιο κινήτρων, δεν υπάρχει σχέδιο μόνιμης απόσπασης κάποιου γιατρού. Αντίθετα υπάρχει σχέδιο αποσπασματικών και της τελευταίας στιγμής μετακινήσεων γιατρών για εφημερίες, ακόμη και τώρα που έχουν μείνει δύο γιατροί και η κλινική πρακτικά δεν μπορεί να λειτουργήσει. Το θέμα είναι να υπάρχει ένα όνομα στο πρόγραμμα εφημεριών. Δεν μας ενδιαφέρει η τακτική λειτουργία. Δεν μας ενδιαφέρει η ποιότητα της δουλειάς ούτε η σωστή φροντίδα των αρρώστων.

Εφυγα γιατί δεν μπορώ να αντέξω πια αυτά τα ωράρια εργασίας, γιατί δεν μπορώ να βλέπω τη δουλειά μου να υποβαθμίζεται, γιατί δεν μπορώ να ζήσω με αυτά τα χρήματα και η πολιτεία μου λέει να πάρω τα επιπλέον από τους ασθενείς, δουλεύοντας ακόμη περισσότερο.