Του Γιώργου Κ. Καββαδία*«Είναι η μεγαλύτερη κοινωνική αδικία να πληρώνεται 100 ΕΥΡΩ λιγότερα το μήνα από τον ανειδίκευτο εργάτη ο εκπαιδευτικός». Αναφέρει μεταξύ άλλων ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ μιας από τις μεγαλύτερες Ομοσπονδίες του δημόσιου τομέα με ιστορία που τα τελευταία χρόνια στιγματίζεται από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία.
Η παραπάνω θέση είναι ενδεικτική και αποτελεί τεκμήριο κοινωνικού κανιβαλισμού. Το πρόβλημα του προέδρου της ΟΛΜΕ είναι αν παίρνουν μεγαλύτερο μισθό οι ανειδίκευτοι εργάτες! Η κοινωνική αδικία, κατά τον «εκπρόσωπο των εκπαιδευτικών» ορίζεται από την όποια διαφορά υπάρχει στον μισθό μεταξύ του ανειδίκευτου εργάτη και του εκπαιδευτικού»!
Τι να πει κανείς μόνο ντροπή για τέτοιες τοποθετήσεις – κηρύγματα κοινωνικού κανιβαλισμού. Τα ίδια είχε πει ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία σε συνέντευξη τύπου στις 12 Οκτώβρη 2022.
Συγκεκριμένα, ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ Ν. Κωνσταντίνου αναφερόμενος στην οικονομική κατάσταση των εκπαιδευτικών τόνισε: «Να σας πω χαρακτηριστικά ότι ο κατώτατος μισθός είναι 713 ευρώ επί 14 μήνες. Ο πρωτοδιοριζόμενος εκπαιδευτικός παίρνει μισθό 730 επί 12 μήνες. Αν βάλουμε το 713 επί 14 δια 12, βλέπουμε ότι ο κατώτατος μισθός είναι 830 ευρώ, 100 ευρώ πάνω από το μισθό του εκπαιδευτικού. Αν αυτό δεν είναι κοινωνικό πρόβλημα και κοινωνική αδικία, τότε τι είναι;» διερωτήθηκε. Έχουν ξεφύγει οι γραφειοκράτες της ΟΛΜΕ και το αποδεικνύουν καθημερινά ντροπιάζοντας τον κλάδο των καθηγητών και αμαυρώνοντας την ιστορία των εκπαιδευτικών αγώνων.
Αντί να προβάλει δίκαια αιτήματα των εκπαιδευτικών που έχουν διατυπωθεί μέσα από τις διαδικασίες του συνδικαλιστικού κινήματος για αυξήσεις μισθών και αξιοπρεπή διαβίωση προτίμησε ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ να δημοσιοποιήσει τη γραμμή της ΔΑΚΕ για κακοπληρωμένους εκπαιδευτικούς κάνοντας σύγκριση με τους ανειδίκευτους εργάτες. Μια σύγκριση βαθιά αντιδραστική, προσβλητική και διχαστική απόρροια ενός κοινωνικού κανιβαλισμού.
Συνάμα τα στοιχεία είναι ανακριβή και ψευδή, αν και αυτό καμιά σημασία δε έχει. Γιατί τα 713 ευρώ είναι μικτά για τον ανειδίκευτο εργάτη, ενώ τα 740 για τον εκπαιδευτικό είναι καθαρά... Να θυμίσουμε άλλωστε ότι για τα μισθολογικά και άλλα αιτήματα των εκπαιδευτικών η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ απορρίπτει κάθε αγωνιστική πρόταση για κινητοποιήσεις και αγώνες βάζοντας πλάτη στην κυβερνητική πολιτική, εκτός από κινητοποιήσεις «χαμηλών πτήσεων» που είναι ανώδυνες για την πολιτική εξουσία.
Στο ίδιο άρθρο διαφημίζει την κυβερνητική πολιτική στη διάρκεια της πανδημίας αναφερόμενος «στο τιτάνιο έργο της τηλεκπαίδευσης»! Άλλωστε το δήλωσε καθαρά ο πρόεδρος Ν. Κωνσταντίνου: οι εκπαιδευτικοί ενώ «έβαλαν πλάτη» τα χρόνια της πανδημίας, «αυτό δεν εκτιμήθηκε ουσιαστικά από την Πολιτεία». Με άλλα λόγια στήριξαν και στηρίζουν την κυβερνητική πολιτική. Μια πολιτική που αναγκάζει πολλούς εκπαιδευτικούς να μετακινούνται ακόμα και σε 5 σχολεία και από το ένα χωριό στο άλλο διανύοντας ατέλειωτα χιλιόμετρα! Για ένα γλίσχρο μισθό που ισοδυναμεί μόλις με το 19% του συναδέλφου τους στο Λουξεμβούργο ή το 53% στην Κύπρο και το 58% του μέσου όρου των χωρών της Ευρώπης.
Για αυτό και:
Ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ και ο κυβερνητικός συνδικαλισμός κάθε απόχρωσης συσπειρώνεται έχοντας στηρίξει κατά βάση την κυβερνητική πολιτική με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις ηλεκτρονικές εκλογές – παρωδία της κυβέρνησης και της υπουργού παιδείας Ν. Κεραμέως για τους αιρετούς εκπροσώπους του κλάδου στα Υπηρεσιακά Συμβούλια. Επιβεβαιώνουν την άρνησή τους να εναντιωθούν στις πολιτικές της κυβέρνησης και της Υπουργού Παιδείας που επιδιώκουν να μετατρέψουν το σχολείο σε επιχείρηση και να επιβάλλουν το διχασμό και την κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών.
Αποδέχονται την αξιολόγηση και ουσιαστικά την εφαρμογή των ΥΑ για Μέντορες/Συντοσνιστές/ Εκπαιδευτικού Ομίλους. Με ψήφους των ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ αρνούνται να κηρύξουν απεργία – αποχή από την υλοποίηση των υπουργικών αποφάσεων. Άλλωστε στο 20ο Συνέδριο γράφτηκε μια μαύρη σελίδα στην ιστορία της ΟΛΜΕ, αφού ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ ολοκλήρωσαν το πραξικόπημα ανατρέποντας θέσεις του κλάδου ενάντια στην αξιολόγηση/αυτοαξιολόγηση περνώντας τη γραμμή της υφυπουργού παιδείας Ζ. Μακρή, όπως την είχε προαναγγείλει από τον Μάρτη του 2022, όταν δήλωνε: ”Θα τα βρούμε με τους συνδικαλιστές για τον τρόπο εφαρμογής της αξιολόγησης»
Θέλουν τον κλάδο να στέκει στη γωνία βουβός και ακίνητος, μια ιστορική Ομοσπονδία να βρίσκεται σε παρατεταμένο καθεστώς παραλυσίας! Καταδεικνύουν έτσι ότι οι παρατάξεις του πρώην και νυν κυβερνητικού μηχανισμού ότι δεν είναι παρά μόνο μηχανισμοί εκλογικοί, μηχανισμοί εξαχρείωσης συνειδήσεων και χειραγώγησης των εκπαιδευτικών. Παρατάξεις που λειτουργούν ως ιμάντες μεταβίβασης της κομματικής γραμμής με κοινό στόχο την παραπέρα αποσυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος και στήριξη της εκπαιδευτικής πολιτικής, όπως υπαγορεύεται από ΕΕ – ΟΟΣΑ - ΔΝΤ .
Στον δρόμο του αγώνα
Μπροστά στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς οι εκπαιδευτικοί χρειάζεται να συσπειρωθούν στα σωματεία τους. Το εκπαιδευτικό κίνημα οφείλει να αντισταθεί με προσανατολισμό την ανατροπή των αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων και της πολιτικής κυβέρνησης - Ε.Ε. - Ο.Ο.Σ.Α. Να συμβάλουμε στη διαμόρφωση ενός μορφωτικού κοινωνικού κινήματος που θα διεκδικεί έναν «άλλο» ρόλο για τον εκπαιδευτικό και την εκπαίδευση.
* Ο Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος στο 3ο ΓΕΛ Κερατσινίου, μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά, μέλος της ΣΕ του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης» του Εκπαιδευτικού Ομίλου.
Δημοσίευση σχολίου