Αυτό το ρεπορτάζ μπορεί να είναι το τελευταίο. Αύριο θα έχουμε τη «μοιραία» συνάντηση με το σιωνιστικό ναυτικό, οπότε μπορεί να μην υπάρχει δυνατότητα επικοινωνίας.
Από τις 5 τα χαράματα άρχισαν να μαζεύονται τα ΜΜΕ στην προβλήτα όπου είναι δεμένα τα σκάφη μας. Εχουμε ανακοινώσει ώρα απόπλου τις 8 το πρωί, όμως θέλουν συνεντεύξεις και πλάνα και έρχονται από πιο πρωί. Αντιμετωπίζουν πλέον την αποστολή σαν ένα σημαντικό πολιτικό γεγονός. Από τη στιγμή που πατήσαμε το πόδι μας στη Λάρνακα μας καλούν συνεχώς σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, μας ζητούν συνεντεύξεις για εφημερίδες.
Το Κυπριακό Εμιγκρέισον κάνει έλεγχο διαβατηρίων. Παίρνουμε απόπλου από Λάρνακα με προορισμό Γάζα. Εξ ορισμού αυτό το έγγραφο είναι ιστορικό. Από το 1967 έχει να πάει πλοίο στη Γάζα. Δεν ξέρω αν εμείς θα φτάσουμε (πολύ χλομό το κόβω), αλλά τουλάχιστον αποδείξαμε πως ο αποκλεισμός είναι εντελώς παράνομος. Οι Κυπριακές Αρχές θεώρησαν νόμιμο το αίτημά μας και το ικανοποίησαν, απορρίπτοντας στην πράξη το πλάγιο αίτημα των Σιωνιστών να μη μας δώσουν απόπλου για Γάζα. Κι αν δεν τα καταφέρει αυτή η αποστολή, θα τα καταφέρει κάποια άλλη. Αυτό είναι το μήνυμα που μας έρχεται και από τη Γάζα.
Κάτι τα γραφειοκρατικά, κάτι μια ψιλοβλάβη στη μηχανή μας που έπρεπε να διορθωθεί, σαλπάρουμε στις 10 παρά 10 αντί για τις 8. Οι κύπριοι δημοσιογράφοι μας αποχαιρετούν συγκινημένοι. Μιλάμε για πραγματική συγκίνηση, όχι για υποκρισία. Ακόμα και άνθρωποι του Λιμενικού μας ψιθυρίζουν ότι είναι μαζί μας. Μου συνέβη να δίνω συνέντευξη σε κυπριακή εφημερίδα και ο δημοσιογράφος να μου κάνει ερωτήσεις με λυγμούς. Πρέπει επίσης να πω, ότι συνεχή ήταν τα τηλεφωνήματα από συντρόφους των Χανίων και της Σητείας, που θεωρούν αυτή την αποστολή και δική μας υπόθεση. Οι δύτες του Λιμενικού έκαναν μια τελευταία βουτιά και έλεγξαν τα σκάφη πριν σαλπάρουμε. Δε βρήκαν τίποτα.
Mε επικεφαλής τους Παλαιστίνιους της αποστολής οι εθελοντές μπαίνουν στα πλοία τραγουδώντας κάποιο τραγούδι που μιλά για τη Γάζα. Εμείς είμαστε απασχολημένοι με τις τεχνικές λεπτομέρειες του απόπλου και δεν παίρνουμε μέρος. Για να πω την πλήρη αλήθεια, όμως, δεν τα πολυγουστάρουμε αυτά τα τηλεοπτικά-ακτιβιστικά. Ο πυρήνας του ελληνικού τμήματος της αποστολής λειτουργεί πολιτικά και ήδη έχουμε καταφέρει να διαμορφώσουμε ένα δικό μας τρόπο συναπόφασης και παρέμβασης.
Βγαίνοντας από το λιμάνι της Λάρνακας μας συνοδεύει περιπολικό του Λιμενικού της Κύπρου. Μας βγάζει μέχρι εκεί που αρχίζουν τα διεθνή χωρικά ύδατα. Μετά την ένταση του απόπλου έρχεται η πρώτη εκτόνωση. Οι άνθρωποι που είμαστε από την αρχή του ταξιδιού μαζί αγκαλιαζόμαστε. Ο Βαγγέλης ο Πισσίας, ο Πολ Λαρούντι, ο Τάκης ο Πολίτης, ο Γιάννης ο Καρυπίδης, ο Νίκος ο Μπόλος, ο υποφαινόμενος. Αισθανόμαστε μια πρώτη δικαίωση. Καταφέραμε να φέρουμε τα πλοία στην Κύπρο και τώρα ξεκινάμε για το τελικό ταξίδι.Μαζί μας ο Γιώργης, ο καπετάνιος μας, που τήρησε την υπόσχεσή που έδωσε στην αρχή: «Εγώ θα σας πάω μέχρι την Κύπρο κι άμα γουστάρω την παρέα, θα έρθω και μέχρι κάτω». Ο Γιώργης γούσταρε την παρέα, ο Γιώργης κατάλαβε πολύ καλά το σκοπό αυτής της αποστολής, ο Γιώργης είναι φτιαγμένος από εκείνη την πάστα των ανθρώπων της θάλασσας που έχουν φιλότιμο, λεβεντιά, αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη. Από σήμερα πιλοτάρει το σκάφος φορώντας το μπλουζάκι που γράφει στα αραβικά και τα αγλικά «Η Γάζα στο μυαλό μας».
Εκτός από τον καπετάνιο μας, από σήμερα έχουμε μαζί μας και τον βουλευτή Τάσο Κουράκη, όπως ήδη σας έχω ενημερώσει.
Η ώρα είναι περίπου 4:30, το πρώτο μίτινγκ για την τακτική έγινε στις 11 το πρωί, το δεύτερο ορίστηκε για τις 3, αλλά δεν το βλέπω ούτε για τις 8. Ο καιρός δεν είναι καθόλου φιλικός για τους φίλους μας. Εχει 3 μποφόρ γεμάτα, αλλά φυσάει δυτικός και μεις πηγαίνουμε νότια. Ετσι, ο καιρός μας χαστουκίζει από το πλάι και οι μισοί έχουν πέσει τέζα. Το τρεχαντήρι μας δείχνει το μεγαλείο της παραδοσιακής μεσογειακής ναυπηγικής, αλλά οι επιβάτες του δεν είναι ψαράδες. Οι μόνοι που τη βγάζουμε φίνα είμαστε όσοι είμαστε μπαρκαρισμένοι από την αρχή, επειδή ξέρουμε το σκάφος και το στομάχι μας έχει προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της θάλασσας.
Δημοσίευση σχολίου