«Η ζωή είναι μικρή γ αυτό τώρα βρείτε έναν εραστή». Μ αυτό το σλόγκαν η ιστοσελίδα http://www.ashleymadison.com/ διαφημίζει την πραμάτεια της. Η ιστοσελίδα αυτή, απ’ ότι λέει, σου εξασφαλίζει, -αν πληρώσεις φυσικά και γίνεις μέλος της- να σου βρει ερωτικό σύντροφο για να ξεπεράσεις την «ρουτίνα» του γάμου σου.
Συνειρμικά θυμηθήκαμε το «σαλόνι» της «Ελευθεροτυπίας» όταν πριν καιρό παρουσιαζόταν με τίτλο: «Περισσότεροι από 100.000 Ελληνες αναζητούν καθημερινά συναισθηματικό σύντροφο στο Διαδίκτυο».
Είναι για να μελαγχολεί κανένας αν αληθεύει αυτό. Σίγουρα υπάρχει κοινωνική απομόνωση, ατομικισμός, πιεστική καθημερινότητα. Αυτό μπορεί να το συνδυάσεις και με το ότι την τελευταία τριετία είχαμε πενταπλασιασμό στην κατανάλωση αντικαταθλιπτικών χαπιών. Οσοι όμως δοκίμασαν να αντικαταστήσουν την έλλειψη ανθρώπινης επικοινωνίας που είχαν με "χάπια της ευτυχίας" -έτσι λένε στην γλώσσα τους τα αντικαταθλιπτικά συσκευάσματα, Tavor, Tranxene, Xanax κ.λ.π.- βρέθηκαν πιο μόνοι από ότι ήταν πριν και τα ψυχικά τους αδιέξοδα μεγάλωσαν. Και εδώ οι οργανικές παρενέργειες που έχει ο χρήστης είναι ορατές.
Αν, όντως, 100 χιλιάδες άτομα ψάχνουν μέσα απ’ το Ιντερνετ για να καλυφθούν συναισθηματικά, παίρνοντας υπ’ όψιν μας την διάδοση της χρήσης του διαδικτύου στην Ελλάδα και το επίπεδο των ατόμων που σερφάρουν η κατάσταση φαντάζει ακόμα πιο απογοητευτική.
Μήπως όμως δεν είναι εντελώς απογοητευτικό μια κοινωνία σαν την ελληνική να υπολογίζετε ότι έχει τζίρο σχεδόν 2 δισ. ευρώ το χρόνο ο «αγοραίος έρωτας»;
Μήπως δεν είναι τραγικό οι «ροζ τηλεφωνικές γραμμές» να δίνουν διέξοδο στην μοναξιά χιλιάδων ατόμων;
Το μεγάλο δράμα όμως είναι ότι ο ελληνικός λαός μοιάζει να τα παρακολουθεί όλα αυτά αδιάφορος.
Αυτή την κουλτούρα του προσφέρουν αυτή καταπίνει αμάσητοι. Και όσο δεν βάζουμε το «ΕΜΕΙΣ» πάνω απ’ το «ΕΓΩ», όσο είμαστε θεατές αυτής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, τόσο ο ατομικισμός θα επικρατεί, τόσο όχι απλώς δεν θα μπορούμε να ερωτευτούμε αλλά ούτε να ονειρευτούμε χαμογελαστά
Δημοσίευση σχολίου