Αμέσως μετά την έναρξη της συνεδρίασης, -στην αίθουσα όπου γίνεται το Εφετείο για την υπόθεση του ΕΛΑ- ο Χρήστος Τσιγαρίδας ζήτησε το λόγο και εμφανώς συγκινημένος και με τη φωνή του κάποιες στιγμές να σπάει έκανε την εξής δήλωση:«Την Πέμπτη 18 Ιούνη “έφυγε” ο Κώστας Αγαπίου. Οι περισσότεροι γνώρισαν τον Κώστα Αγαπίου μετά τη σύλληψή του το 2003, μέσα στο κλίμα που υπαγόρευαν τα παπαγαλάκια της Αντιτρομοκρατικής. Το κλίμα της τρομολαγνείας και της τρομοϋστερίας.
Δεν γνώριζαν τίποτα για την πλούσια αντιστασιακή του δράση την περίοδο της χούντας, γιατί ο Αγαπίου ήταν από εκείνους τους αγωνιστές που δεν θέλησαν να εξαργυρώσουν την αντιστασιακή τους δράση με τίτλους, αξιώματα και καριέρες στη μεταπολιτευτική περίοδο. Η αντιστασιακή δράση του Κώστα Αγαπίου ήταν ουσιαστική με τεράστιους προσωπικούς κινδύνους, και όχι σαν τη δράση που επικαλέστηκαν διάφοροι αντιστασιαζόμενοι, για να χτίσουν καριέρες ή να αποκομίσουν προσωπικά οφέλη μετά τη χούντα.
Από την πρώτη στιγμή της σύλληψής του ο Αγαπίου υπερασπίστηκε τον εαυτό του, διεκδικώντας τη αθωότητά του. Ομως, το αστικό κράτος του επεφύλαξε την τύχη που είχε προαποφασίσει γι’ αυτόν.
Μετά την αυθαίρετη προφυλάκισή του, ακολούθησε μια προαποφασισμένη καταδίκη, με εφαρμογή της ναζιστικής αρχής της συλογικής ευθύνης. Εμεινε στη φυλακή πέντε χρόνια, σε συνθήκες απομόνωσης. Πέντε χρόνια διακηρύσσοντας την αθωότητά του. Αυτά τα πέντε χρόνια, σ’ αυτές τις συνθήκες, με το δίκιο να τον πνίγει, δεν μπορεί παρά να είχαν αποφασιστική συμβολή στον κλονισμό της υγείας του.
Δεν πρέπει, επίσης να ξεχάσουμε τη συμμετοχή του σ’ αυτή την τρίτη δίκη, που αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης περιπέτειας. Δεν του επιτράπηκε να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Οντας ασθενής, πληροφορούνταν αποφάσεις που τον αφορούσαν, οι οποίες παίρνονταν ερήμην του και ερήμην του συνηγόρου της επιλογής του, ο οποίος αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Μπορούμε να φανταστούμε πώς θα αισθανόταν ο καθένας μας στη θέση του και πόσο πιο επώδυνη γινόταν γι’ αυτόν η μάχη με την αρρώστια.
Ο Κώστας Αγαπίου θα μείνει στην Ιστορία όχι μόνο σαν ένας αντιστασιακός αγωνιστής με πλούσια δράση, αλλά και σαν ένα ακόμη θύμα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας».
Ακολούθησε η Ειρήνη Αθανασάκη, που δήλωσε: «Η πολιτικοαστυνομική σκευωρία, που στήθηκε και με την ανοχή και υποστήριξη τμήματος της κοινωνίας, σε βάρος τριών ανθρώπων πέτυχε το σκοπό της όσον αφορά τον Κώστα Αγαπίου, δηλαδή κατάφερε να τον εξοντώσει σαν αποτέλεσμα της μακρόχρονης φυλάκισής του και της συνεχιζόμενης και παρατεταμένης δικαστικής περιπέτειας.
Ο Κώστας Αγαπίου σύρθηκε σ’ αυτήν την πολιτικοαστυνομική σκευωρία με μόνο και μοναδικό στοιχείο το έγγραφο της Γενικής Ασφάλειας του Καραπαναγιώτη, που αναφέρει ότι: Ο Κωνσταντίνος Αγαπίου γεννηθείς το 1947 εκ κομμουνιστού πατρός διετέλεσε μέλος της ΕΔΑ, του ΡΗΓΑ και είχε ενεργό πολιτική δράση κατά την περίοδο της χούντας. Καλό ταξίδι, φίλε μου».
Μετά από ένα μεγάλο διάλειμμα, σε αναμονή φαξ με τη ληξιαρχική πράξη θανάτου του Κ. Αγαπίου, η πρόεδρος διάβασε το φαξ και με πρόταση του εισαγγελέα αποφασίστηκε το τυπικό: έπαψε οριστικά η ποινική δίωξη σε βάρος του Κ. Αγαπίου.
Πηγή: Εφημερίδα ΚΟΝΤΡΑ
Δημοσίευση σχολίου