ΑΠΟΧΗ από τις κάλπες ραντεβού στους λαϊκούς αγώνες

Επειδή πολύς λόγος γίνετε πάλι για την συμμετοχή ή όχι στις εκλογές στις οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς -Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΚΚΕ μ_λ, το ΕΕΚ ανακοίνωσαν την συμμετοχή τους, ενώ από την άλλη διάφορες συλλογικότητες προγραμματίζουν συνάντηση την Κυριακή στις 4.00 μμ στο Αυτόνομο Στέκι, (Ζωοδόχου Πηγής 95-97 & Ισαύρων, Εξάρχεια) για να συντονίσουν την αντιεκλογική τους καμπάνια- θεωρούμε ότι πρέπει πάλι να επαναλάβουμε γνωστές και πάγιες θέσεις που έχει απ’ την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε αυτός ο ιστότοπος.

Δεν θα σταθούμε στην άποψη μας ότι ο ριζικός κοινωνικός μετασχηματισμός θα γίνει μόνο επαναστατικά, αναπόφευκτα με ένοπλο αγώνα, επειδή αυτόν μας τον επιβάλλει ο κοινωνικός αντίπαλος όπως το έχει δείξει η ιστορία.
Ούτε στην θέση τους Ενγελς που λέει ότι «αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες».

Δεν θα μιλήσουμε δηλαδή για την αυταπάτη του «κυρίαρχου λαού» που δημιουργείτε σε πλατιά λαϊκά στρώματα με την διαδικασία των εκλογών.
Κι’ εκεί φυσικά «το παιχνίδι είναι στημένο κι από πριν ξεπουλημένο» που λέει και ο Παπακωνσταντίνου, αλλά θα εστιάσουμε την ανάρτησή μας απαντώντας στο ερώτημα ναι ή όχι στην συμμετοχή στις εκλογές.

Σίγουρα οι επαναστάτες και οι κομμουνιστές, θα μπουν ακόμα και στο στάβλο του αστικού κοινοβουλευτισμού, προκειμένου να βοηθήσουν την ανάπτυξη της ταξικής πάλης του προλεταριάτου όπως λένε οι θεωρητικοί του μαρξισμού-λενινισμού.
Οπότε δεν μπαίνει θέμα αν πρέπει οι επαναστάτες, οι κομμουνιστές να απορρίπτουν a priori την κοινοβουλευτική πάλη, ακόμα και τη συμμετοχή στο κοινοβούλιο.

Γιατί όμως, θα πρέπει υποχρεωτικά να επιλέγουν κάθε φορά αυτή τη μορφή πάλης και μάλιστα να την αναγορεύουν σε ύψιστη μορφή πολιτικού αγώνα;

Για να θυμηθούμε και λίγο τον Μαρξ θα πρέπει να κάνουμε «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης».
Επανερχόμαστε, λοιπόν, στο ερώτημα: η συμμετοχή στις εκλογές στις συγκεκριμένες συνθήκες συντελεί στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης;

Οι οπαδοί του κοινοβουλευτικού κρετινισμού δεν τολμούν να ισχυριστούν κάτι τέτοιο -βλέποντας όσο έχουν απαξιωθεί στα μάτια της εργαζόμενης κοινωνίας αυτοί οι "αντιπροσωπευτικοί δεσμοί" και περούν αλλού την μπάλα:
Μα ο κόσμος θα πάει να ψηφίσει, γιατί να μη του δώσουμε μια εναλλακτική λύση στις κάλπες; είναι το έσχατο επιχείρημα των οπαδών του... έξυπνου κοινοβουλευτικού κρετινισμού. Ας το συζητήσουμε κι αυτό.

Πώς θα πάει ο κόσμος να ψηφίσει; (Οσος πάει τελικά γιατί στις ευρωεκλογές η απαξίωση του πολιτικού συστήματος ήταν κάτι από παραπάνω εμφανής).
Θα πάει με το κεφάλι ψηλά, με όρους κινήματος (ρεφορμιστικού έστω), διεκδικώντας, απαιτώντας, ελέγχοντας (στρεβλά έστω);
Ή θα πάει ηττημένος, σπρωγμένος από τη δύναμη της συνήθειας, χωρίς κουράγιο, χωρίς ελπίδα, χωρίς διεκδικήσεις και απαιτήσεις, χωρίς φιλοδοξίες ελέγχου αυτών που θα ψηφίσει;

Ακόμα και οι αστοί αναλυτές υποστηρίζουν το δεύτερο, το οποίο άλλωστε αποτυπώνεται ανάγλυφα και διαχρονικά τα τελευταία χρόνια σε όλες τις δημοσκοπήσεις.

Συμμετέχοντας, λοιπόν, στην εκλογική φάρσα, υπ' αυτές τις συνθήκες, το μόνο που κάνεις είναι να λαϊκίζεις με τον πιο χυδαίο τρόπο, να υποκλίνεσαι στην ήττα του κοινωνικού κινήματος, να προσφέρεις άλλοθι όχι μόνο στις δυνάμεις του συστήματος, αλλά και στον ηττημένο κόσμο της δουλειάς.

Άλλοθι για την αδράνεια του, άλλοθι για το χτύπημα της συλλογικής του συνείδησης και δράσης, άλλοθι για την εν γένει συμμετοχή του στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Οχι μόνο δεν αναπτύσσεις την ταξική πάλη, αλλά αντίθετα τη μπλοκάρεις.

Λειτουργείς ως το αριστερό άλλοθι ενός συστήματος που έχει ξεπεράσει σε αγριότητα κάθε προηγούμενο στα χρόνια μετά την πτώση της χούντας.

Ας μας πουν οι σύντροφοι της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς ένα επιχείρημα με το οποίο να αιτιολογούν την συμμετοχή τους στις εκλογές. (και δεν μιλάμε για «επιχειρήματα» του τύπου «με ην ψήφο μας θα καταδικάσουμε τα αστικά κόμματα» γιατί τέτοια λεγόμενα μόνο μειδιάματα προκαλούν).

Η δικιά μας η θέση είναι ΑΠΟΧΗ από τις κάλπες ραντεβού στους λαϊκούς αγώνες στο πεζοδρόμιο.

Θα περιμένουμε απάντηση για να την συζητήσουμε.