Η επιστολή είναι αυθεντική. Δόθηκε, μάλιστα, επισήμως, στη δημοσιότητα. Ας την απολαύσουμε, βήμα προς βήμα:«Αποτελεί για μένα ιδιαίτερη χαρά ότι μια από τις πρώτες επιστολές που γράφω με την επίσημη ιδιότητα του πρωθυπουργού... είναι για να σας συγχαρώ για τη βράβευσή σας με Νόμπελ Ειρήνης 2009».
Τέτοια χαρά, όση του επιστολογράφου πρωθυπουργού, επειδή κάποιος πήρε το Νόμπελ Ειρήνης, αλλά λίγες μέρες αργότερα έδωσε διαταγή να φύγουν για το Αφγανιστάν ακόμα 13.000 στρατιώτες (πέραν των 21.000 που είχε αποστείλει τον περασμένο Μάρτη), δεν πρέπει να την ένιωσε ούτε ο ίδιος ο Ομπάμα, που του ανακοίνωσαν ότι γίνεται ο αποδέκτης του Νόμπελ Ειρήνης (κι αυτοί που το έδωσαν διεκδικούν επαξίως το Νόμπελ αλΧημείας)...
«Σε καμία άλλη στιγμή της ζωής μου δεν αισθάνθηκα τόσο έντονα...»!
Η ευτυχία του (επιστολογράφου) πρωθυπουργού είναι αναμφισβήτητο ότι ξεπερνά κάθε διπλωματικό προηγούμενο. Η βράβευση του Ομπάμα - το ομολογεί ο ίδιος - ήταν ένα κέντρισμα που τον συγκλόνισε σύγκορμο! Του προκάλεσε τα πιο έντονα συναισθήματα της ζωής του! Φαίνεται ότι το γεγονός πως επί των ημερών του Νομπελίστα Ειρήνης, του Ομπάμα, έχουν δολοφονηθεί στις κατεχόμενες από τις ΗΠΑ χώρες περίπου 1.000 Αφγανοί άμαχοι και περίπου 3.000 Ιρακινοί άμαχοι, δε μειώνει σε τίποτα την ένταση της συναισθηματικής φόρτισης του επιστολογράφου (πρωθυπουργού)...
«...τα έθνη της υφηλίου επιθυμούν να εργαστούν με συνεργατικό πνεύμα (...) το μέγεθος αυτής της βούλησης ασφαλώς έχει ως έναυσμα τις πράξεις σας ως Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών».
Η «συνεργατική» προοπτική που διαβλέπει για τον κόσμο ο (επιστολογράφος) πρωθυπουργός, είναι ξεκάθαρο πως στοιχειοθετείται (στο μυαλό του) από τις «πράξεις» του Ομπάμα. Μια από αυτές τις πράξεις θα είναι - προφανώς - ότι ο Ομπάμα προωθεί ταχύτατα τη δημιουργία του ισχυρότερου πυρηνικού όπλου των ΗΠΑ. Πρόκειται για τη διατρητική βόμβα MOP. Αλλωστε, τι άλλο στόχο μπορεί να έχει μια πυρηνική βόμβα βάρους 14 τόνων και φέρουσα εκρηκτική ύλη 2,5 τόνων, αν όχι την ...συνεργασία στον κόσμο.
«...μπορώ ο ίδιος να πιστοποιήσω ότι το πνεύμα της ειρήνης και συνεργασίας που εκπέμπετε ενεργοποιεί όλες τις προσπάθειες που γίνονται για το σκοπό της ειρήνης».Οπως βλέπετε ο επιστολογράφος (πρωθυπουργός) δεν είναι ένας άνθρωπος που επιθυμεί να παρακολουθεί ως απλός θαυμαστής του Ομπάμα. Είναι, ταυτόχρονα, ένας πολιτικός που δηλώνει έτοιμος να ...εγγυηθεί και να πιστοποιήσει (προσωπικώς!) ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν εκπέμπει παρά μόνο... ειρήνη! Πρόκειται για την αναμενόμενη στάση από έναν (επιστολογράφο) πρωθυπουργό, στο ενεργητικό του οποίου ανήκει και η ακόλουθη παλιότερη δήλωση:
«Η Ελλάδα και οι ΗΠΑ συμμερίζονται κοινές αρχές, κοινούς στόχους, όπως δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, περιφερειακή σταθερότητα»!
Η τελευταία δήλωση (σ.σ.: αυτά τα περί «κοινών αρχών», «κοινών στόχων» και «κοινών αξιών» με τη «δημοκρατία» των Αμπού Γκράιμπ και των Γκουαντάναμο, της εποχής του... Μπους) έγινε στους «Ουάσιγκτον Τάιμς» (στις 10/12/2000) από τον τότε υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας.
Οσο για την επιστολή που μας απασχόλησε, εστάλη κι αυτή από τον ίδιο υπουργό Εξωτερικών. Μόνο που σήμερα στο πρόσωπό του εκπροσωπείται μια ακόμα αρμοδιότητα. Η αρμοδιότητα του πρωθυπουργού.
Ενός πρωθυπουργού που, με αφορμή μια διαδικασία που προκαλεί παγκοσμίως θυμηδία (την απονομή στον Ομπάμα του Νόμπελ Ειρήνης), εκείνος βρίσκει την ευκαιρία να εκφράσει την ταραχή που πλημμύρισε το «είναι» του στο άκουσμα αυτής της βράβευσης.
Αυτό το τελευταίο είναι ένα συναίσθημα που εξ αντικειμένου αφορά και τους υπηκόους μιας χώρας, της οποίας ο πρωθυπουργός στέλνει τέτοιου είδους επιστολές: Η ταραχή...
Από τον "Ριζοσπάστη"
Δημοσίευση σχολίου