Εκατό σφαίρες και έξι τραυματίες μπάτσοι, έξω από το AT Αγίας Παρασκευής τσαλάκωσαν για τα καλά την αλαζονεία του εκλεκτού των Αμερικάνων, που ενέσκυψε στο μετονομασθέν υπουργείο Δημόσιας Τάξης αποφασισμένος να κάνει τα χατίρια των υψηλών προστατών του.Οσοι είδαν και άκουσαν τον Χρυσοχοίδη μετά την καταδρομική επιχείρηση, κατάλαβαν ότι έβλεπαν έναν άνθρωπο που απολογούνταν. Απολογούνταν στην κυβέρνηση, απολογούνταν στις κορυφές του συστήματος, επαναλαμβάνοντας συνεχώς ότι δεν φταίει αυτός για την όξυνση. Το 'λεγε και το ξανάλεγε, αποκαλύπτοντας μέσα στη σύγχυση και τον πανικό του, ότι αισθανόταν σαν ένας πολιτικός υπό κατηγορία.
Αν τον γλίτωσε κάτι, είναι η «αντιτρομοκρατική» αλληλεγγύη που είναι αναγκασμένα να δείχνουν σ' αυτές τις περιπτώσεις όλα τα κέντρα του συστήματος. Επρεπε όλοι μαζί να «την πέσουν» στους «τρομοκράτες», υπερασπίζοντας το κρατικό μονοπώλιο στη βία (όποιος το σπάει πρέπει να καταδικάζεται σαν εγκληματίας).
Τον Χρυσοχόίδη τον άφησαν για πιο εύθετο χρόνο, όμως και πάλι δεν απέφυγε την κριτική, ακόμη και από πασοκικές φυλλάδες. Το ξέρει καλά ότι κάποια άλλη στιγμή θα του «την πέσουν», γι' αυτό και η αμετροέπεια στο λόγο του.
Δεν μιλάμε μόνο για τα «φρικαλέοι τρομοκράτες» και «θρασύδειλοι δολοφόνοι», αλλά και τη χοντρή παπάρα: «ένας περαστικός πολίτης τραυματίστηκε από τον καταιγισμό των πυρών», είπε, όταν το πανελλήνιο γνώριζε πως ένας παππούς τρόμαξε και λιποθύμισε, χωρίς να πάθει τίποτα.
Με το που ξαναβρέθηκε στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης ο Χρυσοχοΐδης έβαλε μπροστά τη στρατηγική της έντασης, πιστός στο αμερικάνικο δόγμα του οποίου υπήρξε και εξακολουθεί να είναι θιασώτης.
Βασικά στοιχεία αυτού του δόγματος η προληπτική καταστολή, η τρομοϋοτερία και το «κυνήγι μαγισσών».
Θέλοντας να υπερκεράσει από τα δεξιά τον Καρατζαφέρη και τον Μαρκογιαννάκη και να γίνει αυτός ο φορέας του μαζικού εκφασισμού της ελληνικής κοινωνίας, ο Χρυσοχοΐδης μετέτρεψε τα Εξάρχεια σε πολιορκημένη περιοχή, ξανάρχισε τις επιχειρήσεις-σκούπα κατά μεταναστών σε καθημερινή βάση και γέμισε δρόμους και πλατείες με κάθε είδους μπάτσους.
Τόσους που ούτε σε λατινοαμερικάνικη δικτοττορία δεν βλέπει κανείς.
Από την άλλη, διακήρυξε ότι ξανανοίγει το φάκελο «17Ν», διότι υπάρχουν λέει στοιχεία «πολύ σημαντικά» και οι έρευνες «διεκόπησαν ανεξήγητα από το 2005».
Είπε στο «Πρώτο Θέμα»: «Αυτή η έρευνα θα συνεχιστεί διότι αφορά έναν αριθμό προσώπων που εμπλέκονται αλλά δεν έχουν ταυτοποιηθεί ακόμη. Δηλαδή, θα υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι ενδεχομένως συμμετείχαν σε μια δολοφονική οργάνωση και θα τους αφήσουμε χωρίς έρευνα; Μιλάω για πάρα πολύ συγκεκριμένα πράγματα, διότι είναι πάρα πολύ συγκεκριμένα τα στοιχεία».
Προανήγγειλε, δηλαδή, ένα νέο κυνήγι μαγισσών με την ποινικοποίηση ακόμη και κοινωνικών σχέσεων.
Αυτός δεν ήταν που δήλωνε έως πρότινος πως η 17Ν και ο ΕΛΑ «εξαρθρώθηκαν πλήρως»; Αυτός δεν ήταν που απέκλειε κάθε διαπλοκή των νέων οργανώσεων με τις παλιές και εισήγαγε τον όρο «νεοτρομοκρατία»;
Ποιοι μιλούσαν για «ασύλληπτα μέλη της 17Ν»; Μόνο οι Αμερικάνοι και η Ντόρα (και ο Γιωτόπουλος με τον Τζωρτζάτο, για τους δικούς τους λόγους).
Μόλις ξανανέλαβε ο Χρυσοχοΐδης, υιοθέτησε αμέσως την αμερικάνικη άποψη.
Κερασάκι στην τούρτα της τρομοϋστερίας η επικήρυξη για τρία γνωστά άτομα από τον αναρχικό χώρο. Εως τώρα τους παρουσίαζαν σαν «ληστές με τα μαύρα» και διέρρεαν πως έχουν σχέση και με τη «νεοτρομοκρατία», ο Χρυσοχοίδης άφησε στην άκρη τις διαρροές και το έκανε επίσημα με την επικήρυξη, που με μοναδική ευκολία προσυπέγραψε και ο υπουργός Οικονομικών.
Τι νόημα είχε η επικήρυξη; Καταρχάς, να «τσοντάρει» κι αυτή στη δημιουργία κλίματος έκτακτης ανάγκης. Να σύρει κόσμο στη λογική του χαφιεδισμού. Να κυκλοφορεί κόσμος με τις φωτογραφίες των επικηρυγμένων στο χέρι, ψάχνοντας για τα λεφτά της επικήρυξης.
Η κίνηση κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν. Αυτό φάνηκε και από μια απρόσμενη εξέλιξη στην εκδίκαση της αναίρεσης που έχουν ασκήσει στον Αρειο Πάγο καταδικασθέντες ως μέλη της 17Ν (πλην Κουφοντίνα, που έχει εξηγήσει γιατί δεν έκανε αναίρεση). Ενας δικαστής που δεν δρα ως εντολοδόχος της κρατικής εξουσίας μπορεί να βρει δεκάδες λόγους για να προτείνει την αναίρεση της καταδικαστικής απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου.
Σημεία και τέρατα έγιναν σ' αυτή τη δίκη, όπως και στην πρωτόδικη. Ομως, ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Π. Νικολούδης βρήκε έναν μόνο λόγο αναίρεσης. Ζήτησε να αναιρεθεί η απόφαση μόνο ως προς την επιμέτρηση των ποινών, διότι δεν εφαρμόστηκαν οι ευεργετικές διατάξεις του τρομονόμου για όσους συνεργάστηκαν.
Σε μια προσπάθεια επαναφοράς του κλίματος του καλοκαιριού του 2002, υπέδειξε ως συνεργασθέντες όχι μόνο τους Τέλιο και Τσελέντη, αλλά και τους Χριοτόδουλο και Βασίλη Ξηρό και Β. Τζωρτζάτο, που έχουν καταγγείλει τις «ομολογίες» τους ως προϊόν ψυχολογικών και σωματικών βασανιστηρίων.
Ζήτησε από το δικαστήριο να εφαρμόσει τη σχετική διάταξη του τρομονόμου και να εξετάσει ποιοι δικαιούνται να τύχουν του ευεργετήματος. Δηλαδή, ζήτησε να ξαναγίνει το τελευταίο στάδιο της δίκης και να κληθούν οι καταδικασθέντες να διαγωνιστούν δημόσια στο ποιος κάρφωσε περισσότερο, σε μια προσπάθεια συνολικής απαξίωοης της υπόθεσης, που αποτελεί κομβικό σημείο της αμερικάνικης «αντιτρομοκρατικής» τακτικής.
Μπορεί ο Χρυσοχοΐδης να γρυλίζει ότι η επίθεση στο AT Αγίας Παρασκευής είναι «χτύπημα με στόχο ολόκληρη την κοινωνία», όμως η κοινωνία δεν δείχνει να συμμερίζεται τις κραυγές του. Από αλλού αισθάνεται την απειλή και τα χτυπήματα η κοινωνία. Από την ανεργία, τη φτώχεια, την καθημερινή ανασφάλεια για το αύριο.
Η δε νεολαία αισθάνεται και απειλή και χτυπήματα από την αστυνομοκρατία.
Το κείμενο από την εφημερίδα "Κόντρα", η φώτο δικιά μας.
Δημοσίευση σχολίου