Πριν αναφερθούμε στα λούκια που περνάν Αιγύπτιοι αλιεργάτες της Μηχανιώνας, οι όποιοι από χτες ξεκίνησαν απεργία διεκδικώντας όχι το δικαίωμα στην ζωή αλλά στην επιβίωση να θέσουμε ένα ερώτημα: Υπάρχει ρατσισμός σήμερα σε ένα πολύ μεγάλο μέρος της Ελληνικής κοινωνίας;
Δυστυχώς η απάντηση είναι καταφατική. Και αυτό δεν είναι σημερινό φαινόμενο.
Οποιος διαβάσει το καταπληκτικό βιβλίο του Νέαρχου Γεωργιάδη «Ρεμπέτικο και πολιτική» -κυκλοφορεί απ’ τις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή- θα δει τι αντιμετώπιση είχαν οι πρόσφυγες από τον ντόπιο πληθυσμό όταν ήρθαν στην Ελλάδα μετά την Μικρασιατική καταστροφή.
Ο ρεμπέτης Μάρκος Βαμβακάρης, Σκυριανός στην καταγωγή, είχε αναφερθεί πολύ περιγραφικά την κατάσταση που συνάντησαν οι πρόσφυγες: "Έμενε ο κόσμος στα βαγόνια των σιδηροδρόμων. Έμενε εκεί που είχε καμιά αποθήκη εγκαταλειμμένη. Τσαντήρια κάνανε. Καταστροφή, μεγάλη καταστροφή. Να μην ξαναδούν τα μάτια μας τέτοια πράγματα. Το τι τραβήξανε αυτοί οι άνθρωποι δεν λέγεται. Ατιμαστήκανε. Γίνανε χάλια, χάλια, χάλια. Ασε που ήταν ατιμασμένοι από κει με τους Τούρκους που τους καταδιώκανε. Και κατόπιν εδώ που ήρθανε τα ίδια. Προσπαθήσανε, κάνανε χίλια δυό να βρίσκουνε το ψωμί τους, μέχρι να βρουν ένα σπίτι να κάτσουνε. Αν ένας πατέρας είχε πέντε-έξη παιδιά και κορίτσια, άλλα άρπαγε ο ένας από δω, άλλα ο άλλος από κει. Καταστροφή μάνα μου... Και οι ντόπιοι δεν τους έβλεπαν με καλό μάτι. Αλλά τους βρίζανε. Χίλια δυό. Φύγετε από δω ρε! Πηγαίνετε παρά πέρα. Δεν τους κοιτάζανε. Δεν είχαν την αγάπη να πουν για στάσου, συγγενείς μας είναι, Έλληνες πραγματικοί. Να τους αγκαλιάσουμε. Δεν έγινε αυτό το πράμα, ήθελαν να τους κλέψουνε οι κλεφταράδες που ήταν εδώ πέρα. Ν' αρπάξουν ό,τι είχαν. Να τους κλέψουνε, να τους γελάσουνε. Απατεώνες."
Αλλά και η αντιμετώπιση που είχαν απ’ τον κρατικό μηχανισμό στην ίδια κατεύθυνση κινούνταν. Ο τότε εισαγγελέας Βαζούρας έγραψε: "Η βρισιά τουρκόσπορος μαζί με σωρό ανάλογες βρισιές, όπως σκατοουγλούδες, παληοαούτηδες κ.λπ. ήταν στην ημερήσια διάταξη, από ανώτερα και κατώτερα κυβερνητικά όργανα...".Αναφέραμε τα παραπάνω για να δείξουμε ότι πάντα ένα μεγάλο μέρος του Ελληνικού πλυθυσμού είχε πρόβλημα με την έλευση προσφύγων στην χώρα μας. Και αν είχαν τέτοια αντιμετώπιση Ελληνες πρόσφυγες, όπως αναφέραμε παραπάνω, σκεφτείτε τα παλούκια που περνούν οι ξένοι μετανάστες.
Επανερχόμαστε τώρα σ΄ αυτό που αναφέραμε αρχικά. Στην απεργία των Αιγυπτίων αλιεργατών στην Μηχανιώνα.
Επειδή εδώ και χρόνια υπάρχει σχετική διακρατική συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου, 400 περίπου εξειδικευμένοι Αιγύπτιοι αλιεργάτες αποτελούν τα πληρώματα ελλήνων καϊκιών.
Πριν δυο χρόνια η κυβέρνηση της Δεξιάς, θέλοντας να κάνει «δώρο» στους πλοιοκτήτες ψήφισε νόμο που προέβλεπε την ασφάλιση των αλιεργατών στον ΟΓΑ και όχι στο ΙΚΑ όπως γινόταν μέχρι τότε. Οι ιδιοκτήτες των σκαφών δεν πλήρωναν εισφορές και οι αλιεργάτες απώλεσαν ασφαλιστικά και εργατικά δικαιώματα.Και σαν να μην έφτανε αυτό οι πλοιοκτήτες τους επιβάλλουν συνθήκες εργασίας γαλέρας. Μερόνυχτα στην θάλασσα, άδειες, δώρα, ωράριο εργασίας δεν υπάρχει … και σαν καπάκι τους τελευταίους μήνες τους μείωσαν και τα ψίχουλα που τους έδιναν.
Επικαλούμενοι την «οικονομική κρίση» καθόρισαν το μηνιάτικο που θα λαμβάνουν θα είναι της τάξεως των 350- 400 ευρώ!
Δεν γνωρίζουμε αν είναι ενωμένοι και μπορούν να περιφρουρήσουν την απεργία τους για να έχουν αποτέλεσμα. Αυτό που ξέρουμε ότι το δουλεμπόριο θα συνεχίζετε όσο το κράτος δεν αποφασίζει να νομιμοποιήσει όλους τους μετανάστες χωρίς όρους και προϋποθέσεις για να μπορέσουν να αποκτήσουν ασφαλιστικά και εργατικά δικαιώματα.
Οσο δεν συμβαίνει αυτό, τέτοια αίσχη, όπως αυτό που συμβαίνει στην Μηχανιώνα .
Δημοσίευση σχολίου