Μια έκθεση ιδεών προς την "πλέμπα" και παράλληλα μια ομολογία προς το μεγάλο κεφάλαιο ντόπιο και ξένο ότι σέβεται και θα υπακούσει τις εντολές του ήταν στο «διάγγελμα» του Γ. Παπανδρέου.«Κρίση χωρίς προηγούμενο για τα δεδομένα της μεταπολίτευσης» χαρακτήρισε την σημερινή κατάσταση της χώρας μας και «είναι εθνικό μας χρέος να ακυρώσουμε τις πράξεις που θα σπρώξουν τη χώρα στον γκρεμό».
Μας είπε μάλιστα και τον τρόπο που μπορεί να γίνει αυτό. Αύξηση φόρου στα καύσιμα, μείωση μισθών, σταμάτημα προσλήψεων στο δημόσιο, αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης.
(αλήθεια μήπως θυμάται κανείς τα «τρία δεν» με τα οποία κέρδισε το ΠΑΣΟΚ τις εκλογές;).
Επιδόθηκε και στον συνηθισμένο του λαϊκισμό μιλώντας ότι «Οι έχοντες και κατέχοντες θα κληθούν να συμβάλλουν περισσότερο στα φορολογικά έσοδα» και θα προχωρήσει σε αύξηση στη φορολόγηση των υπεράκτιων εταιρειών.
Αυτά για εσωτερική κατανάλωση γνωρίζοντας ότι άλλα έχει συμφωνήσει ο ίδιος στα «μυστικά γεύματα» με τους ντόπιους καπιταλιστές αλλά και πριν λίγο καιρό ο υπουργός Οικονομικών μιλώντας σε επιχειρηματίες υποσχέθηκες την περαιτέρω μείωση της φορολογίας τους.Αντε και να προσπεράσουμε το γεγονός ότι δεν ακούσαμε κουβέντα για το ποιος ευθύνεται για την λεηλασία των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, το πλιάτσικο που έγινε στην δημόσια περιουσία, στην πολιτική που έφερε σαν αποτέλεσμα τους ντόπιους καπιταλιστές να είναι οι μεγαλύτεροι καταθέτες στις ξένες τράπεζες και να σταθούμε στα λεγόμενα του Γ. Παπανδρέου.
«Δεν έχουμε τα περιθώρια σήμερα για μικροδιευθετήσεις ή συντεχνιακές διεκδικήσεις δεν έχουμε τα περιθώρια ως έθνος ως λαός να αντέξουμε παρατεταμένα μπλόκα απεργίες και στάσεις», μας είπε ο πρωθυπουργός ποντάροντας στο φιλότιμο του έλληνα και τον κάλεσε σε «εθνική προσπάθεια» για να ξεπεραστεί η δύσκολη οικονομική κατάσταση όπως είπε.
Παμπάλαιο το παραμύθι της «εθνικής ομοψυχίας» και «εθνικής προσπάθειας». Αποτελεί ένα ισχυρό ιδεολογικό και προπαγανδιστικό μέσο της άρχουσας τάξης και των κυβερνήσεών της, απόλυτα ενταγμένο στη συνολική επιδίωξή τους να κρατάνε τους εργαζόμενους αλυσοδεμένους στην αντιλαϊκή πολιτική τους.Εκφράζει την πάγια τακτική της πλουτοκρατίας να ταυτίζει τα δικά της συμφέροντα με τα συμφέροντα γενικά του έθνους, αν και τα δικά της είναι διαμετρικά αντίθετα με αυτά των εργαζομένων.
Στην πραγματικότητα αυτό που ζήτησε ο πρωθυπουργός απ’ τον λαό είναι κοινωνική υποταγή, ραγιαδισμός και να υπομείνει αδιαμαρτύρητος τον καινούργιο κοινωνικό και εργασιακό μεσαίωνα που θέλουν να μας επιβάλλουν ντόπιοι και ξένοι κεφαλαιοκράτες.
Ας μην του κάνουμε το χατήρι.
Δημοσίευση σχολίου