Με αφορμή μια αυτοκτονία-δολοφονία

Με αφορμή την αυτοκτονία ενός εφοριακού στο Λαγονήσι, την Τρίτη το βράδυ, να γράψουμε κάποια πράγματα για τους εγκληματίες του «λευκού κολάρου» επικεντρώνοντας την ανάρτησή μας στον πραγματικό λόγο που οδήγησε αυτόν τον κρατικό υπάλληλο να θέσει τέλος στην ζωή του.

Και ας ξεκινήσουμε απ’ την αρχή.

Η διαδρομή του Γ. Κουρή είναι γνωστή. Ξεκίνησε από μια επαρχιακή εφημερίδα που έβγαζε στο νησί καταγωγής του -"Φωνή της Κεφαλλονιάς και Ιθάκης", την ονόμαζε- με την οποία έβριζε χυδαία τον Α. Παπανδρέου, εξυμνούσε τον φασίστα Μεταξά, και κατέληξε σήμερα με αλλεπάλληλες πολιτικές κολοτούμπες να είναι εκδότης - καναλάρχης έχοντας δημιουργήσει μια τεράστια περιουσία.

Ο Γ. Κουρής, είναι ένας «πολιτικώς προδότης της Δημοκρατίας, προσκυνημένος της δικτατορίας, στην περίοδο της οποίας θησαύρισε και δημοσιογραφικώς ένας εκβιαστής και υβριστής και εμπορικώς ένας λωποδύτης της ελεεινής μορφής της εμπορικής πιάτσας με ακάλυπτες επιταγές, με εκβιασμούς και με λαθροχειρίες, οφειλέτης του δημοσίου χρήματος και εκμεταλλευτής του ιδρώτα των εργαζομένων στην επιχείρησή του», σύμφωνα με το «βιογραφικό» του, όπως το είχε παρουσιάσει ο Β. Γιαννόπουλος, (26 Αυγούστου 1980), όταν είχε ανοίξει αντιπαραθέσεις μαζί του.

Πριν αρκετά χρόνια, το 2003 συγκριμένα μετά από έλεγχο που είχε κάνει το ΣΔΟΕ είχε βγάλει μια γραπτή ανακοίνωση που μεταξύ άλλων έγραφε: «διαπιστώθηκαν φορολογικές παραβάσεις στον όμιλο επιχειρήσεων του Γ. Kουρή, ύψους 6,4 δισ. δρχ. (στα οποία περιλαμβάνονται και εικονικά τιμολόγια 2,1 δισ. δρχ.), ενώ στον oμιλο της Altec τα συνολικά ευρήματα φορολογικών παραβάσεων ξεπερνούν τα 16 δισ. δρχ. και περιλαμβάνουν την έκδοση εικονικών τιμολογίων από όλους τους (εισηγμένους) επιχειρηματικούς φορείς του oμίλου».

Από τότε κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι των γραφειοκρατικών διαδικασιών που πρόσφυγε ο Γ. Κουρής και μόνο όταν η Ζαχαρέα προσλήφθηκε στο Alter με αστρονομικό μισθό υπήρξαν κάποιες φήμες που συνδύασαν το γεγονός με υπόσχεση του παντοδύναμου τότε Ρουσόπουλου ότι ο όμιλος Κουρή θα καθαρίσει απ’ τα δικαστικά μπλεξίματα που είχε.

Ετσι και έγινε. Για να μην σας κουράζουμε με λεπτομέρειες δέστε το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της Αριστέας Μπουγάτσου στην «Ελευθεροτυπία» 28/11/2008 που σημειώνει:
«Λευκά και γνήσια χαρακτηρίστηκαν και τα δώδεκα τιμολόγια του τηλεοπτικού καναλιού Alter Channel (Ελεύθερη Τηλεόραση Α.Ε.) μετά τον επανέλεγχο που πραγματοποιήθηκε από τη Διεύθυνση Οικονομικής Επιθεώρησης του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών και αφού είχαν χαρακτηριστεί όλα εικονικά από τον πρώτο έλεγχο!».

Τώρα οι περασμένοι ελεγκτές που τα ίδια τιμολόγια τα είχαν χαρακτηρίσει πλαστά και εικονικά μάλλον κι αυτοί … «παραπλανημένοι», της σχολής Σανιδά, θα ήταν.

Δεν φανταζόμαστε και είστε τόσο .. κακοπροαίρετοι και να αποδώσετε αυτό το γεγονός στο ότι η φυλλάδα του Κουρή τότε είχε μετατραπεί σε φερέφωνο της δεξιάς κυβέρνησης και στο ότι το τηλεοπτικό κανάλι Alter όπως και η φυλλάδα «Αυριανή» στήριζαν στηρίζει με κάθε τρόπο τις κυβερνητικές νεοδημοκρατικές επιλογές…



Το θέμα όμως αυτό δεν πέρασε εντελώς στο ντούκου και αυτό οφείλετε στην μακροχρόνια αντιπαράθεση που έχει ο Κουρής με έναν άλλον εκδότη-καναλάρχη. Τον Α. Αλαφούζο. (Άλλο μπουμπούκι κι αυτός. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι ίσως ο μοναδικός καπιταλιστής που δήλωσε δημόσια ότι λάδωνε την Ν.Δ και τον Κ. Μητσοτάκη «για την ψυχή της μάνας του»).

Ετσι αναγκάστηκε ο εισαγγελέας Ιωαννίδης να προσπαθήσει να βρει άκρη και όπως γράφει η σημερινή «Καθημερινή» που μαζί με τον «Σκάι» -λόγω τον ενδο-εκδοτικών αντιπαραθέσεων έχουν ανοιχτό μέτωπο με τον όμιλο Κουρή: ο εισαγγελέας «στις αρχές του 2009 παρήγγειλε νέα έρευνα στο υπουργείο Οικονομικών προκειμένου να ερευνηθούν οι συνθήκες και τυχόν ευθύνες αρμοδίων ελεγκτικών μηχανισμών για να απαντηθεί το ερώτημα της αντιφατικότητας των δύο πορισμάτων. Με άλλα λόγια, σύμφωνα με πληροφορίες, ζήτησε να ερευνηθεί ποιο εκ των δύο πορισμάτων ήταν προϊόν αντικειμενικής προσέγγισης και σε κάθε περίπτωση να διερευνηθεί η πιθανότητα ύπαρξης πειθαρχικών ευθυνών».

Δεν ξέρουμε ποια ακριβώς ήταν η εμπλοκή σ’ αυτή την υπόθεση του εφοριακού που ένα χρόνο μόλις πριν την συνταξιοδότησή του επέλεξε να γίνει αυτόχειρας. Ούτε γινόμαστε σοφότερη από το σημερινό δημοσίευμα της φυλλάδας του Αλαφούζου που λέει ότι: «Ο εφοριακός, είχε πάρει μέρος στις έρευνες φορολογικών υποθέσεων του τηλεοπτικού σταθμού Alter, ενώ είχε αρνηθεί να συμμετάσχει στον επανέλεγχό τους. Σύμφωνα με πληροφορίες, μέλος της οικογένειάς του, στην κατάθεσή του στο τοπικό Αστυνομικό Τμήμα για το τραγικό συμβάν, ανέφερε ότι ο εκλιπών ήταν αγχωμένος λόγω της συγκεκριμένης υπόθεσης».

Αυτό που μπορεί να πούμε, με αφορμή την συγκεκριμένη υπόθεση, είναι ότι οι αφόρητες πιέσεις που μπορεί να δεχθεί ένας υπάλληλος να κουκουλώσει λαμογιές καπιταλιστών –που πολύ σπάνια έρχονται στον αφρό- μπορεί να τον οδηγήσουν να θέσει τέρμα στην ζωή του.
Και εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια αυτοκτονία, αλλά με μια καθαρή δολοφονία –θυμάται κανείς τον Τσαλικίδη;- άσχετα που αν για το αστικό σύστημα δεν θα υπάρξει ποτέ θύτης.