Οι από καιρό προαναγγελθείσες περί την τρομοκρατία εξελίξεις ήρθαν τελικά το προηγούμενο Σάββατο με τη σύλληψη έξι αναρχικών, του Νίκου Μαζιώτη, της Παναγιώτας Ρούπα, του Σαράντου Νικητόπουλου, του Χριστόφορου Κορτέση, του Κώστα Γουρνά και του Βαγγέλη Σταθόπουλου, για συμμετοχή στην οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας. Τη δημοσιοποίηση των ονομάτων και των φωτογραφιών των συλληφθέντων, μέσα από μια μάλλον συγκρατημένη, αλλά ωστόσο απόλυτα σίγουρη για τον εαυτό της, ανακοίνωση της αστυνομίας ακολούθησαν μια ακατάσχετη διαρροή «πληροφοριών» από την πλευρά της αντιτρομοκρατικής, η οποία συνεχίζεται αμείωτη μέχρι σήμερα, και ένα επίσης ανεξέλεγκτο και απίστευτα επιδεικτικό κύμα επιχειρήσεων της ΕΛ.ΑΣ. με εισβολές σε σπίτια, αλλά και χώρους δουλειάς συγγενών και φίλων των συλληφθέντων, σωρεία παραβιάσεων κανονισμών και δικαιωμάτων, αποκλεισμούς δρόμων από κουκουλοφόρους κομάντος, ελικόπτερα και άλλα εντυπωσιακά.
Με ένα παραπεμπτικό δεκατριών σελίδων, το οποίο περιέχει ελάχιστα από τα "στοιχεία" που η αντιτρομοκρατική διατείνεται όλες αυτές τις μέρες σε όλους τους τόνους και προς όλες τις κατευθύνσεις ότι έχει στα χέρια της, οι έξι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στον εισαγγελέα και στη συνέχεια στον ανακριτή όπου οι τρεις (ο Νίκος Μαζιώτης, η Παναγιώτα Ρούπα και ο Κώστας Γουρνάς) αρνήθηκαν επί της ουσίας να απολογηθούν μην αναγνωρίζοντας τη διαδικασία, οι δύο (ο Σαράντος Νικητόπουλος και ο Βαγγέλης Σταθόπουλος) αρνήθηκαν τις κατηγορίες και ο έκτος, ο Χριστόφορος Κορτέσης, δήλωσε ότι δεν μπορεί να απολογηθεί καθώς δεν έχει στα χέρια του ούτε αυτός ούτε ο δικηγόρος του κάποια κατηγορία που να αφορά τον ίδιο αλλά έναν κατάλογο με τις ενέργειες τις οποίες έχει αναλάβει ο Επαναστατικός Αγώνας. Και οι έξι κρίθηκαν προφυλακιστέοι και οδηγήθηκαν άλλοι στον Κορυδαλλό, η Π. Ρούπα στον Ελεώνα και ο Κ. Γουρνάς στα Τρίκαλα (παρατύπως, οφείλω να πω, καθώς είναι υπόδικος, και αποστερούμενος τα επισκεπτήρια της γυναίκας του που είναι μωρομάνα και μάλιστα με δίδυμα). Οι δικηγόροι δύο τουλάχιστον εκ των κρατουμένων δήλωσαν πως οι πελάτες τους κακοποιήθηκαν κατά την προανάκριση, ενώ ο Κώστας Γουρνάς κατήγγειλε ότι όσο βρισκόταν στη ΓΑΔΑ όχι μόνο χτυπήθηκε από αστυνομικούς αλλά δέχθηκε και απειλές για τη ζωή των παιδιών του.
Μέχρι να κατακάτσει ο κουρνιαχτός της τρομοϋστερίας στα κανάλια και τις φυλλάδες και να διαλυθεί το άρωμα 2002 το λένε κάποιοι, μπόχα θα την πω εγώ, η οποία εντέχνως και καθόλου τυχαία τυλίγει την υπόθεση των έξι αναρχικών. Μέχρι οι δικηγόροι να μπορέσουν να μελετήσουν τη δικογραφία και να καταλάβουν εν τέλει για τι ακριβώς και με ποια στοιχεία κατηγορούνται οι πελάτες τους. Μέχρι η υπόθεση να πάρει τις κανονικές της διαστάσεις, αν ποτέ γίνει αυτό αφού ουκ ολίγες περιπτώσεις διόγκωσης ή και κατασκευής στοιχείων στο παρελθόν μας διδάσκουν το αντίθετο, τα ερωτήματα είναι συντριπτικά περισσότερα από τα συμπεράσματα.
Χωρίς τα όπλα του Ε.Α., χωρίς ομολογίες (το αντίθετο μάλιστα), με εξαιρετικά αδύναμες περιπτώσεις κατηγορουμένων οι οποίες στηρίζονται σε ένα αποτύπωμα σε κινητό αντικείμενο ή απλώς και μόνο σε φιλικές σχέσεις, η μάχη αυτή τη στιγμή δίνεται σε επίπεδο εντυπώσεων.
Πολύ χαρακτηριστική είναι η επίμονη όσο και χονδροειδής προσπάθεια της αντιτρομοκρατικής να συνδέσει τους κατηγορούμενους με την έκρηξη στα Πατήσια όπου σκοτώθηκε ο 15χρονος Αφγανός, μέσα από μαγνητοσκοπημένες συνομιλίες (μέχρι στιγμής τις έχουμε ακούσει να ερμηνεύονται μόνο από ταλαντούχους δημοσιογράφους) που τη μια μέρα γελάνε και την άλλη κλαίνε, τη μια γίνονται την ώρα της έκρηξης και την άλλη τρεις ώρες μετά, τη μια τοποθετούνται στην Ιακωβάτων και την άλλη κάπου αλλού - αλήθεια αφού έχουν τέτοια στοιχεία, όπως σωστά επισημαίνουν κάποιοι (άνεργοι να σημειωθεί) δημοσιογράφοι γιατί οι κατηγορούμενοι δεν παραπέμπονται για ανθρωποκτονία;
Αλλά και η ακατάσχετη ονοματολογία και η “φωτογράφηση” και στοχοποίηση ανθρώπων που παρακολουθούμε όλοι αυτές τις μέρες ποιον άλλο σκοπό υπηρετεί από τη δημιουργία εντυπώσεων; Άλλη είναι ψηλή και εντυπωσιακή, άλλος κουτσαίνει, άλλος κατάγεται από την τάδε πόλη, άλλος είναι φίλος, άλλος συγγενής, άλλος συχνάζει στο τάδε μπαρ, άλλος ανήκει στο στενό πυρήνα, άλλος στον ευρύ, άλλος έχει κληρονομικές διαφορές και πάντως όλοι αναζητούνται. Τρεις από αυτούς τους ανθρώπους που… αναζητούνται, μάλιστα, έχουν δημοσιοποιήσει επιστολές με τις οποίες ζητούν να σταματήσει ο διασυρμός και η σεναριολογία και η στοχοποίησή τους με γνώμονα την πολιτική τους ένταξη στον αναρχικό χώρο (μπορείτε να αναζητήσετε τις επιστολές στο athens.indymedia.org).
Σ’ αυτό το τρομολαγνικό παιχνίδι εντυπώσεων άξιοι εταίροι (και όχι παπαγαλάκια) της αντιτρομοκρατικής στάθηκαν για μια ακόμη φορά δημοσιογράφοι. Εισέβαλαν με τις κάμερες στα σπίτια ανθρώπων που εκείνη τη στιγμή δεν ήταν καν κατηγορούμενοι, τα ονόμασαν γιάφκες, επιδεικνύοντας με στόμφο ως στοιχεία καλαμωτές, όργανα γυμναστικής, ρολόγια, κατσαρολικά, mp3, σκληρούς δίσκους και κυρίως βιβλία. Έκριναν ύποπτη και την αταξία και την καθαριότητα. Σαν κοράκια έσκαψαν τις ζωές τους και αυτές των κοντινών τους προσώπων, διάλεξαν ό,τι τους έκανε και το εξέθεσαν με δραματική μουσική υπόκρουση στα δελτία τους. Είπαν, ξείπαν και με την ίδια άνεση ξαναείπαν. Αναμετέδωσαν αβασάνιστα ό,τι έφτανε στ’ αυτιά τους, σε πολλές περιπτώσεις το εμπλούτισαν, το επένδυσαν με πιασάρικες κορόνες και γαργαλιστικές λεπτομέρειες. Ο νεκρός Λάμπρος Φούντας υποβαθμίστηκε από ιθύνων νους και θεωρητικός της οργάνωσης σε εκτελεστικό όργανο, ο Κώστας Γουρνάς αναβαθμίστηκε σε μια νύχτα σε αρχηγό καθώς βρέθηκαν στο αυτοκίνητό του δύο όπλα (τα οποία δεν έχουν χρησιμοποιηθεί), χρήματα και ηλεκτρονικά αρχεία τα οποία και η ίδια η αντιτρομοκρατική δεν έχει ακόμα αξιολογήσει).
Τα στοιχεία μπερδεύτηκαν με τα ευρήματα και τα ευρήματα με τις πληροφορίες. Και μέσα σ’ αυτό τον αχταρμά βασίλεψε και βασιλεύει μόνο η αυθαιρεσία. Παρήγορο και απαραίτητο το κείμενο διαμαρτυρίας προς την ΕΣΗΕΑ που κυκλοφορεί και υπογράφεται αυτές τις μέρες από δημοσιογράφους. Βέβαια σε σχέση με τον τρόπο που ασκείται η δημοσιογραφία στην Ελλάδα δεν ωφελεί να πέφτουμε από τα σύννεφα. Το τεκμήριο αθωότητας δεν καταργήθηκε αυτή την εβδομάδα και η συζήτηση, αν και δεν είναι της παρούσης, δεν αφορά μόνο το αστυνομικό ρεπορτάζ (παραπέμπω στο πολύ ενδιαφέρον άρθρο της Αφροδίτης Κουκουτσάκη με τίτλο «Ο τρόμος όπως τον μετέδωσε πρώτος ο σταθμός μας» στο http://crimevssocialcontrol.blogspot.com/).
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης είναι προφανές πως επιχειρεί να μιμηθεί τον εαυτό του. Η εξάρθρωση του 2002 είναι πανταχού παρούσα. Από την αντιτρομοκρατική μάλιστα για να δέσει το γλυκό διοχετεύθηκε η πληροφορία ότι οι έξι συλληφθέντες είχαν συχνή επαφή με τους κρατούμενους της 17Ν την οποία αναπαρήγαγε ο πολύς Βασίλης Λαμπρόπουλος στο «Βήμα» (όπως και πολλές άλλες), η οποία, όμως, δεν ευσταθεί, γι αυτό άλλωστε και εγκαταλείφθηκε.
Ένα είναι σίγουρο: Ούτε η στιγμή που ξέσπασε η καταιγίδα της τρομοϋστερίας είναι τυχαία ούτε η συντήρηση του κλίματος του τρόμου που απ’ ό,τι φαίνεται θα τραβήξει σε μάκρος. Μία εβδομάδα πριν η χώρα τεθεί υπό την κηδεμονία του ΔΝΤ, αυτό το σίριαλ που απλώθηκε από την Τατιάνα μέχρι τον Πρετεντέρη και πάλι πίσω βόλεψε πολύ - κι αυτό το παραδέχονται όλοι.
Ο υπουργός αναφέρει τόσο συχνά τη λέξη πόλεμος που οι πιο προνοητικοί στα Εξάρχεια και τα περίχωρα πρέπει να έχουν αρχίσει να ψάχνουν για υπόγεια καταφύγια. Και δεν μένει στα λόγια. Το Σάββατο συλλαμβάνει τους «τρομοκράτες», τη Δευτέρα αυτούς που τους συμπαραστέκονται στα δικαστήρια. Το βράδυ τα φονικά παπάκια του (ακούγεται αστείο αλλά δεν είναι) μπουκάρουν στο πάρκο της Ναυαρίνου δέρνουν αγρίως και προσαγάγουν εβδομήντα. Την Τρίτη το βράδυ τέσσερα άτομα συλλαμβάνονται με δυναμιτάκια (ανάμεσά τους και η μητέρα ενός από αυτούς) και παραπέμπονται για την οργάνωση-λάστιχο Πυρήνες της Φωτιάς (η κατηγορία δεν γίνεται δεκτή από τον εφέτη ανακριτή που ερευνά την υπόθεση αλλά και οι τέσσερις συνεχίζουν να κρατούνται). Στις πορείες για τον προφυλακισμένο Μάριο Ζέρβα σε Ηράκλειο και Θεσσαλονίκη συλλαμβάνονται δύο και τρία άτομα αντίστοιχα. Και μέσα σ’ όλα ο τσαμπουκάς Θόδωρος Πάγκαλος παίζει για μία ακόμα φορά το καμένο χαρτί της πολιτικής κάλυψης των αναρχικών από τον ΣΥΡΙΖΑ δηλώνοντας πως «όσοι (πολιτικοί, δημοσιογράφοι και διανοούμενοι) χαϊδέψουν την πλάτη των παιδιών που πήραν τον κακό το δρόμο θα την πληρώσουν».
Ο ζόφος του 2002 είναι εδώ. Όμως κάτι έχει αλλάξει. Η συμπαράσταση στους συλληφθέντες από τους συντρόφους τους ήταν έμπρακτη από την πρώτη μέρα (είναι χαρακτηριστικό ότι έξω από τρία σπίτια στα οποία έγιναν έρευνες στην Κυψέλη, στα Εξάρχεια και στα Πετράλωνα συγκεντρώθηκε κόσμος ο οποίος φώναζε συνθήματα). Μιλάμε άλλωστε για ανθρώπους γνωστούς στο χώρο, με πολύχρονη παρουσία στα κινήματα. Την Τρίτη έγινε κατάληψη διαμαρτυρίας στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ και την Πέμπτη στη Σχολή δημοσιογραφίας Θεσσαλονίκης από τους φοιτητές η οποία συνεχίζεται ακόμη. Κινήσεις αλληλεγγύης και μοιράσματα κειμένων οργανώνονται από αναρχικούς σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, ενώ κείμενα καταδίκης της τρομοϋστερίας κυκλοφόρησαν αμέσως από πολλές οργανώσεις και σχήματα (Δίκτυο, ΕΕΚ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Δράση για την Ελευθερία κ.ά.. Αλλά και στην κοινωνία η τωρινή «επιτυχία» του ΠροΠο φαίνεται πως δεν έχει την ίδια πέραση. Η ευφορία της ισχυρής Ελλάδας έχει προ καιρού εξανεμιστεί, ο κόσμος έχει σοβαρότερα προβλήματα, και τα παραμύθια ακόμα κι όταν έχουν δράκο δεν φαίνονται πια τόσο τρομακτικά μπροστά στην πραγματικότητα.
Ρόζα Κοβάνη
Αυτό το «άρωμα γυναίκας» στις ένοπλες οργανώσεις φαίνεται ότι εξιτάρει τους τρομολάγνους ρεπόρτερ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Ρέων σεξισμός, χυδαίο χιούμορ και η απαραίτητη δόση ηδονοβλεψίας ξεχύθηκαν πάλι από τα παράθυρα, τα πρωτοσέλιδα και τα μπλογκ. Χοντρή, σκληρή, εντυπωσιακή ψηλή με καλάσνικοφ, άσχημη, ξανθιά καλλονή, πρώην και επόμενη, όπως κι αν επιλέξουν να σε παραδώσουν στα αδηφάγα βλέμματα τα μέσα, αν είσαι γυναίκα δεν έχεις καμιά ελπίδα. Αηδία και θυμό νιώθω για τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάστηκε η Παναγιώτα Ρούπα αυτές τις μέρες. Αγανάκτηση για τον τρόπο με τον οποίο την τραβολογάνε οι κουκουλοφόρες αντιτρομοκρατικάριες στον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της. Κι ακόμα κι αν εκείνη ζητάει να μην έχει ειδική μεταχείριση, θεωρώ αυτονόητο το αίτημα της αποφυλάκισής της.
Ρ.Κ.
Με κορμό τις συλλήψεις των Νίκου Μαζιώτη, Παναγιώτας Ρούπα, Σαράντου Νικητόπουλου, Χριστόφορου Κορτέση, Βαγγέλη Σταθόπουλου και Κώστα Γουρνά, με την κατηγορία ότι είναι μέλη του Επαναστατικού Αγώνα, εκτυλίσσεται μια επιχείρηση που θυμίζει τις ζοφερότερες στιγμές όλων των αντίστοιχων υποθέσεων των τελευταίων δεκαετιών: Την ποινικοποίηση προσωπικών σχέσεων και την παρουσίαση της δράσης στο κίνημα ως ενοχοποιητικό στοιχείο, που ζήσαμε στις περιπτώσεις Καλογρέζας, Μπαλάφα και Λεσπέρογλου, την τρομολαγνεία και την κατασυκοφάντηση ανθρώπων και χώρων, που βιώσαμε το τρομοκαλοκαίρι του 2002, την αστυνομικοδικαστική ασυδοσία και τη γενικευμένη καταστολή κατά του αναρχικού χώρου, που διαπιστώνουμε στην υπόθεση Χαλανδρίου.
Αστυνομικές διαρροές, συνολικές ή κατ’ επιλογή, εκτιμήσεις και προσδοκίες της Αντιτρομοκρατικής, αναφορές στις ιδέες και τη δράση των συλληφθέντων (όλοι τους πολύ γνωστοί στο ευρύτερο κίνημα) ανακατεύονται με ανεκδιήγητα ρεπορτάζ και αφόρητη τηλεοπτική λογοδιάρροια δημιουργώντας κλίμα ενοχοποίησης και απαξίωσης των κατηγορουμένων χωρίς στοιχεία. Αντίθετα, αναγορεύουν σε «στοιχεία» γεγονότα, όπως, π.χ., ότι ο Ν. Μαζιώτης είναι ο υπ. αριθμ. 1 «συνήθης ύποπτος» για μια δεκαετία και παρακολουθούνταν ανελλιπώς ή ότι ο Σ. Νικητόπουλος ήταν φίλος με τον (υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες σκοτωμένο από αστυνομικούς) Λάμπρο Φούντα, προσπαθώντας να μας πείσουν ότι η αστυνομική καταδίωξη ή οι συντροφικές σχέσεις αποτελούν τεκμήριο ενοχής. Έτσι, διαμορφώνουν μια «εικονική αλήθεια» η οποία εμφανίζει ως αναμφισβήτητη πραγματικότητα τον αστυνομικό ισχυρισμό και τις κραυγές των τηλεεισαγγελέων. Όλα αυτά, βέβαια, καρυκευμένα με «αποκλειστικές πληροφορίες» για… σκοποβολή στον Υμηττό και τηλεφωνικές συνομιλίες με ήδη κρατούμενους, που, ενώ είναι σίγουρο ότι δεν θα κατατεθούν ποτέ επίσημα, επιτείνουν το αρνητικό κλίμα σε βάρος των συλληφθέντων.
Επειδή πολλές «αστυνομικές αλήθειες» έχουν αποδειχθεί επιχειρήσεις σκοπιμότητας, συχνά με διόγκωση ή και κατασκευή στοιχείων, επειδή βρισκόμαστε σε μια περίοδο κλιμάκωσης και γενίκευσης της κρατικής καταστολής (η αστυνομική κτηνωδία σε βάρος μεταναστών και νεολαίων, οι ανεξέλεγκτες τηλεφωνικές παρακολουθήσεις και οι εισβολές σε σπίτια με τηλεοπτική κάλυψη, οι «επιχειρήσεις αρετής», όπως αυτή στο παρκάκι της Ναυαρίνου στις 12/4, αποτελούν μόνο μερικά παραδείγματα), επειδή η κυβέρνηση και το πολιτικό προσωπικό του κράτους έχουν κάθε λόγο να συσκοτίσουν την αντιλαϊκή επίθεσή τους κατά των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των πληβειακών στρωμάτων με μια επίδειξη «ασφάλειας» (ποιου άραγε;), επειδή η τηλεόραση όταν δεν εκμαυλίζει, απλώς λέει ψέματα (στ’ αλήθεια, ποιοι είναι χειρότεροι, οι καραγκιόζηδες που σχολιάζουν το «φαινόμενο Τζούλια» ή οι γελοίοι που ανακαλύπτουν… καλαμωτές στα σπίτια «τρομοκρατών»), επειδή στην Ελλάδα (ακόμα…) το να είσαι ενεργός αναρχικός ή να συμπαθείς την ένοπλη δράση δεν αποτελεί ποινικό αδίκημα, και μάλιστα «τρομοκρατικού χαρακτήρα», επειδή, τέλος, ιδιαίτερα σε περιόδους όπως αυτή που ζούμε, πρέπει να είμαστε εξαιρετικά καχύποπτοι απέναντι στο κράτος και στους άρχοντες, προτείνουμε νηφαλιότητα στις κρίσεις και τις εκτιμήσεις, αποφασιστικότητα απέναντι στην κρατική αυθαιρεσία και αλληλεγγύη σε όποιον την υφίσταται, για όποιον λόγο κι αν συμβαίνει.
Δίκτυο για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα
Αυτές τις μέρες ακόμα και συνθήματα που χρησιμοποιούν την υπερβολή ως εκφραστικό μέσο φαίνεται να παραβιάζουν ανοιχτές θύρες. «Η αστυνομία σας μιλάει από τα δελτία των οκτώ». Ε, ναι, τι δεν μας μιλάει; Εδώ τον Σόμπολο τον πήρε τηλέφωνο «υψηλόβαθμο στέλεχος της αντιτρομοκρατικής» την ώρα που βρισκόταν στο παράθυρο για να του πει ότι ξέχασε να αναφέρει μια μεγάλη αποκάλυψη που θα γινόταν την επόμενη μέρα!
Εποχή
Δημοσίευση σχολίου