Στην πραγματικότητα αν κάποιος διαβάσει καλύτερα την συμφωνία η Ελλάδα έκανε αναδιάρθρωση του χρέους που έχει να πληρώσει την επόμενη τετραετία. Μέσα στο τετραετές αυτό διάστημα θα λήξουν και εικοσαετή και δεκαετή και τριετή και διετή και μονοετή ομόλογα. Όλα αυτά τα ομόλογα θα πληρωθούν στην ώρα τους ελέου του μηχανισμού ΕΕ+ΕΚΤ+ΔΝΤ αλλά η πραγματική αποπληρωμή τους για την Ελλάδα θα ξεκινά 3 ¼ χρόνια αργότερα σύμφωνα με τη συμφωνία που υπέγραψε το Ελληνικό κράτος με την ΕΕ+ΕΚΤ+ΔΝΤ.
Ωραία θα πείτε. Η Ελλάδα με ένα τρίσμπαρο (ΕΕ/ΕΚΤ/ΔΝΤ) θα πετύχει πολλά τρυγόνια και κυρίως δημοσιονομικό νοικοκύρεμα, αναδιάρθωση χρέους με βάση το χρόνο και όχι το ίδιο το χρέος και μια μορφή οργανωμένου εισπρακτικού μηχανισμού (θα τον δείτε σε λίγα τέρμενα). Λάθος. Η Ελλάδα θα τα έχει πετύχει όλα αυτά στο τέλος του προγράμματος, όμως την στιγμή που θα πρέπει να περπατήσει μόνη της και θα χρειαστεί να ξοδέψει λεφτά είτε για επενδύσεις είτε για πληρωμή των χρεών προς ΕΕ+ΕΚΤ+ΔΝΤ είτε για πληρωμή χρεών προς τρίτους εκείνη τη στιγμή ακριβώς θα βρέθει στο λάθος χώρο την πιο ακατάλληλη στιγμή. Ο χώρος θα λέγετε διεθνείς αγορές χρήματος και η πιο ακατάληλη στιγμή θα έχει να κάνει με το ότι το χρέος της Ελλάδος θα είναι στο 150% του ΑΕΠ της σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΔΝΤ.
Το προδιαγεγραμένο δυστύχημα για την Ελλάδα που θα λάβει χώρα σε τέσσερα χρόνια από τώρα θα είναι ότι το 50% τους χρέους της θα το έχει υποθηκευμένο με κρατικά / εθνικά assets και το άλλο 50% θα είναι χωρίς εμπράγματη επιβάρυνση (good will), ενώ σήμερα το 100% του χρέους δεν έχει καμία υποθήκευση. Πότε θα είναι καλύτερα τα πράγματα πιστεύετε τότε ή τώρα;
Θα μου πείτε ότι δεν έχει η Ελλάδα ελπίδα να την σκαπουλάρει; Φυσικά και έχει. Τον μοναδικό τρόπο που έχει αυτή αλλά και οι άλλες όμοιες Ευρωπαικές μπανανίες του Νότου και του Βορά θα τον αναφέρω σε επόμενο άρθρο.
Από το blog "frapezitis"
Δημοσίευση σχολίου