Ένα απ’ τα κυριότερα πολιτικά ζητήματα, που αργά ή γρήγορα θα τεθεί αναγκαστικά κι εκ των πραγμάτων ενώπιον του λαϊκού κινήματος, είναι η στάση του έναντι της κρατικής καταστολής…Καθήκον, λοιπόν, του λαϊκού κινήματος είναι να μην βρεθεί απροετοίμαστο ν’ απαντήσει όταν τεθεί το παραπάνω ζήτημα. Με άλλα λόγια, πρέπει να πάψουμε να υποτιμούμε –ως μη πολιτικό-το ζήτημα της λαϊκής αυτοάμυνας απέναντι στα ένστολα κατακάθια των κατασταλτικών μηχανισμών, ένα ζήτημα, το οποίο αφενός πρέπει να τεθεί με πολιτικούς όρους και πολιτική λογική, αφετέρου άπτεται απολύτως της αυτοπεποίθησης, που πρέπει να αποκτά το κίνημα μετά ή κατά τη διάρκεια των αγώνων του.
Διότι, κινηματικές νίκες, με πολιτική κι ιδεολογική αυτοπεποίθηση χωρίς αυτοπεποίθηση και στο συγκεκριμένο τομέα, ή δεν υπάρχουν, ή είναι εύθραυστες.
Ασφαλώς και θα ήμασταν ηλίθιοι, αν θεωρούσαμε ΟΛΟΥΣ τους αστυνομικούς ως ένστολα κατακάθια. Ιδίως τους απλούς «καπελάδες», αρκετοί εκ των οποίων έχουν «καταταγεί» στην αστυνομία, για επαγγελματικούς λόγους, δεν μισούν το λαό, προέρχονται από συγκροτημένες κι αξιοπρεπείς οικογένειες και σ’ αρκετές περιπτώσεις έχουν βοηθήσει κόσμο (γεγονός, το οποίο μπορώ να βεβαιώσω λόγω της παρουσίας μου στα δικαστήρια ως δικηγόρος).
Αρκεί να θυμηθούμε πόσοι χωροφύλακες αυτομόλησαν στο ΕΑΜ το Δεκέμβρη κι ότι το Συν/μα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη είχε καμιά 200αριά-το πολύ- υπερασπιστές το Δεκέμβρη.
Ομιλούμε για τις μονάδες ΜΑΤ, «Δ», «Ζ», «ΔΙΑΣ» κλπ. Ομιλούμε για συμμορίες, που κατά ποσοστό 99% αποτελούνται από την «πλέμπα» των πόλεων και των επαρχιών, από αγράμματους και συμπλεγματικούς τύπους, που μισούν το λαό διότι απλώς είναι περιθωριακά, προβληματικά και κατά βάθος θρασύδειλα υποκείμενα.
Αν νομίζει κάποιος ότι οι παραπάνω χαρακτηρισμοί είναι… ρατσιστικοί, τους παραπέμπω στα video και στις φωτογραφίες, που κυκλοφορούν αυτές τις μέρες.
Η αυτοπεποίθηση του λαού σχετικά μ’ αυτά τα καθάρματα είναι κομβικό πολιτικό ζήτημα, το οποίο η αριστερά το ακουμπούσε και το ακουμπάει με τεράστια επιφύλαξη, ή δεν το ακουμπάει καθόλου και για το λόγο αυτό δεν το έχει «ζυμώσει» ως πολιτικό ζήτημα στο μαζικό κίνημα.
Αποτέλεσμα; Απλές καταγγελίες της κρατικής τρομοκρατίας, που μένοντας αναπάντητη από το μαζικό κίνημα (δεν ομιλούμε βέβαια για τους μεμονωμένους θύλακες ένοπλης πάλης), νομιμοποιείται στη συνείδηση της κοινωνίας ως «θεσμός»… Αφού, σου λέει ο άλλος, αυτοί που τις τρώνε, τις τρώνε χωρίς αντίδραση, τότε αυτοί που τις δίνουν είναι οι...δυνατοί.
Οφείλει λοιπόν το μαζικό λαϊκό κίνημα ν’ αρχίζει να βάζει το ζήτημα της αυτοάμυνας κατά του στρατού των καθαρμάτων! Πρώτα απ’ όλα για να προστατεύσουμε τα παιδιά μας…Δεύτερον, διότι το συγκεκριμένο ζήτημα είναι καθαρά πολιτικό και τρίτον διότι απλά, όταν το ζήτημα αυτό τεθεί εκ των πραγμάτων, το μαζικό λαϊκό κίνημα θα βρεθεί προ απροόπτου, όπως άλλωστε έχει βρεθεί τόσες φορές (Δεκέμβρης ’44, Ιούλης ’65, Νοέμβρης ’80 κλπ).
ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ: Μια ένσταση όμως σύντροφε. Ακόμα κι έτσι να είναι, δηλαδή κάποιοι να επιλέγουν να βρεθούν στα σώματα καταστολή για βιοποριστικούς λόγους, όσα καλά χαρακτηριστικά και να έχουν, γρήγορα αλλοτριώνονται απ’ την επικρατούσα νοοτροπία εκεί.
Και στην τελική ανάλυση σε ένα ταξικό πόλεμο είναι πολυτέλεια να κατηγοριοποιείς –πόσο μάλλον με ηθικά κριτήρια- τους συμμετέχοντες απ’ το μετερίζι του αντιπάλου. Και δεν ισχύει για χωροφύλακες –εκτός και αν υπάρχει κάποια μεμονωμένη περίπτωση- που αυτομόλησαν, όπως γράφεις, στο ΕΑΜ.
(Υπήρξαν κάποιες ομάδες της βασιλικής τότε χωροφυλακής που όντος στελέχωσαν τα βαθιά αντικομουνιστικά ΕΔΕΣ-ΕΚΚΑ των Ψαρού και Κάρταλη. Μήπως συγχέεις την επιλογή κάποιων στρατιωτικών του 3ου Σ.Σ που με επικεφαλής τον Σαράφη εντάχτηκαν στο ΕΑΜ; ).
Δημοσίευση σχολίου