Το τείχος που έχει χτίσει το Ισραήλ, κλείνοντας τους κατακτημένους Παλαιστίνιους εντός του, συχνά χωρίς ρεύμα, νερό, φαγητό, χωρίς δουλειά, να 
Πάντα όταν ο λαός βράζει εναντίον της, η άρχουσα τάξη (και τα παπαγαλάκια της) κρυφοκοιτάζει προς το φασισμό και τη δυνατότητα που της δίνει να εξοντώνει όσους πολεμούν τη διαρκή εκμετάλλευση.
Το θέμα είναι ότι έως και κανονιοβολισμούς έχουμε πλέον - και ακόμα οι λαοί να το πάρουν απόφαση να χτυπήσουν αυτούς που τους έχουν ρημάξει τις ζωές και τις πολιτικές τους
Χθες, γράφοντας γενικότερα για την κατάσταση στον κόσμο, έλεγα τα εξής - αν και ομολογουμένως το Ισραήλ το πήγε "απλά" ένα βήμα παραπέρα:
..τελικά είναι φανερό ότι η άρχουσα τάξη "το έχει πάρει απόφαση" ότι πάμε για κατά μέτωπο σύγκρουση:
Οικονομικά, όλοι κοιτάζονται μεταξύ τους για το αν έχουν χρεωκοπήσει ή όχι.
Οι κοινωνίες βράζουν, ιδεολογικά οι "ελεύθερες αγορές" μας έφεραν στις μεγαλύτερες ανισότητες εδώ και πολλές δεκαετίες και άντε να εμπιστευτείς το "αόρατο χέρι των αγορών", ενώ πολιτικά ελάχιστες (έως καμία) είναι οι κυβερνήσεις που έχουν την εμπιστοσύνη των υπηκόων τους, που βλέπουν την τρομερή αναδιανομή πλούτου από αυτούς προς το χρηματοπιστωτικό σύστημα ή και άλλα κομμάτια του κεφαλαίου.
Και όμως, παρά τον αναβρασμό και τις -ακόμα άγουρες- κινητοποιήσεις, η άρχουσα τάξη ισοπεδώνει τους λαούς. Τι και αν τα μέτρα που λαμβάνονται δεν έχουν καμία σοβαρή λαική νομιμοποίηση...
Δεν υπάρχει "διάλογος", υπάρχει επιβολή. Τι να συζητήσει κανείς άλλωστε με ανθρώπους που ξεκάθαρα προτιμούν μεσαιωνικές συνθήκες, με την Κίνα και τους εργάτες-σκλάβους της να είναι ο αγαπημένος τους προορισμός?
Όταν όμως δεν υπάρχει νομιμοποίηση για την επιβολή του μεσαίωνα, όταν η άρχουσα τάξη αδυνατεί να πείσει "με το καλό" τους λαούς, τότε θα τους πείσει "με το κακό":
Υπάρχουν πολλά "Peterloo Massacre" στην ιστορία, με την εκάστοτε άρχουσα τάξη να στέλνει την εκάστοτε φρουρά της για να καταστείλει τους εξαθλιωμένους, τα θύματα των πολιτικών της που "τόλμησαν" να ζητήσουν να μη ζουν στην εξαθλίωση.
Το ποιος θα κερδίσει βέβαια στη σύγκρουση δε μπορεί να προβλεφθεί εκ των προτέρων - καθοριστικό θα είναι το πόσο θα καταφέρουν να οργανωθούν και γύρω από τι οι εκμεταλλευόμενοι λαοί.
Αλλά η σύγκρουση έρχεται - και οι καπιταλιστές το έχουν λήξει, οι λαοί είναι αυτοί που ακόμα δεν έχουν πολυκαταλάβει τι έγινε. Ειδικά όμως στην Ευρώπη, έχουν οι εργάτες μια θολή έστω ανάμνηση αγώνων του παρελθόντος εναντίον της βαρβαρότητας, και έστω αντανακλαστικά κινητοποιούνται
«Το κεφάλαιο τρομάζει όταν έλθει αντιμέτωπο με την ανυπαρξία κερδών, όπως ακριβώς τρομάζει η Φύση μπροστά στο κενό. Με την προοπτική κάποιων κερδών ξυπνάει από το λήθαργό του, με κέρδος 20% ζωντανεύει, με 50% ρισκάρει, με 100% λειώνει κάτω από το πόδι του όλους τους ανθρώπινους νόμους και με 300% δεν υπάρχει καμία εγκληματική ενέργεια που να μην ρισκάρει – ακόμη και με τον κίνδυνο να οδηγηθεί στην γκιλοτίνα».
-Μαρξ - "Κεφάλαιο"
Και μια ματιά στην ιστορία, από την (σχετικά συντηρητική) wikipedia:
Στις 12 Μαρτίου του 1938 η Γερμανία εξανάγκασε σε άνευ όρων συνθηκολόγηση την Αυστρία και την προσάρτησε, σε μια κίνηση που ονομάστηκε Anschluss (Άνσλους). Η Ιταλία περίμενε να δει την αντίδραση της Βρετανίας, που τελικά δεν υπήρξε, κι έτσι προτίμησε να δεχτεί την ενέργεια, σφίγγοντας περισσότερο τον δεσμό του άξονα Ρώμης-Βερολίνου. Τον Σεπτέμβριο, υπό την απειλή πολέμου, ο Χίτλερ προσάρτησε στην Γερμανία και την Σουδητία, περιοχή της δυτικής Τσεχοσλοβακίας με συμπαγή γερμανική μειονότητα 3.500.000 ατόμων. Ο πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας Νέβιλ Τσάμπερλεν και σαφής υποστηρικτής της "πολιτικής του κατευνασμού" υπόγραψε με την Γερμανία τη Συμφωνία του Μονάχου, σύμφωνα με την οποία η Σουδητία κατοχυρωνόταν στην Γερμανία, με αντάλλαγμα την υπόσχεση να μην προσαρτηθεί περισσότερο τσεχικό έδαφος, πράγμα που καταστρατηγήθηκε έξι μήνες αργότερα, όταν τον Μάρτιο του 1939 ο Χίτλερ κατέλαβε ολόκληρη την Τσεχοσλοβακία. Αλλά και τότε ακόμα, η Αγγλία δεν τόλμησε να απαιτήσει από τον Χίτλερ τον σεβασμό των συμφωνημένων. Η Αγγλική διπλωματία, έρμαιο μιας πολιτικής των προηγουμένων κυβερνήσεων, που έβλεπαν με 'συμπάθεια' τον Χίτλερ - βλέπε δηλώσεις του πρώην πρωθυπουργού της Λόιντ Τζόρτζ και του Υπουργού Εξωτερικών Λόρδου Χάλιφαξ υπέρ του Χίτλερ - ήθελαν να πιστεύουν μέχρι την τελευταία στιγμή ότι δεν έσφαλαν και μπορούσαν να ελέγξουν τον Χίτλερ.
Πρώτα ήρθαν για τους Εβραίους
και δεν μίλησα
γιατί δεν ήμουν Εβραίος
Έπειτα ήρθαν για τους κομμουνιστές
και δεν μίλησα
γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής
Έπειτα ήρθαν για τους συνδικαλιστές
και δεν μίλησα
γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής
Έπειτα ήρθαν για εμένα
και δεν υπήρχε κανένας
να μιλήσει για εμένα.
Δημοσίευση σχολίου