Το σχετικά νέο είναι πως διάφορες αναλύσεις στον αστικό Τύπο, σαν έτοιμες από καιρό - εξαιρετικά γρήγορα - προσπέρασαν γρήγορα το αίμα και προσπάθησαν ήδη να δείξουν (ανάλογα με τις πηγές στις οποίες αναφέρονται) τα γεωπολιτικά συμφέροντα που συγκρούονται στην περιοχή.
Από τη σκοπιά τους διάφοροι αρθρογράφοι προϊδεάζουν - αν δεν το λένε και ανοιχτά ορισμένοι - για τον πόλεμο μεγάλων οικονομικών συμφερόντων που μαίνεται στην περιοχή και στα πλαίσια του οποίου φαίνεται πως αυτή ή η άλλη κρατική δύναμη αποκτά διαφορετικό ρόλο.
Σε μια τέτοια πραγματικότητα το να καταδικάσεις τη σφαγή είναι το εύκολο. Το κάνει ως και ο Μανδραβέλης, που αν δεν υπήρχαν οι νεκροί - καταλυτική πραγματικότητα - θα είχε να παρουσιάσει τριάντα επιχειρήματα για το «δικαίωμα ενός κράτους να υπερασπίσει τη νομιμότητά του απέναντι στους τρομοκράτες». Αλλοι συσχετισμοί επιβάλλουν και σ' αυτόν άλλη στάση.
Να δείξεις, όμως, τον ένοχο, με όρους ταξικής ανάλυσης, είναι πιο ζόρικο. Προϋποθέτει να βλέπεις την οικονομία πίσω από τις λέξεις, στο προκείμενο πίσω και από τα ονόματα των κρατών που παρελαύνουν.
Θα περάσει καιρός, πολύς καιρός, για να γίνουν ορατά τα ακριβή συμφέροντα που κίνησαν τα νήματα. Προς το παρόν ας ανασύρουμε το ντοσιέ με τις σημειώσεις για τα σχέδια που έχουν γίνει γνωστά για την περίφημη «Ευρεία Μέση Ανατολή». Και ας κοιτάξουμε ξανά προσεκτικά ποια είναι η οικονομική βάση της αντιπαράθεσης, ποιες κρατικές οντότητες αντιστοιχούν σε ποια συμφέροντα, ποιοι στρατοί εκπαιδεύονται για ποιο κράτος. Και ειδικά σ' ό,τι αφορά στα δικά μας ας μην προσπεράσουμε το γεγονός ότι την ώρα της σφαγής ήταν σε εξέλιξη η κοινή ελληνο-ισραηλινή στρατιωτική άσκηση. Η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι παρατηρητής, είναι συμμέτοχος στο ιμπεριαλιστικό παιχνίδι στην περιοχή, και στο φονικό κατά συνέπεια.
"Ριζοσπάστης"
Δημοσίευση σχολίου